#4
1530 คำ
ซี๊ดดดดด เสียงครางจากคอแกร่ง วิลไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองจะรู้สึกดีได้มากขนาดนี้ แค่เธอกอบกุมตัวตนเขาไว้ มือเธอทั้งเล็กทั้งนิ่ม มือใหญ่ที่กอบกุมทาบทับอยู่ค่อยๆ ขยับ ซึ่งจริงๆ แล้วไม่น่าจะเป็นเขาที่ต้องขยับนำ เธอต้องรู้สิว่าต้องทำยังไง แต่ก็ช่างเถอะ! ใครจะเริ่มก่อนเขาก็เสียวอยู่ดี
พึ่บ พึ่บ พึ่บ วิลเร่งจังหวะมากขึ้น การร่วมมือในการขยับสร้างความกระสันเสียวให้เขา แบบนี้ก็ดี แปลกไปอีกแบบ ปกติเขามักจะปล่อยให้คู่นอนจัดการเอง แต่การมีมือเล็กอยู่ใต้มือเขาแบบนี้ก็ดีเหลือเกิน ซี๊ดดดดด
หมับ! วิลจำต้องหยุดเมื่อคิดว่าถ้าไปต่อ มือเธอต้องเประเปื้อนด้วยสายธารลาวาขุ่นครักแน่ๆ เกราะป้องกันในลิ้นชักถูกดึงออกมา แต่...ให้ตายเถอะ! วิลยิ้มขบขันเมื่อในลิ้นชักมีกล่องบรรจุเกราะป้องกันไว้หลายกล่อง ไอ้เอก!!!
แค่วกกก ฟลอยถูกแกะออกไปอย่างรวดเร็ว วิลขยับจับเรียวขาเล็กให้แยกออก เธอสวยจริงๆ เขาเลื่อนไปมองใบหน้าหวานอีกครั้ง ดูจากหน้าตาเขาคาดคะเนอายุของเธอคงไม่มากนัก เธอคงผ่านมาไม่เยอะ
แน่ๆ “เป็นโชคดีของเธอแล้ว...สาวน้อย” วิลร้องบอกพร้อมลูบไล้ใบหน้าน่ารัก
“ยะ…” อย่า เสียงปฎิเสธดังออกมาพร้อมๆ กับที่เรียวขาเล็กถูกจับแยกเปิดทางให้กับเขา นิ้วยาวสัมผัสความงดงามที่เปรียบได้ดั่งดอกกุหลาบแรกแย้ม คนมากประสบการณ์อย่างเขาไม่จำเป็นต้องเสียเวลาคิดหรือลองผิดลองถูก ว่าสัมผัสตรงไหนแบบไหนผู้หญิงถึงจะมีความสุข ทุกการกระทำและจังหวะของปลายนิ้วของเขาสร้างสายธารจากร่องสาวให้รินไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย
อื้มมมม.../...ซี๊ดดดด แค่นิ้วยาวของเขาเท่านั้นเองที่ล้วงล้ำเข้าไป ก็ทำเขาเสียวจนรู้สึกว่าตัวเองขยายพองตัวมากขึ้น ก็เธอแน่นมากจริงๆ เพื่อนช่างรู้ใจสินค้าแบบนี้เขาไม่เคยลองมาก่อนจริงๆ
อ้าร์รรรร เสียงครางของธมนดังออกมา เมื่อเขาขยับนิ้วถี่เร็วเข้าๆ ออกๆ ร่างกายเธอชอบความเสียวแบบนี้ โอ้ว!!! มันดีเหลือเกินยิ่งเธอชื้นแฉะมากแค่ไหน ความปวดร้าวก่อนหน้านี้ก็ค่อยๆจางลง
อื้ม... “หวานมาก” วิลทำในสิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อน เขาเอานิ้วที่ล่วงล้ำเข้าไปในร่องสาวเอาเข้าปากดูดดื่มสายธารน้ำของเธอตามความรู้สึกที่เกิดขึ้นจริง ว่าเขาอยากชิมกินเธอคนนี้ ซึ่งเขาเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเช่นกันว่าทำไมกับเธอถึงได้... และที่เหนือการคาดหมายของทั้งเขาและเธอ วิลโน้มใบหน้าลงเข้าหาสิ่งที่เขาเปรียบไว้เป็นดอกกุหลาบแดงที่กลีบดอกอิ่มเอิบน่าลิ้มลองยิ่งนัก
อ้าร์รรรร ธมนกรีดร้องเสียงดังอย่างไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน เมื่อปลายลิ้นเขาทำหน้าที่แทนนิ้ว เขากวัดแกว่งปลายลิ้นหยอกล้อเกสรกลาง
กลีบสาวและค่อยๆดุนดันเข้าร่องคับแคบ ร่างบางเกร็งสะท้านสองมือเล็กดึงรั้งผ้าปูที่นอนไว้อย่างกับว่ามันจะเป็นหลักให้เธอ ในยามที่ร่างกายล่องลอยอยู่บนปุยเมฆ ดีจริงๆ ความซ่านเสียวที่เกิดขึ้นเปรียบได้ดั่งยาอายุวัฒนะ
! จู่ๆ ธมนก็รู้สึกว่าล่วงตกลงมาจากที่สูงแบบไม่ทันตั้งตัว เมื่อเขาผละจากมา พรึ่บ! เขาขยับแยกขาเธอกว้างมากขึ้นไปอีก ธมนกัดปากล่างของตัวเอง
อื้ม เธอรู้สึกแปลกๆ เมื่อเขาเอาบางอย่างมาจดจ่อที่ตัวเธอ อื้มมมม “จะ...” เจ็บ เธอร้องออกไป แต่เขาเหมือนไม่ได้ยิน เขากำลัง “...อื้ม...อย่า” เสียงบางเบาร่ำร้องออกมาเมื่อตอนนี้เธอรู้สึกไม่ดีเลย
ซี๊ดดดดด เสียงครางกับเสียงลมหายใจของเขายังดังกว่าเสียงประท้วงของเธอเสียอีก คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันทันทีกับความแน่นคับแคบที่ยังพอเข้าใจได้ แต่ทำไมเขาถึงรู้สึกว่าเธอมีอะไรที่มากกว่านั้น เป็นไปไม่ได้...
ควับ!!!!!
กรี๊ดดดดดด ธมนกรีดร้องเสียงดังเมื่อร่างกายเธอถูกฉีกทำลายเยื่อบริสุทธิ์ ความเจ็บร้าวก่อนหน้านี้เล็กน้อยไปเลย ถ้าเทียบกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้
วิลเคร่งเครียดเมื่อเขาเกิดความสับสนกับสิ่งที่ประสบอยู่ตอนนี้ เมื่อกี้มันใช่หรือเปล่า? แต่เป็นไปไม่ได้เพื่อนเขารู้ดีว่าเขาไม่ต้องการหญิงสาวบริสุทธิ์ เจ้าเอกไม่มีทางพลาดในเรื่องนี้แน่ๆ หรือว่ามันเป็นการแสดงของเธอ ต้องใช่แน่ๆ มันเป็นการแสดง ซึ่งจริงๆแล้วเธอก็แค่หญิงสาวที่
ผ่านงานมาน้อย หรือไม่นั่นก็เพราะเทคโนโลยีทางการแพทย์ เป็นเหตุผลเดียวในการตอบโจทย์ทุกข้อในตอนนี้
ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! เมื่อคิดได้แบบนั้น วิลก็หาต้องใส่ใจกับการแสดงนั้นอีกต่อไป เขาขยับกระแทกใส่เธอไม่มียั้งในทันที สายตามองร่างบางโยกไปตามแรงความดิบเถื่อนของผู้ชายวัยแบบเขา ใบหน้าเธอบิดเบี้ยวเหมือนเจ็บปวดในตอนแรก แต่แล้วทุกอย่างก็ค่อยๆ เปลี่ยนไป
เฮ่อ เฮ่อ ร่างกำยำที่ยังออกแรงสาดซัดต่อสู้กับร่องคับแคบซึ่งบีบรัดทุกเวลา เต็มไปด้วยหยาดน้ำที่ผุดเผยออกมาตามรูขุมขน ไฟราคะเมื่อรุกโชนขึ้นแล้วมันยากที่จะดับลงถ้าไม่ได้รับการปลดปล่อย และเขาก็มีความต้องการเฉพาะตัว เขามันไม่ใช่ผู้ชายโรแมนติกหวานหยดย้อย เรื่องกามรมณ์เขาชอบความรุนแรงดิบเถื่อนตามวิสัยผู้ชายวัยแบบเขา ร่างบอบบางอย่างเธอคงล้าไม่น้อยหลังจากที่เขาเสร็จกิจ แต่เธอจะได้รับค่าตอบแทนคุ้มค่าอย่างแน่นอน
ทำไมเสียงกรีดร้องปฎิเสธที่ดังแผ่วเบาของเธอ กลับกลายเป็นเสียงยั่วยวนเรียกอารมณ์ความต้องการของเขาให้เพิ่มทวีมากขึ้นไปได้ น้ำตาสาวแรกแย้มรินไหลออกมาอย่างไร้ทางสู้ เมื่อร่างการถูกล่วงล้ำทำปู้ยี่ปู้ยำไม่ต่างกับว่าเธอเป็นสาวกร้านโลก ฮืออ เสียงร่ำไห้ที่อยู่ภายในใจ
อึก อึก ปึก พั่บ พึ่บ อึก อึก เสียงตอกย้ำกระทำอันรุนแรงยังคงดังก้องอย่างต่อเนื่อง เธอทั้งเจ็บปวดและเสียวซ่านมากมากเหลือเกิน แยก
ไม่ออกว่าความรู้สึกไหนมากกว่ากันแต่ทั้งสองอย่างเกิดขึ้นพร้อมกันในตอนนี้
“สาวน้อยแน่นมาก...ซี๊ดดดดด” กรามแกร่งขบกัดแน่นขึ้น ก่อนที่ร่างกายจะปลดปล่อย รวมถึงธมนที่เกร็งกระตุกไปพร้อมๆ กับเขาเช่นกัน กรี๊ดดดดด
วิลถอนร่างออกจากเธอ คิ้วหนาขมวดเข้าหากันเมื่อมองคราบสวาทที่ไหลติดตามมาเปรอะเลอะนั้น มันมีสายธารโลหิตเยอะเกินไป หรือเธอฉีกขาด วิลไม่เสียเวลากับเรื่องที่เขาคิดหาคำตอบได้ เขาผละเดินเข้าไปในห้องน้ำ โดยไม่ทันได้มองเลยว่าหญิงสาวได้หมดสติไปแล้วหลังการปลดปล่อยของเขาและเธอ
ซู่ซู่ซู่ เมื่อเสียงน้ำจบลงร่างสูงที่มีเพียงผ้าพันขนหนูผืนเล็กพันหมิ่นเหม่รอบเอวสอบเดินออกมา ทั้งที่ยังไม่ได้เช็ดผมที่ยังเปียกชื้นอยู่ด้วยซ้ำ ดวงตาไม่ได้มองไปทางอื่นเลยนอกจากร่างเปลือยที่นอนขดตัวอยู่บนเตียงที่เดิม ดูแล้วเหมือนลูกแมวหลงทางนอนตากฝนเพราะเธอตัวสั่นๆ
พึ่บ วิลจึงดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมกายให้อย่างใจดี เขาไม่ได้กลับไปนอนเคียงข้างเธอ เพราะโดยปกติแล้วเขาก็ไม่ชอบนอนกับใครทั้งนั้น วิลจึงแต่งตัวและเดินออกจากห้องนอนไป เรือที่จอดนิ่งปล่อยให้คลื่นลมซัดเบาๆ โคลงเคลงไปมาตามปกติ ถ้าเป็นคนเมาเรือคงอยู่แบบนี้ไม่ได้แน่ๆ แต่นั่นไม่ใช่เขา การล่องเรือและนอนแบบนี้เป็นสิ่งโปรดปรานของเขามาก วิลเอาห่ออาหารเข้าไมโครเวฟซึ่งเป็นเมนูสปาเก็ตตี้ แม้เขาจะเป็นคนไทยแต่ด้วยที่จากเมืองไทยไปตั้งแต่เล็กๆ ทำให้เขาไม่คุ้นเคยกับอาหารไทยและเขาก็กินเผ็ดไม่ได้เลย เพราะแม่เขาทำอาหารไม่เป็นมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วอาหารไทยจึงไม่ใช่รายการอาหารหลักสำหรับเขา
ป็อก! ไวน์แดงถูกเปิดและรินใส่แก้ว เขาค่อยๆ ดื่มจิบเพื่อฆ่าเวลารออาหารในไมโครเวฟ
“เอ่อ...ขอโทษครับนาย” วิลหันไปมองคนเรือที่คงเข้ามาหาอะไรกินเช่นกัน
“ตามสบาย แบ่งไวน์ไปดื่มด้วยสิ” คนเรือก้มหน้าขอบคุณวิล ก่อนที่จะไปหยิบสปาเก็ตตี้ของวิลไปจัดใส่จานและนำมาบริการให้เจ้านายที่โต๊ะ วิลพูดคุยเรื่องทั่วๆ ไปกับคนเรือขณะที่กินไปด้วยอยู่สักพัก คนเรือเองก็กินจนอิ่มจึงเก็บล้างเสร็จสรรพ แต่ก่อนที่เขาจะออกไป
- ผู้เขียน
