เมื่อเจินเจินอยู่ในรูปลักษณ์ของหญิงคณิกาแล้วจึงทำท่าทางคล้ายเดินหลงทางในค่ายทหารเพื่อไม่ให้เหล่าทหารที่พบเจอนางผิดสังเกตจนเกินไป
“เจ้า!” เสียงทหารคนหนึ่งเอ่ยทักเจินเจินเมื่อเห็นนางเดินไปมาคล้ายหลงทิศ “มาเดินทำอะไรตรงนี้ ใยไม่ไปปรนนิบัติเจ้านาย”
“ข้าไปมาแล้ว กำลังจะกลับที่พัก แต่เกิดหลงทางเจ้าค่ะ” เจินเจินตอบกลับไปอย่างแนบเนียน
“นั่น! ทางนั้น... รีบไปเลย” ทหารคนเดิมชี้นิ้วไปตามทิศทางให้เจินเจิน หญิงสาวจึงทำความเคารพอย่างอ่อนน้อมพร้อมส่งยิ้มหวานอย่างมีจริตก่อนจะรีบเดินไปตามทิศทางนั้นแต่โดยดี
นางต้องการเข้าไปรวมกลุ่มกับบรรดาสตรีคณิกาด้วยกันเสียก่อนเพื่อหาข้อมูลจากพวกนางว่าใครเป็นใคร ผู้ใดคือองค์ชายหรือข้าราชบริพาร ใครยิ่งใหญ่พอที่จะเรียกร้องความสนใจจากคนในวังหลวงของแคว้นต้าไห่ให้ออกมาจากรูของพระราชวังได้
เมื่อเดินเข้ามาในห้องที่น่าจะเป็นห้องพักของบรรดาสตรีคณิกาประจำค่ายทหาร เจินเจินส
