ตอนเรียนปีสาม
“ใบบอนรอเขาก่อน” เขาตะโกนตามหลังเธอ ที่ผลักทั้งตัวเขาและจักรยานล้มลงไปอย่างแรง
“ไม่ต้องตามมานะ เขาโกรธแล้ว แล้วก็โป้งด้วย ไม่ต้องมาง้อด้วย จะไม่พูดด้วยเลย” เธอหันหน้ามาตะโกนใส่ ตัวหมัดที่ยังนั่งก้นจ้ำเบ้าลงไปกับพื้นหญ้าข้างถนน
เขารีบลุกขึ้น รีบยกจักรยานที่ล้ม แล้วรีบจูงมันตามหลังเธอไป
“เขาขอโทษ หมัดผิดไปแล้ว ต่อไปหมัดจะทำอะไร จะไปไหนหมัดจะบอกใบบอนก่อนเสมอ” เขารีบเดินแกมวิ่งมาจนเทียบกับตัวเธอ คว้าแขนเธอไว้หมับ เธอรีบสะบัดออกอย่างแรง แต่มือที่แกร่งกว่าก็ไม่ยอมปล่อย
“หมัด ปล่อย” เธอมองเขาตาเขียว รู้สึกโกรธเขาจริง ๆ
“ก็ไปเที่ยวนี้ มีแต่ผู้ชาย หมัดก็ไม่อยากให้ใบบอนไปด้วย เพราะเป็นผู้หญิงคนเดียว อีกอย่าง มันก็ไปลำบากมาก ๆ มาก ๆ มาก” เขาเน้นคำ
“แล้วที่เมาแอ๋ แล้วถ่ายรูปกอดคอกับผู้หญิงคืออะไร” เธอล้วงเอารูปที่ได้มาจากอัลบั้มของพวกผู้ชายที่นั่งเ
