ความรู้สึกที่มิอาจเอื้อนเอ่ย (50%)

2158 คำ

ที่สุดโรฮันนาก็ต้องหลังหูหลับตาถอดผ้าชิ้นน้อยออกจากความยิ่งใหญ่ ครั้นได้ยินเสียงหัวเราะขบขันก็เผลอถลึงตาใส่อีกฝ่าย ก่อนที่ใบหน้างามจะแดงแจ๋เพราะสายตาดันไปปะทะเข้ากับความคึกแข็งสุดอลังการกลางกายใหญ่ แล้วก็ต้องสะดุ้งเฮือกเมื่ออีกฝ่ายโน้มลงมากระซิบข้างหู   “มองตาเป็นมันแบบนั้นอยากกินมันหรือไง”  “คนบ้า! ถ้าจะอาบน้ำก็รีบลงไปในอ่างเลยนะ” แม่คนขี้อายแหวแว้ด   วินาทีถัดมาร่างเปลือยเปล่าของเบอนันเดสก็ก้าวลงไปนั่งในอ่างอย่างรอคอย โรฮันนาจำต้องนั่งคุกเข่าลง แล้วถูสบู่ไปทั่วกายแกร่ง ตั้งแต่ลำคอหนา หน้าอกที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแน่นฟิตเปรี๊ยะ แล้วค่อยๆ ลูบไล้ลงมาที่หน้าท้องแบนราบไร้ไขมัน แต่ไม่ขยับมือให้ต่ำลงไปกว่านั้น อาบน้ำให้เขาไปพลางใบหน้างามก็แดงก่ำ พยายามไม่มองดวงหน้าหล่อเหลา เพราะรับรู้ได้ว่าเขากำลังจับจ้องทุกอากัปกิริยาของตนอยู่   “ถูแรงๆ หน่อยสิ ถูแบบนั้นมันจะไปสะอาดได้ยังไง” ยิ่งสัมผัสหน้า

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม