อาหารที่สั่งถูกทยอยมาเสิร์ฟทีละอย่าง คุณหมอเทคแคร์สาวตรงหน้าเป็นอย่างดี หยิบจับช้อนจานจัดวางอย่างเข้าที่ ถึงแม้ว่าร้านเขาจะทำให้แล้วก็ตาม
"คุณหมอ หนูทำเองได้ค่ะ"
"รู้ว่าทำได้ แต่ผมเป็นผู้ชายนะ ต้องดูแลสิ"
ไม่รู้ว่าคุณหมอติณณ์จะดูแลคนอื่นดีแบบนี้หรือเปล่า วิลาวัลย์ถึงกับขมวดคิ้ว แต่ในใจก็คิด สงสัยหมอจะถนัดดูแลเด็กจนติดนิสัย ก็หมออยู่แผนก กุมารเวช นี่นา เมื่ออาหารที่สั่ง ถูกนำมาวางตรงหน้าจนครบ หมอติณณ์ก็ไม่รอช้า ตักอาหารใส่จานของวิลาวัลย์จนเต็มไปหมด
"หมอคะ มัน...มันเยอะไปแล้วค่ะ หนูทานไม่หมดหรอก"
"ได้ไง ผมสั่งมาขึ้นชื่อของร้านทั้งนั้นนะ นี่ลองชิมสิ ร้านนี้การันตีจากป้ายมิชลินเลยนะ"
คุณหมอพูดแล้วก็ชี้มือไปทางป้ายร้าน รูปของเชฟที่นี่ วิลาวัลย์ เธอเป็นคนง่ายๆ อาหารหรูหราพวกนี้ เธอเองก็ไม่สันทัด ตอนอยู่ต่างจังหวัด ก็มีทานอาหารตามร้าน แต่ราคาเบาๆ ไม่ได้แพงแบบนี้ อาหารบางจาน แพงกว่าที่เธอไปน
