หญิงสาวนอนมองหน้าของฮัวหยางจนเผลอหลับไปอีกครา ผ่านไปครู่ใหญ่ ฮัวหยางจึงตื่นขึ้น เขามองสีหน้าของอู๋จือก็เห็นว่านางดีขึ้นมากจึงลุกไปล้างหน้าล้างตา เขาออกไปว่าจ้างรถม้าเพื่อนำอู๋จือที่นอนสลบไสลไปรักษาต่อ
จางเจิ้งจีกับหวังหวั่นตามไปหาฮัวหยางที่เรือนปรุงยาชานเมือง ฮัวหยางจึงขอให้หวังหวั่นไปตามอู๋เสี่ยวถงจากบ้านของนาง ระหว่างนั้นสหายทั้งสองก็หารือเรื่องคนร้าย
“คนที่ลอบทำร้ายพวกเจ้า ข้าสอบสวนแล้ว เป็นนักฆ่ามือใหม่ทั้งสิ้น พวกมันถูกพ่อค้าที่ปลอมยาของเจ้าว่าจ้างมา”
“ข้าระแวงอยู่แล้วเชียว กลุ่มคนที่ขายยาปลอม ทำมาแล้วหลายขนาน ผลประโยชน์มากมายถึงเพียงนี้ ยากนักที่พวกเขาจะวางลงได้ ก่อนหน้านี้ข้าไม่ได้เอาเรื่องเอาราวเพราะเห็นว่าพวกเขาทำยาสูตรใกล้เคียงแม้ไม่ได้ผลมาก แต่ก็ไม่เป็นอันตราย ทว่าตอนนี้กลับกลายเป็นยาเอาชีวิตคน นี่คงจะหวังทำลายชื่อเสียงของร้านยาเฉี่ยนซือ”
“ถึงขนาดคิดจะฆ่าคน คงจะปล่อยเอาไว้ไ
