รักนิรันดร์(นาคาคลั่งรัก)

คนคลั่งรัก

ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาก็รู้ได้เลยว่า ฉันกลับมาอยู่ที่นอนของนารินทร์ทิพย์เช่นเคย

“ท่านหญิงฟื้นแล้ว ท่านหญิงฟื้นแล้ว”ชลาร้องตะโกน พร้อมกับมีน้ำตาไหลซึมออกมา นางคงดีใจมากที่เห็นฉันฟื้น

“พวกเจ้าออกไปได้แล้ว”องค์คีตะเอ่ยขึ้น พร้อมเดินเข้ามานั่งที่ข้างกายฉันที่กำลังนอนอยู่

“เจ้าค่ะ”สองพี่เลี้ยงขานรับพร้อมกันพร้อมเดินออกไป

“ข้ารู้ความจริงเกี่ยวกับตัวเจ้าหมดแล้วนะ เจ้าไม่ต้องเป็นกังวลไปหรอกอยู่ที่นี้ เจ้าจะปลอดภัย ข้าจะอยู่เคียงข้างเจ้าเอง” องค์คีตะเอ่ยขึ้นพร้อมกับ กุมมือฉันไปหอม

“ที่คุณพูดหมายความว่ายังไง ที่รู้ความจริงหมด”ฉันถามเขาพร้อมกับจ้องตาเขา แล้วภาพก็ปรากฏขึ้น

องค์คีตะเป็นคนที่ไม่ให้มีนาคยามเฝ้าตอนที่ฉันหนีออกจากวัง และองค์คีตะก็แอบฟังฉันกับองค์นาคาพาหุรัดพูดคุย นี้มันอะไรกันเนี่ย

“ข้าไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรแล้วนะ เจ้าหยั่งรู้จิตของข้าทุกอย่างแล้ว แล้วเจ้าจะอนุญาตให้ข้าหยั่งรู้จิตเจ้าได้หรือยัง”องค์คีตะเอ่ยขึ้นมาพร้อมกับยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้นจนจมูกจะชนกันแล้ว

“นี้คุณจะทำอะไร ในเมื่อคุณรู้ความจริง คุณก็รู้ว่าฉันไม่ใช่เมียของคุณ แล้วคุณจะมาทำอย่างนี้กับฉันไม่ได้นะ” ฉันบอกกับเขาไป อ้นที่จริงการได้อยู่ใกล้เขามันรู้สึกอบอุ่นหัวใจ รู้สึกปลอดภัย เหมือนที่ฉันได้อยู่ในอ้อมกอดของแม่ในตอนเด็กๆเลย ทำไมฉันถึงรู้สึกแบบนี้นะ และหัวใจของฉันก็เต้นแรงมาก เนื้อตัวเป็นร้อนๆหนาวๆยังไงก็ไม่รู้

“ก็ข้าจะทำเยี่ยงนี้กับเจ้า เจ้าเป็นภรรยาข้า เป็นคนรักของข้า” องค์คีตะเอ่ย พร้อมกับเข้ามาโอบกอดฉันจากด้านหลัง ทั้งๆที่ฉันนอนตะแคงหันหน้าหนีเขาอยู่ ฉันจะบ้าตาย ยิ่งหัวใจเต้นแรงไปใหญ่

“นี้คุณอย่ามาฉวยโอกาสนะ ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่ใช่เมียคุณ”ฉันพูดพร้อมกับหันหน้าไปหาเขาและผลักมือเขาที่โอบกอดฉันออกไป แต่ไม่เป็นผลเขายิ่งกอดแน่นขึ้นเรื่อยๆ อย่างกะงูรัด พร้อมกับยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันแทบจะสิงฉันอยู่แล้ว

“งั้นเจ้าก็มาเป็นเมียข้าอีกครั้งสิ”เขาพูดพร้อมกับฉวยโอกาสหอมแก้มฉันไปหนึ่งครั้ง

“นี้คุณถ้าคิดจะทำอะไรอย่างว่าบอกไว้เลยนะว่าฉันสู้คุณสุดใจ”ฉันพูดพร้อมขัดขืน และเบียงหน้าหนีจากเขา แต่ไม่เป็นผล เขากลับชุกหน้ามาที่หน้าอกฉัน พร้อมจับมือฉันไปลูบที่หัวเขา อะไรเนี่ยฉันจะบ้าตายเขาทำเหมือนเขาเป็นลูกแมวน้อย น่ารักที่อ้อนฉัน ทำไมเขาน่ารักอย่างงี้

“นี้คุณกำลังทำอะไร”ฉันถามเขา

“ขอข้าอยู่อย่างนี้กับเจ้านะ ถึงเจ้าจะจำข้าไม่ได้ ข้าก็อยากจะให้รู้ว่าข้าขอโทษ ที่ปล่อยให้เจ้าไปลำบากอยู่คนเดียวโดยที่ไม่มีข้าอยู่ข้างๆ แต่ต่อจากนี้เจ้าจะมีข้าอยู่เคียงข้างเสมอนะ”องค์คีตะเอ่ยขึ้น พร้อมจับมือฉันลูบที่หัวของเขาและเขาก็ยิ่งชุกอกฉันเข้าไปใหญ่ ฉันรู้สึกอุ่นใจมาก รู้สึกเหมือนเจอรักที่ขาดหายไปนาน ตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่เคยมีใครมาจีบ มาพูดคุยด้วย บ้างครั้งก็รู้สึกน้อยใจในโชคชะตา ทำไมฟ้าไม่ส่งใครสักคนมารักฉัน มาช่วยแบ่งปันความรู้สึกดีๆที่มีต่อกัน แต่อาจจะเป็นเพราะยังไม่ถึงเวลา แต่วันนี้เวลานั้นมาถึงแล้ว

“เขาหลับหรอเนี้ย ไม่ยักรู้ว่า นาคก็นอนหลับแบบนี้ได้ด้วยเห็นแต่ในหนังเวลานาคหลับนาคต้องกลายร่างเป็นนาคหนิ แต่เขายังเป็นคนอยู่เลย”

“ก็ที่นี้เป็นเมืองของนาคา นาคามีฤทธิ์เดชทุกอย่าง จะเลือกแปลงเป็นร่างทิพย์นาคาตอนหลับไหลหรือไม่ก็ได้”องค์คีตะพูดขึ้นทั้งๆที่ตายังหลับอยู่

“อ้าวคุณไม่ได้หลับหรอเนี่ย นาคฉวยโอกาสแบบนี้ได้ด้วยหรอ”ฉันพูดพร้อมหยุดมือไม่ลูบหัวต่อ

“ใครฉวยโอกาส เจ้าต่างหากที่ฉวยโอกาสเจ้าได้ลูบหัวข้า ทั้งๆที่ไม่มีผู้ใดทำได้เลยนะ”องค์คีตะเอ่ย พร้อมทำหน้าทะลึ่งใส่ฉัน

“งั้นคุณจะกลับไปนอนที่ห้องนอนคุณตอนไหน”ฉันถามเขาเพราะฉันก็อยากจะพักผ่อนเต็มที

“ก็ที่นอนข้าอยู่ตรงนี้ เราเคยอยู่ที่ห้องนี้ด้วยกัน เจ้าจะไล่ข้าไปไหน” องค์คีตะพูด พร้อมกอดฉันแน่นขึ้นและทำหน้าออดอ้อน จนใจฉันมันบอกว่า ให้เขานอนเถอะ แค่นอนเฉยๆไม่เป็นอะไรหรอก