ตอนที่ 16 เพื่อนร่วมห้อง
พี่ทอยไม่ตกลง แต่สุดท้ายมันก็ทำอย่างที่พูดไว้จริง ๆ
ตลอดเกือบสองสัปดาห์ที่ผ่านมา พี่ทอยมันหายไปจากวงโคจรของผม มันไม่มารับมาส่งผมเหมือนเดิม กินข้าวที่คณะก็แทบไม่เจอมันกับเพื่อนมันเลยสักคน เรียกได้ว่าหายแบบหายจริง ๆ
การที่พี่ทอยไม่มาตามวอแวให้ผมหวั่นไหว มันคือสิ่งที่ผมต้องการ แต่พอเอาเข้าจริงแล้วผมกลับไม่ได้รู้สึกดีสักนิดที่พี่มันหายไป ในทางกลับกัน ผมแอบงอนพี่ทอยนิด ๆ ด้วย ไหนว่าจะไม่ยอมไง วันนั้นก็ไม่ยอมรับปาก แต่ทำไมถึงเวลามันถึงยอมทำตามง่าย ๆ แบบนี้
น่าหงุดหงิดชะมัด
“เป็นอะไรครับ หน้าบึ้งแต่เช้า” เสียงทักทายดังขึ้น พอผมเงยหน้าขึ้นไปมองก็พบว่าเป็นเสียงของไทม์ น้องรหัสของผมเอง
วันนี้เป็นเช้าวันเสาร์ซึ่งวันนี้เราจะมีการไปเข้าค่ายรับน้องเอกกัน ผมเลยต้องตื่นมาแต่เช้าแบบนี้
“นอนไม่พอมั้ง เลยหงุดหงิด”
“งั้นซาลาเปาก่อนครับ แก้หงุดหงิด” ไทม์ยื่นซาลาเปาที่เข้าไปซื้อ
