“ฉันฝากแม่กับน้องด้วยนะ” วิลเอ่ยกับเอกรินทร์ที่ท่าอากาศยานนานาชาติจอห์น เอฟ. เคนเนดี เขาและแด๊ดมาส่งแม่ วิกกี้และเอกรินทร์ เดินทางกลับประเทศไทย
“ไม่ต้องห่วง แกก็ระวังตัวไว้ด้วย ถ้าทำให้หมามันจนตรอก มันต้องกระโจนใส่แกอย่างไม่ต้องสงสัย” วิลพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ
“พี่วิล ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ น้องจะดูแลคุณแม่เป็นอย่างดี” วิกกี้พูดพร้อมกับกระชับวงแขนที่กอดนารีไว้แน่นขึ้น วิลยิ้มและพยักหน้า เขาไม่เคยสงสัยในความรักที่วิกกี้มีให้แม่เขา เมื่อการร่ำลามาจนถึงเวลาสุดท้าย วิลยืนมองคนทั้งสามเดินห่างไปเรื่อยๆ จนลับสายตา
“สกาย...ฉันกับแด๊ดจะเข้าสำนักงานใหญ่ แจ้งเลขาให้เอารายงานบริษัททั้งหมดที่คอนราดมีอำนาจบริหารมาเตรียมให้ฉัน ในทันทีที่ไปถึง กลยุทธ์ตัดท่อน้ำเลี้ยงได้เริ่มขึ้นแล้ว”
“ครับนาย”
ธมนเปิดไลน์ดูข้อความล่าสุดของเขาคือเมื่อสี่วันก่อน เธอก็ไม่ได้คาดหวังอะไรมากมายอยู่แล้ว ที่เธอไม่ตอบกลับเขา
