ที่ทำงาน
ปกรณ์จอดรถเสร็จวันนี้เขาตั้งใจจะไปขอร้องศรีสุภางค์ เพื่อให้รินลดาเดินทางไปกับเขาในครั้งนี้ด้วย ห้องศรีสุภางค์เปิดออก ศรีสุภางค์เห็นปกรณ์รีบร้อนมา จึงทักขึ้น
“มีเรื่องรีบร้อนอะไรเหรอปริ้นซ์....มาหาน้าแต่เช้า?”
“สวัสดีครับน้าศรี” ปกรณ์ยกมือไหว้ศรีสุภางค์
“คือว่าเรื่อง ที่ผมต้องเป็นตัวแทนบริษัทไปประชุมสมาคมผู้ค้าส่ง ผมอยากจะขอให้เลขาฯ ผมเดินทางไปด้วยในครั้งนี้ครับ”
“รินลดานะเหรอ?”
“ใช่ครับ”
“น้าคิดว่าปริ้นซ์ จะให้เธออยู่ทำงานแทนปริ้นซ์ที่นี่เสียอีก”
“ผมเคลียร์งานไว้หมดแล้วครับ แล้วก็ไปแค่สองวันเองครับ” ปกรณ์รีบบอก
“นึกอยู่แล้วว่าปริ้นซ์ต้องขอน้าเรื่องนี้” ศรีสุภางค์พูดขึ้นอย่างรู้ทัน
“ถ้างั้น..น้าก็ขอปริ้นซ์เหมือนกัน”
“อะไรเหรอครับน้าศรี?”
“คือน้าอยากให้แนตตี้ ไปดูงานครั้งนี้กับปริ้นซ์ด้วยจะได้ไหม?”
“จะได้สอนงานน้องไปเลยทีเดียว หรือว่าเสร็จแล้วจะไปเที่ยวต่อก็ได้นะภูเก็ตส
