Chapter 4 : เมาหัวทิ่ม
990 คำ
เพนส์เฮาส์
ผมกลับออกมาจากบริษัทในช่วงบ่ายของวัน วันนี้พ่อผมเรียกไปคุยเรื่องที่ผมได้กับเลขาหน้าห้องของคุณพ่อ และยังมีเรื่องที่พ่อผมรู้อีกว่าได้กับสาวๆคนไหนในออฟฟิศบ้าง พ่อผมบ่นจนขี้หูแทบออกจะมาเต้นระบำอยู่ละ
แล้วนี่พ่อยังมาขู่ผมอีกว่าถ้าปีนี้ผมหาเมียไม่ได้พ่อจะจับคู่ให้ แถมปีหน้าถ้าไม่มีหลานให้อีกจะตัดออกจากกองมรดก แค่นี้ผมก็รู้อนาคตแล้วสงสัยคงได้อาศัยนอนวัดแน่ๆ
"ถ้าหาเมียง่ายอย่างที่พ่อว่าก็คงจะดี" ผมนอนบ่นอยู่คนเดียวบนโซฟาเอามือขึ้นมาก่ายที่หน้าผาก ได้แต่คิดๆกับสิ่งที่พ่อผมพูดในวันนี้ ละยิ่งรู้สึกจุกอกเข้าไปอีกกับคำว่าสำส่อนที่ออกมาจากปากของพ่อผม ผมถามหน่อยเถอะผมผิดอะไร การมีsexมันผิดมากเลยว่างั้น แล้วกับการที่ผมได้กับผู้หญิงไปทั่วในขณะที่ตัวเองยังโสดอยู่ มันทำให้พ่อต้องมาบังคับชีวิตผมแบบนี้เลยหรอวะ
"โทรหาไอทอยดีกว่าเว้ย คืนนี้เจอที่ผับหน่อย แดกเหล้าแก้เซ็ง"
(ต่อสายโทรหาไอทอย)
"เออมึง คืนนี้เจอผับ"
(คืนนี้กูไม่ว่าง) ไม่ว่างเหี้ยอะไรของมันวะ ปกติโทรชวนไปไหนก็ไปตลอด
"ไม่ว่างอะไรของมึง แม่งวันนี้กูเซ็งๆหว่ะ"
(พี่ทอยขา~) อ่าวแม่งได้หญิงละทิ้งเพื่อน นี่เพื่อนกูล่อแต่บ่ายเลยหรอวะ
"โอ๊ยไอเหี้ย จะไปไหนก็เรื่องของมึง"
ผมรีบตัดสายมันทิ้งทันที อยากจะบอกพ่อเหลือเกินว่าไอคนที่มันสำส่อนจริงๆก็คือไอเหี้ยทอย แดกเช้า กลางวัน เย็น ก่อนนอน ไม่รู้สเปิร์มในตัวแม่งมีกี่พันกี่ล้าน มันถึงได้คึกทุกเวลาขนาดนี้
"จะว่าไปผับที่จะไปก็ของกูนี่หว่า แล้วจะโทรไปชวนไอทอยเพื่อ อีกอย่างไอกันต์มันก็ต้องอยู่คุมที่ผับอยู่แล้ว" ผมสบายใจละ มีเพื่อนแดกเหล้า เมาให้หัวทิ่มไปเลย
แต่ตอนนี้ผมขอนอนสักงีบก็แล้วกัน วันนี้เจอพ่อด่าแล้วผมนี่ปวดหัวจี๊ด
ผับหรู (สี่ทุ่มครึ่ง)
เมื่อผมมาถึงยังลานจอดรถของผับ ซึ่งเป็นที่จอดรถของVIPง่ายๆก็คือเฉพาะเจ้าของเท่านั้นที่จอดได้
ผมเดินลงจากรถด้วยความงัวเงีย เพราะหลับเพลินตั้งแต่บ่ายตื่นอีกทีสามทุ่ม เจริญไหมหล่ะ กว่าจะอาบน้ำแต่งตัวออกมาอีกก็ยิ่งกินเวลาเพิ่มไปเรื่อยๆ
แกร่ก
"เพื่อนรักแดกเหล้าเป็นเพื่อนกูหน่อย" พอเปิดประตูเข้ามายังห้องทำงานในส่วนของชั้นบนของผับ ไอห่ากันต์นั่งก้มหน้าก้มตาอยู่ที่โต๊ะทำงาน จะขยันไปไหนวะ นี่ก็ดึกละยังจะต้องทำอะไรอีก อ่าวผมก็เจ้าของผับเหมือนกันนี่หว่า ไม่ได้ช่วยอะไรมันเท่าไหร่ เอะอะมาแดกเหล้า บางวันก็มาคุยงานกันที่นี่บ้าง เรียกหญิงมาใช้บริการบ้าง
"เหมือนเดิมไหมมึง" ไอนี่รู้ใจจริงๆ ขนาดก้มหน้าก้มตาทำงานยังจะรู้อีก
"มึงเงยหน้าขึ้นมามองกูหน่อยก็ดี อย่ามาเสียมารยาทหุ้นส่วนคนสำคัญอย่างกู" ผมพูดแล้วขึ้นไปนั่งบนขอบโต๊ะที่ไอกันต์มันทำงานอยู่
มันเงยหน้าขึ้นมามองผมเล็กน้อยแล้วส่ายหัวไปมามันจึงก้มลงไปทำงานของมันต่อ
"มึงทำเหี้ยไรของมึงวะไอกันต์" ผมชะเง้อมองเอกสารที่มันกำลังทำอยู่ ตั้งแต่มาถึงผมยังไม่เห็นมันเงยหน้าขึ้นมาเลย เว้นซะแต่เมื่อกี้ถ้าผมไม่พูดอะไรมันคงไม่เงยขึ้นมามองผมแน่
"ถ้าอยากรู้มึงก็หัดมาที่นี่บ่อยๆสิ มาช่วยกูทำงาน ไม่ใช่เดินอ่อยหญิงไปวันๆ" เริ่มตวาดเสียงใส่เพื่อนซะแล้ว ด่ากูยังจะไม่เงยหน้าขึ้นมาอีก
"กูนั่งแดกเหล้าคนเดียวก็ได้วะ" ผมจึงเลือกลงจากโต๊ะทำงานแล้วเดินสะบัดตูดไปมาจนถึงโซฟาที่อยู่กลางห้อง
ผมหย่อนตูดลงแล้วหยิบขวดเหล้าที่วางอยู่บนโต๊ะก่อนหน้าขึ้นมาแดกทั้งขวด ย้ำชัดๆเลยครับว่าทั้งขวด บอกแล้วว่าวันนี้มีหัวทิ่ม
อึก อึก อึก อึก
ผมที่กระดกเหล้าลงคออึกใหญ่ๆเสียงของไอเพื่อนผมมันก็ดังขึ้น "ไอเหี้ยเดย์ เหล้ากู" ผมยังคงกระดกอย่างต่อเนื่อง แต่ก็ชายตาหันไปมองไอกันต์ด้วย เพราะแม่งกำลังเดินมาหาผมที่โต๊ะ ผมรู้เลยว่ามันจะทำอะไร เมื่อมันเดินมาถึงใกล้ๆ ผมจึงรีบวางขวดเหล้าของมันลงทันที ขวดเหล้าพร่องไปเกินครึ่งขวดได้ ผมลุกขึ้นเดินเซเล็กน้อยเพราะฤทธิ์ของพี่แอล ไม่นิดละมึนชิบหาย ไม่น่าดื่มของแม่งเยอะเลย
ผมจึงชี้หน้าไอกันต์แล้วพูดขึ้น "อ๊ะ อ๊ะ กูรู้น๊าาาามึงจาเดินมาตบหัวกู" ผมเริ่มพูดเสียงยาน แล้วเอานิ้วจิ้มไปที่กางกบาล ผมยังมีสติรู้ตัวอยู่บ้าง(มั้ง)
"ไอเหี้ยยยยกานนน เหล้าเหี้ยไรคับเนี่ย เมาไวชิ๊บหายเลยคับเพื่อนน"
"สัส แดกเป็นน้ำเปล่าเลยไอเดย์" กับคนเมายังจะตะคอกกูอี๊ก ไอกันต์จึงเดินมาจับตัวผมนั่งลงไปบนโซฟาตามเดิม
ฟุบ~
- ผู้เขียน
