โกดังร้างแห่งหนึ่ง
"เฮียครับ ผู้หญิงที่เฮียให้พวกผมกับไอ้แบงค์จับมา ฟื้นแล้วนะครับแต่เธอยังไม่ยอมกินข้าวครับ เอาแต่ร้องไห้” หนึ่งในลูกน้องเฮียอ๋าโทรรายงาน
“ปล่อยไว้ก่อน เดี๋ยวถ้าเฮียติดต่อเอเยนได้เมื่อไหร่ จะรีบให้คนไปเอาตัวมา ตอนนี้แกสองคนดูแลไปก่อนนะ”
“ได้ครับเฮีย” หนึ่งในลูกน้องเฮียอ๋ารับคำสั่ง
แล้วมันก็เดินไปดูผลงานของมันที่ยังนั่งซึมอยู่ ไม่ยอมกินอะไรแม้แต่น้อย เมื่อหญิงสาวเห็นมันเดินเข้ามาเธอจึงรีบอ้อนวอน
“นี่แกจับฉันมาทำอะไรปล่อยฉันไปเถอะนะ” แนตตี้ขอร้อง
“ปล่อยไม่ได้หรอกครับคุณผู้หญิง”
“แกอยากได้เงินเท่าไหร่ แกก็บอกมาสิ แม่ฉันมีเงินเยอะ แกจะเอาเท่าไหร่บอกได้เลย” แนตตี้พยายามหว่านล้อมให้รับข้อเสนอ เมื่อลูกน้องเฮียอ๋ารำคาญจึงขึ้นเสียงกับหญิงสาวตรงหน้า
“คือ...พวกฉันเนี่ยนะ!..รับคำสั่งจากเฮียอ๋า..อ่ะ.น่ะ!.ไม่ได้รับคำสั่งจากเธอ.. เพราะฉะนั้น เธอไม่มีสิทธิ์สั่ง โอเค๊!”
เย็นวันนั้
