เสี่ยงรักคุณหมอ

พ่อพระของตัวยุ่ง

หลังจากไล่คนตัวเล็กลงจากรถ เขาก็กลับมานอนพักได้เกือบสองชั่วโมง แล้วจึงออกไปโรงพยาบาลอยู่เวรดึกแทนเพื่อนที่แผนกต่อ มีคนไข้ต้องผ่าคลอดด่วนในเวลาเที่ยงคืนครึ่ง หลังจากนั้นช่วงเช้ามีเหตุการณ์รถบัสนักท่องเที่ยวขับตกไหล่เขาผู้บาดเจ็บหลายราย ต้องระดมหมอและพยาบาลเกือบทั้งโรงพยาบาลมาช่วยกัน กว่าทุกอย่างจะกลับสู่สภาวะปกติก็เกือบเที่ยง

“เฮ้ย คิดคิดอันนี้มันไม่มีเวเฟอร์นี่หว่า อะไรวะ กัดเข้าไปทีฟันเกือบหัก” ปริวัตร หนึ่งในแพทย์ที่ถูกตามมาช่วยงานโวยลั่นหลังจากหยิบช็อกโกแลตยี่ห้อดังจากช่องแช่แข็งในตู้เย็นมากัดเข้าไปเต็มที่แล้วพบว่ามันถูกผลิตออกมาผิดมาตรฐาน

“เขามีเบอร์โทรอยู่ข้างหลังซองอ่ะพี่ โทรไปคอมเพลนสิคะ เพื่อหนูที่เรียนฟู้ดซายน์บอกว่าถ้าเราโทรไปร้องเรียนจะได้กระเช้าใหญ่กลับมาเป็นการขอโทษ” ชญานิน นักศึกษาแพทย์เอ็กเทิร์น แม้ตอนนี้จะเวียนฝึกงานดูแลคนไข้อยู่แผนกสูตินรีเวชแต่ก็ถูกตามมาช่วยงานด้วยเช่นกันแนะนำ

“โห จริงดิน้องฝ้าย แค่โทรไปคอมเพลนเนี่ยนะ”

“ก็เพื่อนฝ้ายบอกมาว่าอย่างนั้น”

“เอ็งก็โทรไปดิ ของฟรีเชียวนะเว้ย เอ็งชอบอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ” ภัทรดนัยที่เพิ่งเดินเข้ามาแต่ก็พอสรุปใจความของบทสนทนาได้ช่วยเป็นลูกยุ ระหว่างเดินผ่านก็แย่งช็อกโกแลตจากมือเพื่อนเอาเข้าปากเสียเอง

“ข้าไม่ได้ปากเก่งเหมือนเอ็งนี่หว่า” …เขาเป็นพวกพูดจาดีกับคนแปลกหน้า แต่กวนประสาทเฉพาะกับคนสนิท ไม่ใช่เอะอะก็ฮาร์ดคอร์มันตลอดเวลาอย่างไอ้สอง

“ถ้าอย่างนั้นหมอโทรให้เพื่อนหน่อยสิครับ หน้าหล่อปากเกรียนระดับหมอสองพูดรับรองได้แน่ ถือเป็นลาภปากพวกเราด้วย เนอะ” วีรยุทธบุรุษพยาบาลประจำเวรวันนี้หันมาขอความเห็นจากสมาชิกอีกสี่ห้าคนที่รวมตัวอยู่ในห้องกินข้าว คำหยิกแกมหยอกนั้นเรียกเสียงฮาครื้นของกองทัพเสริมได้เป็นอย่างดี แต่ทำไมเขาถึงรู้สึกว่าตัวเองโดนด่ามากกว่า

“นี่พี่ยุทธชมหรือด่าผมกันแน่ฮะ” คนโดนแกล้งยังอุตส่าห์ถามทั้งที่รู้คำตอบดีอยู่แล้ว เห็นปากร้ายใจโหดกับคนไข้อย่างนี้ใครจะเชื่อว่าเวลาอยู่กับ ‘เดอะแก๊งค์’ ในโรงพยาบาลเขาโดนรังแกตลอด ได้จังหวะทีก็รวมหัวกันลอบทำร้ายเขาได้ทุกวัน นี่ก็แทบพรุนไปหมดทั้งตัวแล้ว

พอถูกไซโคลมากเข้า ภัทรดนัยจึงต้องรับโทรศัพท์ที่ปริวัตรต่อสายไว้เรียบร้อยมาอย่างเสียไม่ได้ ด้วยยัง ‘งอน’ ที่โดนมัดมือชก น้ำเสียงที่พูดออกไปเลยไม่แคร์ว่าคนปลายสายจะคิดอย่างไร โดยมีปริวัตรนั่งบอกบทอยู่ข้างๆ

“ฮัลโหล สวัสดีครับ ผมโทรมาร้องเรียน ช็อกโกแลตในกล่องมันไม่มีเวเฟอร์ เพื่อนผมกัดไปทีฟันเกือบหัก อะไรนะครับ ตัวเลขหลังซอง?? ไอ้วัตรเอ็งดูดิ้ อ้อ ที่อยู่ใช่ไหมครับ…”

แต่ที่ผิดคิวคนควบคุมคือหลังจากพนักงานที่รับสายกล่าวขอโทษ ภัทรดนัยก็บอกชื่อและที่อยู่ของตัวเองกับปลายสายไปเสร็จสรรพ ย้ำว่าถึงเมื่อไรให้โทรมา ต่อให้กำลังทำคลอดเขาก็จะวิ่งไปรับกระเช้าที่บ้านเองไม่ต้องเอามาส่งที่โรงพยาบาล ใครอาสารับแทนก็ไม่ได้ ต้องส่งให้ถึงมือเขาคนเดียวเท่านั้น พอหลังจากวางสายจึงได้ยินเสียงโวยระงมแทบจะทันควัน

“อะไรของเอ็งวะไอ้สอง ทำไมไม่บอกที่อยู่โรงพยาบาลแล้วให้เขาเอามาส่งที่วอร์ด ไปไว้ที่บ้านเอ็ง เอ็งก็เก็บไว้กินคนเดียวดิ” ภัทรดนัยไหวไหล่ตอบเพื่อนไปอย่างไม่สนใจอะไรทั้งนั้น พอได้ตีรวนไปแล้วอาการงอนจากการโดนรุมรังแกก็พาลดลงไปมาก

“ก็ข้าเป็นคนโทร ของก็ต้องเป็นของข้าเกินครึ่งสิวะ” เขาทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ตอบเพื่อน ส่วนมือก็ตักกับข้าวบนโต๊ะราดข้าวไปอย่างอารมณ์ดี

“แต่คิดคิดนี่ข้าเป็นคนซื้อมาหรอก” คนถูกขโมยสิทธิ์ในการครอบครองกระเช้าปลอบใจไปต่อหน้าต่อตาโวย แต่ก็ไม่นำพาให้อีกคนอ่อนข้อให้ เถียงกันไปเถียงกันมาจนคนแก่ชักจะเวียนหัว

“เอาล่ะๆ ไม่ต้องเถียงกันพวกหมอๆ อายุจะสามสิบกันอยู่แล้ว ยังเล่นเป็นเด็กๆ ไปได้” ปวีณา หัวหน้าพยาบาลประจำห้องฉุกเฉินในฐานะผู้อาวุโสสุดห้ามทัพพลางยกมือขึ้นบีบขมับ หมอพวกนี้เวลางานก็จริงจังกันดีอยู่หรอก แต่พอนอกเวลาทีไรเป็นต้องเล่นต้องอำกันเป็นเด็กๆ หาเรื่องให้คนแก่ปวดหัวได้อยู่ร่ำไป

“โดยเฉพาะหมอสอง นี่ถ้ากลับไปเป็นอาจารย์ลูกศิษย์คงปวดหัวแย่”

ปริวัตรคงไม่เท่าไร เพราะได้ทุนไปเรียนเฉพาะทางจากโรงพยาบาล พอจบมาก็ต้องอยู่ใช้ทุนที่นี่อีกหลายปี จะมีก็แต่ภัทรดนัย เห็นเกรียนๆ อย่างนี้แต่ฝีมือไม่ธรรมดา เป็นที่หนึ่งของการสอบบอร์ด เก่งขนาดอาจารย์ต้องจองตัว ขอร้องจนแทบจะอ้อนวอนให้กลับไปช่วยงาน แต่เขาก็ยังไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธ

“คงไม่ใช่เร็วๆ นี้หรอกฮะพี่ณา” เป็นคำตอบเดิมเหมือนที่เคยได้ยินในทุกครั้ง จนคนรับสินบนมาจากอาจารย์ให้ช่วยเกลี้ยกล่อมได้แต่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ พอดูท่าว่าแหย่ไปตอนนี้ทำอย่างไรก็คงไม่สำเร็จ หัวหน้าพยาบาลสาวใหญ่จึงเปลี่ยนเป็นชวนคุยเรื่องอื่นแทน

“ว่าแต่หมอสองเถอะ พี่ไปคุยกับหัวหน้าฝ่ายโภชนาการมาแล้วนะ เขาโอเคเพราะกำลังขาดคนส่งอาหารอยู่พอดี พรุ่งนี้ถ้าคนที่หมอบอกพร้อมก็ให้เข้ามาเริ่มงานได้เลย” ปวีณาหันไปบอกนายแพทย์หนุ่มรุ่นลูก

“ขอบคุณมากฮะพี่ณา เดี๋ยวผมกลับกรุงเทพฯ จะให้แม่ทำขนมที่พี่ชอบมาฝาก” ค่าตอบแทนที่ได้ยินจากปากคุณหมอทำเอาสาวใหญ่หัวเราะร่วน

“เอาเยอะๆ เลยนะหมอ เอามาเผื่อพวกนี้ด้วย นี่รู้กันหรือเปล่าว่าฝีมือทำขนมไทยของคุณแม่หมอสองอร่อยมาก” ปวีณาหันไปถามสมาชิกในวงที่เหลือ แต่ละคนมองหน้ากันไปมาอย่างไม่เข้าใจว่าทั้งสองกำลังพูดถึงเรื่องอะไรกัน

“ก็พอรู้ฮะว่าคุณแม่ไอ้สองทำกับข้าวอร่อย แต่ที่ไม่รู้คือเรื่องที่ไอ้สองริอ่านจะทำตัวเป็นป๋า ฝากเด็กแล้วมาติดสินบนพี่ณา” ปริวัตรอาสาเป็นหน่วยกล้าตายตีรวนเพื่อน เรียกเสียงฮือฮาได้อีกรอบ แต่คนกำลังถูกรุมก็ยังเลือกที่จะนั่งกินข้าวต่อไปเงียบๆ

ในยามที่พายุพัดกระหน่ำ เขารู้ว่าถ้าจะหยุดมันได้ต้องใช้ความสงบสยบทุกอย่าง

“พี่สองเขาเป็นพ่อพระค่ะ รับอาสาฝากงานให้ญาติห่างๆ ของฝ้าย” ชญานินได้ทีเลยรีบเสริม ก่อนต้องหุบปากฉับเมื่อถูกคนในประเด็นสวนกลับมานิ่งๆ

“เอาเพิ่มไปอีกสิบเคสดีไหมฝ้าย”

“ดิสชาร์จสิบเตียงไปเลยดีกว่า หูย แซวนิดแซวหน่อยทำเป็นเข้ม แค่นี้ก็งานล้นมือจนไม่มีเวลาจะกินข้าวแล้วค่ะคุณพี่สอง ไม่ได้อึดถึกยืนผ่ามันทั้งวันยังไม่รู้สึกอะไรเหมือนคุณชายนี่ กรุณามองสภาพน้องหน่อย”

เพราะสนิทกันเป็นทุนเดิมเนื่องจากภัทรดนัยเป็นเพื่อนกินนอนเที่ยวก๊วนเดียวกันกับพี่สาวของเธอมาตั้งแต่สมัยเรียน ชญานินเลยไม่ได้เกรงกลัวคำขู่ของแพทย์รุ่นพี่เท่าใดนัก

“มิ้นท์เขาฝากให้ช่วยจัดการให้” ชายหนุ่มเฉลย เพราะเริ่มเบื่อกับสายตาของแต่ละคนที่มองมาแบบกรุ้มกริ่มแปลกๆ อย่างกับเขามีลับลมคมในแอบซุกอีหนูไว้ในบ้าน

“ก็ไม่รู้ว่าเกี่ยวข้องอะไรกับนางเอกอักษรย่อ ‘กอ’ เพื่อนพี่มิ้นท์หรือเปล่าน้า” เป็นชญานินคนเดิมที่ชงกลับไปอย่างไม่กลัวว่าคนฟังจะจับได้ว่าเบื้องหลังความวุ่นวายที่เกิดขึ้นในชีวิตเขาทั้งหมดล้วนมีสาเหตุมาจากตัวเธอทั้งสิ้น เริ่มตั้งแต่บอกให้มินตราโทรไปขอความช่วยเหลือจากเพื่อนสนิทอย่างภัทรดนัย ทั้งยังบังคับพี่สาวให้ไปบีบคอให้เขาช่วยฝากงานให้เฟญารินและดูแลเพื่อนเธอเป็นพิเศษ

อีกครั้งที่คนมีชื่อเกี่ยวข้องอยู่ในประเด็นหลักของหัวข้อสนทนาเลือกจะเงียบ พอดีกับจอทีวีตรงหน้าตัดฉายโฆษณาที่มีนางเอกชื่อดังเจ้าของอักษรย่อ ‘กอ’ เป็นพรีเซ็นเตอร์ ทั้งโต๊ะเลยได้ทีรุมกันใหญ่

“เกรซ กมลฉัตรนี่เห็นหวานๆ อย่างนี้ อกอึ๋มคัพดีเซ็กซี่ไม่ธรรมดา เอ็งเห็นด้วยกับข้าไหมวะไอ้สอง”

“ก็แล้วแต่เอ็งจะคิด”

ไม่ใช่ว่าเขาคิดจะปิดบังหรือว่าอะไร เพราะถ้าคิดอย่างนั้นจริงๆ เรื่องทุกอย่างคงเงียบกริบไม่หลุดรอดมาถึงหูใครต่อใครอย่างนี้แน่ เขากับกมลฉัตรรู้จักกันเพราะเธอเป็นเพื่อนสมัยเรียนมัธยมของมินตรา ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเธอเริ่มขึ้นจากความพึงพอใจในตัวกันและกันทั้งคู่ เลยเถิดลึกซึ้งแต่ไม่ผูกมัด ไม่ใช่แค่กับเธอ แต่เขาก็ทำอย่างนี้มาเสมอกับผู้หญิงแทบจะทุกคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิต เขาไม่ได้เจ้าชู้ เขาคบใครคบทีละคน พร้อมเปิดใจและให้โอกาสเสมอ แต่ด้วยปัจจัยไม่เอื้ออำนวยหลายอย่างทำให้ไปด้วยกันไม่รอด

และถึงแม้ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับกมลฉัตรจะไม่ผิดไปจากที่ใครคิดไว้ แต่ชายหนุ่มก็รู้ดีว่าไม่ควรเอามาพูด ยิ่งเธอกำลังเป็นดาราดังยิ่งไม่สมควร

“พี่ยุทธก็ต้องระวังนะครับ อย่าไปหลงกลมันล่ะไอ้สอง เดี๋ยวพี่จะโดนนางเอกตบโดยไม่รู้ตัว” อีกรอบที่ทั้งโต๊ะอาหารฮาครื้นพร้อมกัน รวมทั้งวีรยุทธก็หัวเราะตามไปด้วย อาการหน้าแดงของบุรุษพยาบาลหนุ่มท่าทางนุ่มนิ่ม เรียกเสียงแซวจากคนทั้งโต๊ะกินข้าวได้อีกระงม

“เอาๆ ได้ทีเล่นกันใหญ่” พอจบจากประเด็นนั้นก็เปลี่ยนเป็นประเด็นนี้ ภัทรดนัยได้แต่ส่ายหน้าอย่างเอือมระอากับสายตาคนรอบข้าง วีรยุทธเป็นบุรุษพยาบาลรุ่นพี่ อายุน่าจะมากกว่าเขาราวสามสี่ปี แม้ดูท่าทางนุ่มนิ่มไปหน่อย แต่คงเป็นเพราะชีวิตทั้งวันขลุกตัวอยู่แต่ในวงผู้หญิง แล้วเซ้นส์ของเขาก็บอกว่าวีรยุทธไม่น่าจะเป็นพวกชอบไม้ป่าเดียวกัน

แต่เอาเขาจริงๆ สายตากับท่าทางที่อีกฝ่ายแกล้งผสมโรงส่งมาให้ ตอนนี้ก็ทำเอาคนมั่นใจในสัญชาตญาณตัวเองอดระแวงไม่ได้เหมือนกัน

“พี่สองไม่สนใจพี่ยุทธจริงๆ เหรอคะ” เป็นชญานินคนเดิมที่ไม่ว่าใครจะชงมาขยันหาเรื่องให้เขาได้ทุกรอบ สมแล้วที่เป็นญาติกัน ดูๆ ไปนิสัยก็ยุ่งวุ่นวายเหมือนกันไม่มีผิด

“พรุ่งนี้ถ้าพี่มาแล้วเห็นยังราวด์ไม่เสร็จเจอดีแน่ยัยฝ้าย ออกโอพีดีเช้าแล้วก็เอเอ็นซีตอนบ่าย แต่ถ้ายังยุ่งไม่พอก็เดินไปบอกญาติให้มาเริ่มทำงานได้วันพรุ่งนี้” สั่งมาได้ยาวเหยียดเป็นชุด แถมให้ขัดเธอคงไม่กล้า เขาเป็นแพทย์รุ่นพี่อำนาจยิ่งใหญ่คับวอร์ดมีผลอย่างมากกับการจบหรือไม่จบปีหก ทีนี้พอเขาสั่งให้ทำอะไรทาสในเรือนเบี้ยอย่างเธอจึงต้องยอมทำตามอย่างไม่มีข้อแม้

“โห พี่วัตรดูสิ พี่สองแกล้งน้อง น้องหยอกนิดเล่นหน่อยทำเป็นดุ แล้วทำไมพี่สองอยู่บ้านใกล้กันแค่นั้น ไม่เดินไปบอกเองล่ะ” ชญานินหันไปฟ้องแพทย์รุ่นพี่อีกคน เป็นจังหวะเดียวกันกับที่เสียงโทรศัพท์ของนายแพทย์ทั้งสองดังขึ้นพร้อมกัน ปริวัตรโดนตามตัวไปดูคนไข้หนักในไอซียู ส่วนภัทรดนัยก็มีคนไข้ตั้งครรภ์ผิดปกติรออยู่ในห้องฉุกเฉิน

วงเดอะแก๊งในห้องอาหารจึงแยกย้ายตัวใครตัวมัน