หมอติณณ์ขับรถมาส่งวิลาวัลย์ที่ห้องพัก แต่ก็ไม่ได้เดินขึ้นไปส่งหรอกนะ ก่อนที่สาวพยาบาลจะลงรถหมอติณณ์ก็ถามขึ้น
"มีอะไรอยากจะซื้อไหม พรุ่งนี้จะพาไป"
วิลาวัลย์เม้มปาก รู้สึกว่าตัวเองจะเป็นภาระของหมอมากขึ้น ความเกรงใจเธอก็มี
"ไม่เป็นไรค่ะ หนูจะไปเองคุณหมอไม่ต้องลำบากหรอก"
เธอพูดเพราะความเกรงใจ ส่วนหมอติณณ์ก็ได้แต่จ้องหน้า ในเมื่อสาวตรงหน้านี้ไม่อยากรบกวน หมอก็ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ
"งั้นหนูไปแล้วนะคะ ขอบคุณ คุณหมอที่เป็นเจ้ามือเลี้ยงมื้อค่ำ ถ้ามีโอกาสหนูจะเลี้ยงคืน"
"ครับ ไม่เป็นไร"
เสียงทุ้มของคุณหมอตอบเสียงเรียบ พร้อมรอยยิ้มบางๆบนใบหน้า วิลาวัลย์เปิดประตูก้าวขาลงจากรถ ก่อนจะปิดประตูเธอก็ยกมือไหว้คุณหมออีกครั้งหลังจากที่เธอเดินไปแล้วคุณหมอก็ขับรถกลับ
วิลาวัลย์เดินมาที่ห้องเช่าที่คุณหมอเช่าไว้ให้ เธอจัดห้องเสร็จตั้งแต่กลางวัน ภายในห้องยังดูโล่งๆไม่มีข้าวของเครื่องใช้มากมายนัก ส่วนที่นอนเข
