หลังจากที่นั่งพักทุกคนก็คุยกันเรื่องทั่วไปบ้าง วิลาวัลย์ที่นั่งนิ่ง ปกติก็พูดน้อย ยิ่งอยู่ในหมู่ผู้ใหญ่มากๆเธอก็วางตัวไม่ถูก เมื่อเธอนั่งเงียบ แม่ของหมอก็หันมาถาม
"หนูวิ หมอติณณ์บอกเรื่องที่พักหรือยังจ๊ะ"
"ยังเลยค่ะ"
เธอตอบคำถามของคุณวิภาแม่ของหมอ เรื่องที่พัก หมอติณณ์ดูห้องไว้ให้แล้ว อยู่ในซอยเดียวกันถ้าหากเดินเท้าก็ราวๆ500เมตร แต่ในซอยนั้นวินมอไซค์วิ่งตลอดตั้งแต่ต้นซอยยันท้ายซอย อาหารการกินก็สะดวกเหมือนที่งามวิไลบอก
"อ๋อ..เรื่องที่พักผมดูไว้ให้แล้ว ไม่รู้ว่าคุณวิจะถูกใจไหม อีกอย่างมันอยู่ไม่ไกล"
คุณหมอหนุ่มใหญ่พูดขึ้นขณะนั่งเล่นกับหลาน คุณหมอไปดูไว้ก็จริงแต่ยังไม่ได้บอกวิลาวัลย์ไม่คิดว่าแม่จะชิงถามซะก่อน
"ขอบคุณ คุณหมอมากนะคะ"
วิลาวัลย์เธอหันมากล่าวขอบคุณคุณหมอที่เป็นธุระให้
"งั้นพรุ่งนี้ ผมจะพาคุณไปดูว่าชอบไหม"
"ทำไมไม่ไปดูวันนี้ละคะ ตอนนี้ยังไม่ค่ำสักหน่อย อีกอย่างถ้าหากวิไม่
