อื้ม! ธมนพยายามดึงข้อมือตัวเองออกจากการเกาะกุมของเขา แต่เหมือนจะไร้ประโยชน์ “มีอะไร” วิลเอ่ยถามเอกรินทร์โดยที่ธมนถูกบังคับให้ยืนข้างเขา “ตีสองแกต้องบินกลับอเมริกา” !!! ทั้งวิลและธมนหยุดชะงัก ธมนเงยหน้ามองเอกรินทร์และวิลสลับกัน และรอยยิ้มมุมปากก็ปรากฎบน ใบหน้าเธอทันที “เข้าใจแล้ว แกกลับไปก่อนแล้วค่อยเจอกันตอนเที่ยงคืน” เอกรินทร์พยักหน้าเข้าใจ จึงกล่าวลาทั้งวิลและธมน แต่ธมนกลับนิ่งเฉย “นี่! มนฟังพี่ก่อน” วิลเดินตามธมนเข้ามาในบ้าน กึก! ธมนหยุดและหันกลับมาเผชิญหน้ากับเขา “พูดมาสิค่ะ” “อย่าประชดประชันกัน” “ค่ะ” ธมนเริ่มชินกับจุดเด่นในเรื่องนี้ของเขา วางอำนาจ แสดงอำนาจ ใช้อำนาจ วิลสงบสติอารมณ์ เพราะตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาทะเลาะกับเธอ การที่เอกรินทร์ทำแบบนั้นแสดงว่าต้องมีเรื่องเกิดขึ้นกับแด๊ดแน่นอน แต่เขายังมีเวลาที่จะได้รู้รายละเอียด เพราะฉะนั้ตอนนี้เขาต้องจัดการปัญหาตรงหน้าเสีย