เสี่ยงรักคุณหมอ

บทนำ

แม่สะเรียง จังหวัดแม่ฮ่องสอน

ไม่มีวันเหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว…

เวลาประมาณเที่ยงคืน เจ้าหน้าที่ตำรวจรุดเข้าไปตรวจสอบสถานที่เกิดเหตุ หลังจากได้รับแจ้งจากชาวบ้านซึ่งเข้าไปหาของป่าว่าพบศพหญิงสาวลอยอืดขึ้นมาจากแหล่งน้ำในป่าข้างทางบริเวณไม่ไกลจากถนนสายที่ใช้สัญจรในหมู่บ้านมากนัก ความมืดในคืนที่มีเพียงดาวเต็มท้องฟ้าถูกแทนที่ด้วยแสงจากไฟหน้ารถยนต์สาดแสงสว่างเข้ามา รถกู้ชีพของโรงพยาบาลขับมาถึงในเวลาไล่เลี่ยกัน นายแพทย์หนุ่มก้าวลงมาทันทีเมื่อล้อรถจอดสนิท เขาเดินไปยังร่างไร้ลมหายใจซึ่งตอนนี้ถูกนำตัวขึ้นมาจากในน้ำแล้วโดยเจ้าหน้าที่ตำรวจซึ่งมาถึงก่อนหน้า ชายหนุ่มสวมถุงมือยางแล้วนั่งชันเข่าลงข้างๆ ศพ

จมน้ำตายอย่างนั้นหรือ ต่อให้ไม่ใช่หมอ ต่อให้เป็นตาสีตาสามาเห็น เขาก็แน่ใจว่าคงไม่มีใครคิดไปในทางนั้น

ดูจากสภาพศพไม่ได้บวมจากการกินน้ำเข้าไป ใบหน้าซีดขาวกับบาดแผลบริเวณต้นคอบอกชัดเจนว่าผู้ตายเสียชีวิตจากการเสียเลือดมาก รอยมีดกรีดตัดเส้นเลือดใหญ่บริเวณต้นคอ ข้อมือ และโคนขา เป็นตัวยืนยันทุกอย่างได้เป็นอย่างดี ศพนี้เสียชีวิตมาแล้วเป็นเวลาไม่ต่ำกว่ายี่สิบสี่ชั่วโมง

เจ้าหน้าที่เร่งค้นหาหลักฐานในพื้นที่ ขณะที่ทีมแพทย์กำลังตรวจหาร่องรอยที่ฆาตกรอาจทิ้งไว้บนศพ

ใช่!! นี่ไม่ใช่การตายธรรมดา แต่พวกเขาเชื่อว่ามันคือการฆาตกรรม

ศพแรกผ่านพ้นไปด้วยดี และทุกอย่างเริ่มต้นขึ้นแล้ว

‘เขา’ อยู่ไม่ไกลจากนี้เลย กำลังยืนมองพวกมันค้นหาฆาตกรกันให้ควักอยู่ตรงนี้ ความคิดโง่ๆ และข้อสันนิษฐานผิดๆ สิ่งที่คนมีมันสมองเหล่านี้วิเคราะห์กันไปต่างๆ นาๆ กำลังทำให้เขารู้สึกตลก แต่เอาเถอะ นอกจากเลือดที่ไหลออกมาจากตัวผู้หญิงคนนั้น แค่ได้นึกถึงภาพ ‘เหยื่อ’ ตอนที่ค่อยๆ สิ้นใจลงไปต่อหน้าอย่างช้าๆ ก็ทำให้เขารู้สึกสงบ ปลอดภัยและมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก เขายิ้มอย่างอ่อนโยนแล้วกวาดตามองไปรอบๆ บรรยากาศวันนี้ช่างสดชื่น โลกมันดูน่าอยู่ขึ้นเป็นกองเมื่อไม่มีสายตาเลวๆ คู่นั้นมองมาที่เขา แต่เดี๋ยวก่อน!!

อยู่ๆ เขาก็นึกกังวลใจขึ้นมานิดหน่อย หมอหนุ่มคนนั้นดูฉลาดและละเอียดเกินไป แล้วสำหรับเหยื่อรายแรก เขาก็ไม่แน่ใจว่าได้ทิ้งหลักฐานอะไรเอาไว้บ้างหรือเปล่า… อาจเป็นเศษเล็บหรือเส้นผมของตัวเองสักเส้น มันสามารถเอาไปใช้ตรวจเทียบดีเอ็นเอ แต่เอาล่ะ คงไม่มีอะไรต้องเป็นกังวลอีกต่อไปแล้ว สิ้นสุดการชันสูตร คุณหมอลุกขึ้นยืนและกำลังจะเดินออกไป

ทว่ากลับมีเสียงตะโกนมาจากด้านหลัง เรียกให้หมอคนนั้นต้องหันกลับไปมอง

“เจอดอกกุหลาบสีแดงวางอยู่ในที่เกิดเหตุ” นายแพทย์หนุ่มเหลือบมองดอกไม้แห่งความรักที่ถูกมือของใครคนหนึ่งหยิบขึ้นมา ให้ความสนใจเพียงนิดหน่อย ก่อนจะหันหลังเดินออกไป

มองจากสภาพ นายแพทย์คนนี้คงขึ้นเวรมาอย่างน้อยไม่ต่ำกว่าสามวันและคงเจอคนไข้ที่หนักหนาอยู่ไม่น้อย แต่จะอย่างไรก็แล้วแต่ อย่างน้อยเขาก็นึกชื่นชมที่ฝ่ายนั้นรู้จักขอบเขตและหน้าที่ เป็นหมอก็ทำไปแค่เรื่องของตัวเอง ไม่ต้องมายุ่งกับเรื่องของคนอื่น

ท่ามกลางใบหน้าเคร่งเครียดและการสืบหาหลักฐานของทีมตำรวจ ยังมีใครคนหนึ่งกระตุกยิ้มยืนมองอยู่ใกล้ๆ อย่างใจเย็น เขาไม่รีบร้อน ทุกอย่างรอบตัวหยุดแล้ว เพียงแค่ผู้หญิงทรยศคนนั้นหลับตาและไม่มีโอกาสลืมตาขึ้นมาตลอดชีวิต