เชลยพิศวาส แม่ทัพบูรพา

ตอนที่ 20 ธนูตัดหัวใจ

หึหึหึหึ!!!! เสียงหัวเราะเบาๆ ดังอยู่ในลำคอเมื่อราชาปีศาจทอดพระเนตรลูกธนูโลกันตร์ที่กำลังพุ่งเข้าเสียบร่างพระองค์

“ไม่เลวเลยทีเดียวรู้จักวิธีใช้ธนูสังหารของเทพศาตราสำหรับแดนมนุษย์เสียด้วย แต่น่าเสียดายที่ข้าต้องขอคืนนำมาใช้เพื่อประโยชน์ของตัวเอง เพราะเจ้าสิ่งนี้เป็นสมบัติของสวรรค์และไม่ได้ประทานให้ดินแดนมนุษย์ครอบครอง”

จอมมารรับสั่งพร้อมเรียกพลังเวทย์ที่เหลือเพียงหนึ่งส่วนอยู่ในพระวรกายออกมาเพื่อทำลายลูกธนูโลกันตร์ของเจ้าแคว้นคนงาม พระองค์ยกพระหัตถ์โบกสะบัดไปหนึ่งครั้ง

ในขณะเดียวกันลูกธนูโลกันตร์ที่กำลังพุ่งตรงเข้าเสียบร่างของจอมมาร ถูกพระหัตถ์ของพระองค์สะบัดเพียงครั้งเดียว ลูกธนูโลกันตร์นับแสนดอกที่กำลังพุ่งหลาวมาที่ร่างของราชาปีศาจและกองทัพตาฮั่น สูญสลายไปชั่วพริบตาต่อหน้าผู้คนนับหมื่นชีวิตเล่นเอาพากันตกตะลึงตาค้างไปตามๆ กันเลยทีเดียว

“แย่แล้ว! คนผู้นั้นสามารถทำลายลูกธนูโลกันตร์จนสลายไปชั่วพริบตาพ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท!”เสียงของบรรดาแม่ทัพไท่หยวนต่างพากันกราบทูลเจ้าแคว้นด้วยอาการตื่นตระหนกกันอย่างถ้วนหน้า

ในขณะที่เจ้าแคว้นคนงามมีอาการตื่นตะลึงไม่แตกต่างกัน แต่เพียงครู่ดวงตากลับลุกโชนขึ้นมาอีกครั้งพร้อมรวบรวมกำลังภายในที่มีอยู่ในกายออกมาสร้างลูกธนูโลกันตร์อีกเป็นครั้งที่สอง

“ฝ่าบาท! อย่าพ่ะย่ะค่ะ!”ซือโฉวร้องห้ามจนเสียงหลง

“อย่ามาห้ามข้า! ถึงแม้นจะต้องตายพวกต้าฮั่นก็อย่าหวังว่าจะได้ครอบครองแผ่นดินไท่หยวนของข้าเป็นอันขาด! ข้าขอใช้เลือดเนื้อและชีวิตอีกทั้งลมหายใจที่มีอยู่เพื่อแผ่นดินไท่หยวนของข้าทั้งหมด!”เจ้าแคว้นคนงามรับสั่งเสียงกร้าว

พระหัตถ์ง้างคันธนูสังหารของเทพศาสตราขึ้นเล็งเป้าไปที่บุรุษอาภรณ์ดำที่ยังคงยืนสงบนิ่งอยู่เพียงลำพังโดยมีกองทัพต้าฮั่น ต่างพากันยืนมองด้วยความตกตะลึงพูดอะไรไม่ออกกันอย่างถ้วนหน้า ครั้นเห็นการสู้รบเมื่อครู่ที่ผ่านมาซึ่งไม่ได้ใช้กำลังหรืออาวุธของมนุษย์แต่เป็นการใช้พลังบางอย่างที่คนธรรมดาทั่วไปไม่อาจทำได้

และผลจากการเรียกพลังเวทย์ที่มีเหลืออยู่เพียงหนึ่งส่วนของจอมมารเพื่อทำลายลูกธนูโลกันตร์ดังกล่าว ทำให้ปรากฏเส้นเลือดสีดำขึ้นพาดผ่านทะลุข้อมือของจอมมารกำลังไต่ระดับขึ้นบนฝ่าพระหัตถ์และส่งผลให้พระองค์กำลังจะกระอักพระโลหิตออกมา

อึก!!! จอมมารสะกดกลั้นอาการกระอักเลือดของพระองค์เอาไว้อย่างรวดเร็ว พระหัตถ์ข้างที่มีเส้นเลือดสีดำพาดผ่านทรงรีบกำเข้าหากันจนแน่นก่อนจะถูกสะกดลงไม่ให้แผ่ขยายลุกลามไปทั่วพระวรกาย พร้อมเสียงเอ็ดอึงดังกระหึ่มขึ้นมาอีกครั้งเมื่อเจ้าแคว้นคนงามปล่อยลูกธนูโลกันตร์พุ่งตรงเข้าหาจอมมารอีกเป็นครั้งที่สอง

“แย่แล้วหากข้าใช้พลังเวทย์อีกครั้งต้องกลับคืนร่างเดิมทันที ในเวลาเช่นนี้จะให้เกิดเหตุการณ์เช่นนั้นไม่ได้เป็นอันขาดเท่ากับว่าข้าต้องกลับไปเริ่มนับหนึ่งใหม่ กลายเป็นปีศาจมังกรที่ไม่มีหัวใจอยู่ในกาย และต้องเป็นมังกรหินตราบไปชั่วกาลนาน”รับสั่งพร้อมเงยพระพักตร์ขึ้นทอดพระเนตรเจ้าแคว้นคนงาม

“ข้าไม่อยากจะลงมือปลิดชีพของเจ้าแม้แต่น้อย แต่มันสุดวิสัยจริงๆ”จอมมารรับสั่งพึมพำ

พระหัตถ์เดินปราณกำลังภายในจากดินแดนปีศาจที่ฝึกฝนมานานนับหลายแสนปี เพื่อเรียกคันธนูสังหารของเทพศาสตรากลับคืนมาอย่างรวดเร็ว พระหัตถ์อีกข้างที่กำลูกธนูสามดอกซึ่งพระองค์รับเอาไว้เมื่อครู่ที่ผ่านมาเพื่อไม่ให้รัชทายาทจากต้าฮั่นต้องสิ้นชีพอีกเป็นครั้งที่สองจัดการส่งคืนกลับไปหาเจ้าของทันที

ฟิ้วววว!!! จอมมารซัดลูกธนูทั้งสามดอกดังกล่าวพุ่งเข้าหาเจ้าแคว้นคนงามด้วยพลังวรยุทธ์จากดินแดนปีศาจของพระองค์ออกไปอย่างรวดเร็ว

ฟิ้วววว!!! ลูกธนูของจอมมารวิ่งสวนทางลูกธนูโลกันตร์ของเจ้าแคว้นไท่หยวนที่กำลังพุ่งหลาวตรงเข้าหาจอมมารด้วยเช่นกัน

ในขณะเดียวกันพระหัตถ์ของจอมมารยกขึ้นสูงพร้อมยื่นออกไปตรงพระพักตร์ชี้ไปทางเจ้าแคว้นก่อนจะใช้วรยุทธ์จากดินแดนปีศาจโบกสะบัดไปมาเพื่อเรียกธนูสังหารให้ออกจากมือของเจ้าแคว้นไท่หยวนทันที

ฟิ้วววว!!! ธนูสังหารของเทพศาสตราบัดนี้ถูกจอมมารใช้พลังวรยุทธ์ขั้นสูงดึงออกจากพระหัตถ์เจ้าแคว้นคนสวยไปต่อหน้าต่อตาของทัพไท่หยวน ท่ามกลางอาการตกตะลึงของทุกชีวิตในกองทัพล้วนเห็นเหตุการณ์ด้วยกันทั้งสิ้น รวมไปถึงอู๋ฮ่าวเทียนที่ยืนนิ่งงันไปเลยทีเดียว ธนูสังหารของเทพศาสตราลอยละลิ่วตรงไปหาจอมมารตามหลังลูกธนูโลกันตร์ไปอย่างกระชั้นชิด

พรึบ!!! จอมมารใช้วิชาแยกร่างจนปรากฏกายจำแลงนับสิบร่างรายล้อมลูกธนูโลกันตร์เอาไว้ พร้อมร่างจริงกระโดดลอยละลิ่วขึ้นท้องฟ้าเบื้องบนพุ่งตรงเข้ารับธนูสังหารของเทพศาสตรา

หมับ! พระหัตถ์คว้าธนูสังหารของเทพศาสตราเอาไว้ได้อย่างรวดเร็ว ทันทีที่คันธนูดังกล่าวอยู่ในพระหัตถ์ของจอมมาร ธนูสังหารของเทพศาสตราแผ่ไอทิพย์ตรงเข้าหลอมรวมเข้าไปในพระวรกายของราชาปีศาจก่อนจะเลือนหายไปโดยพลัน เมื่อจอมมารทรงเก็บอาวุธของเทพศาสตราไว้กับพระองค์

จอมมารยกพระหัตถ์ขึ้นสูงพร้อมสะบัดไปมาติดต่อกันเพื่อทำลายลูกธนูโลกันตร์ให้สลายกลายเป็นเถ้าธุลี

พรึบ!!!! ลูกธนูโลกันตร์สูญสลายหายไปชั่วพริบตา เป็นจังหวะเดียวกับที่ลูกธนูสามดอกของจอมมารซัดสวนทางกลับไปหาเจ้าแคว้นคนงามพุ่งทะยานเข้าเสียบร่างอรชรอย่างรวดเร็ว

ฉึก! ฉึก! ฉึก! ลูกธนูเสียบพุ่งเสียบตัดเข้าที่ขั้วหัวใจ กลางอกและหน้าท้องของเจ้าแคว้นไท่หยวนได้อย่างแม่นยำ ท่ามกลางอาการตกตะลึงของทางฝ่ายไท่หยวนที่ตรึงกำลังอยู่ตรงป้อมกำแพง

ร่างอรชรในชุดเกราะจอมทัพผงะถอยหลังทันทีด้วยแรงส่งของลูกธนู กายหมุนคว้างไปมาก่อนจะพลัดตกจากป้อมกำแพงยักษ์ลอยละลิ่วลงสู่เบื้องล่างอย่างรวดเร็ว ต่อหน้าต่อตาบรรดาแม่ทัพของไท่หยวนทั้งหมดท่ามกลางเสียงร้องตะโกนก้อง

“ฝ่าบาท!!!”เสียงร้องเรียกเจ้าแคว้นไท่หยวนดังก้องไปทั่วบริเวณกำแพงยักษ์

ร่างของเจ้าแคว้นคนงามลอยละลิ่วตกจากป้อมกำแพงยักษ์ลงสู่พื้นดินเบื้องล่าง ท่ามกลางสายตาของทุกชีวิตที่อยู่ภายในกองทัพต้าฮั่นและไท่หยวน ขณะที่จอมมารละสายพระเนตรจากคันธนูสังหารของเทพศาสตราขึ้นมาทอดพระเนตรเข้าให้พอดี

ทันใดนั้นเอง

วาบบบบ!!!! เกราะคุ้มภัยของราชาปีศาจปรากฏออกมาอย่างรวดเร็วโอบล้อมรอบเจ้าแคว้นคนงามเพื่อปกป้องไม่ให้ร่างดังกล่าวตกลงมาแหลกเหลวท่ามกลางสายพระเนตรของผู้เป็นเจ้าของเกราะคุ้มภัยตัวจริง

“เกราะคุ้มภัยของข้า!อยู่กับคนผู้นี้หรือนี่”จอมมารรับสั่งออกมา

ด้วยเพราะจอมมารทรงคาดไม่ถึงว่าเกราะคุ้มภัยที่เกิดจากญาณตบะของพระองค์เหตุใดจึงกลับไปครอบอยู่ในกายของมนุษย์ตรงพระพักตร์ ซึ่งแม้แต่จอมมารก็ทรงไม่ล่วงรู้ว่าเกราะคุ้มภัยไม่ได้อยู่คู่กับพระองค์ ทันทีที่เห็นเช่นนั้นพระวรกายสูงทะมึนโจนทะยานลอยละลิ่วตรงเข้าไปหาเจ้าแคว้นคนงามทันที

หมับ!!! จอมมารตรงเข้าไปรับร่างของเจ้าแคว้นไท่หยวนเอาไว้อย่างรวดเร็ว ร่างอรชรอยู่ภายใต้อ้อมกอดของจอมมารหนุ่มซึ่งถูกลูกธนูของพระองค์ซัดเข้าให้อย่างจัง แน่นอนว่าจากตำแหน่งของลูกธนูสิ้นชีพตั้งแต่ดอกแรกที่พุ่งเข้าเสียบตัดขั้วหัวใจไปก่อนหน้านั้นแล้ว ตำแหน่งจุดตายอื่นๆ เปรียบเสมือนย้ำความตายไม่มีทางหวนกลับมามีชีวิตกลับคืน

ตุบ! ร่างสูงทะมึนหมุนคว้างดั่งลูกข่างลงสู่พื้นในท่านั่งโดยมีร่างของเจ้าแคว้นไท่หยวนอยู่ในอ้อมแขน ท่ามกลางสายพระเนตรของจอมมารครั้นพบว่า ผู้ที่อยู่ในอ้อมกอดของพระองค์ในเวลานี้คือเด็กหนุ่มที่พยายามร้องเรียกนำศพพ่อและแม่กลับขึ้นมาจากหลุมปีศาจของพระองค์ให้ได้เมื่อกว่าหนึ่งเดือนก่อนที่ผ่านมา

“นี่เจ้ายังไม่ตายหรือนี่เจ้าหนุ่มน้อย! ทั้งๆ ที่วันนั้นถูกลูกธนูเข้าที่จุดตายด้วยกันทั้งสิ้น...ถ้าเช่นนั้นก็หมายความว่า”จอมมารรับสั่งออกมาเพียงแค่นั้นก่อนจะเงียบเสียงลงทันใดด้วยทรงจดจำหนุ่มน้อยตรงหน้าไม่ลืมเลือน

เมื่อล่วงรู้เช่นนั้นราชาปีศาจทรงใช้ญาณจิตเรียกหินสามภพของพระองค์ทันที

“เจ้าหินสามภพจงสำแดงตำแหน่งที่ตั้งของเจ้าเดี๋ยวนี้!!!”

วาบบบบ!!! สิ้นรับสั่งหินสามภพของจอมมารเปล่งแสงสว่างวูบวาบออกมาจากหน้าอกด้านซ้ายของเจ้าแคว้นคนงามเมื่อได้ยินเสียงเรียกของผู้เป็นเจ้าของ ท่ามกลางความดีพระทัยของจอมมาร

“เจ้าอยู่ในร่างของคนผู้นี้จริงๆ”รับสั่งด้วยความดีพระทัย

หมับ!!! จอมมารยกพระหัตถ์ทาบทับลงบนบริเวณหน้าอกของเจ้าแคว้นไท่หยวนอย่างรวดเร็วเพื่อจับทิศทางหินสามภพ ว่าอยู่ส่วนใดของหน้าอกด้านซ้าย เพื่อนำออกมาภายหลังแต่แล้วก็ต้องหยุดชะงักขึ้นมาทันที เมื่อพระองค์สัมผัสถูกทรวงอกอวบใหญ่ของเจ้าแคว้นคนงามเข้าให้อย่างจัง

พรืดดดด!!! จอมมารรีบชักพระหัตถ์กลับคืนอย่างรวดเร็วเมื่อร่างตรงหน้าแท้จริงแล้วคือสตรีหาใช่บุรุษ

“ที่แท้เป็นสตรีหรือนี่!”รับสั่งพึมพำพร้อมทอดพระเนตร

ใบหน้าที่ถูกปิดบังด้วยหน้ากากอย่างมิดชิดเผยให้เห็นเพียงแค่ช่วงล่างของใบหน้าตั้งแต่ปลายจมูกโด่งจนถึงปลายคางและเห็นริมฝีปากอวบอิ่มเท่านั้น

ทันใดนั้นเอง เสียงโห่ร้องอย่างผู้มีชัยดังกึกก้องออกมาจากกองทัพต้าฮั่นเสียงดังสนั่นหวั่นไหวไปรอบทิศทาง

“ชนะแล้ว!”

“ในที่สุดกองทัพต้าฮั่นมีชัยเหนือไท่หยวนแล้ว”

“อู๋ฮ่าวเทียนตายแล้ว! ในที่สุดไท่หยวนก็ตกมาอยู่ในกำมือของต้าฮั่นเสียที”

“เทพสงคราม! เทพสงคราม! เทพสงคราม!!!”

เสียงตะโกนจากบรรดาทหารในกองทัพดังกึกก้องไปรอบทิศทาง เมื่อกองทัพต้าฮั่นมีชัยชนะเหนือไท่หยวน พร้อมเสียงเรียกชื่อเทพสงครามดังสนั่นไปทั่วผืนแผ่นดิน

ในขณะที่อีกฝ่ายกลับเต็มไปด้วยเสียงร่ำไห้ด้วยความโศกเศร้าเสียใจต่อการจากไปของเจ้าแคว้นผู้กล้าในครั้งนี้กันอย่างถ้วนหน้า

“ฝ่าบาท! ฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ!!!”บรรดาแม่ทัพต่างหลั่งน้ำตากันอย่างถ้วนหน้า

ท่านแม่ทัพฝ่าบาทเสด็จสวรรคตลงแล้วเช่นนี้ ไท่หยวนไม่พ้นเงื้อมมือของต้าฮั่นอย่างแน่นอน จะทำอย่างไรจึงจะรักษาชีวิตของชาวเมืองไม่ต้องตกเป็นเชลยสงครามและทรัพย์สินอันมหาศาลของไท่หยวน จะต้องถูกต้าฮั่นขนไปจนหมดท้องพระคลังอย่างไม่มีเหลือเป็นแน่”บรรดาแม่ทัพต่างพากันปรับทุกข์

แม่ทัพซือโฉวหลั่งน้ำตาด้วยความเสียใจต่อการจากไปของเจ้าแคว้นอู๋ฮ่าวเทียนเป็นยิ่งนัก ด้วยเพราะเป็นผู้เฝ้าคอยถวายอารักขาตั้งแต่ยังทรงพระเยาว์และเป็นอีกผู้หนึ่งที่ล่วงรู้ว่า แท้จริงแล้วเจ้าแคว้นไท่หยวนคือสตรีหาใช่บุรุษ

และถ้าหากปล่อยให้อีกฝ่ายกระทำกับพระศพในฐานะผู้พ่ายแพ้สงคราม แน่นอนว่าความลับของพระองค์จะต้องถูกเปิดเผยออกมาอย่างแน่นอนมิสู้ให้ความลับนั้นตายไปพร้อมกันในฐานะวีรบุรุษและวีรสตรีของไท่หยวนจะดีกว่า

“ข้าจะออกไปเจรจากับผู้บัญชาการทัพของต้าฮั่นเพื่อนำพระศพของฝ่าบาทกลับมาทำพิธีอย่างสมพระเกียรติของผู้สละชีพเพื่อแผ่นดิน ทรงกล้าหาญและเป็นยอดคนยิ่งนักหากแต่อีกฝ่ายนั้นเก่งกล้าเกินกว่าที่พระองค์จะทรงทัดเทียมได้”

“คิดว่าต้าฮั่นจะยินยอมอย่างนั้นเหรอท่านแม่ทัพ”เสียงของเหล่าแม่ทัพต่างพากันถามขึ้นมา

ซือโฉวส่ายหน้าไปมาติดต่อกันพร้อมเอ่ยขึ้น

“ข้าเองก็ไม่รู้ว่าผลการเจรจาจะออกมาเป็นอย่างไง แต่จากที่เห็นการกระทำของอีกฝ่าย ถึงอย่างไรเสียจะลองดูพวกเจ้าไม่เห็นหรือไงว่าบุรุษอาภรณ์ดำผู้นั้นใช้กำลังภายในขั้นสูงรับฝ่าบาทเอาไว้ไม่ให้ตกลงไปยังพื้นเบื้องล่างจนพระวรกายแหลกเหลว ผู้ใดก็ตามผลัดตกจากกำแพงยักษ์ของสภาพศพมีหรือจะมีผู้ใดกล้าแม้แต่จะมอง”

ซือโฉวกล่าวพร้อมหันหลังกลับวิ่งลงจากป้อมปราการของกำแพงยักษ์โดยมีแม่ทัพคนอื่นๆ วิ่งตามไปติดๆ