ดาหวันตั้งใจฝึกการแสดงกับคุณครูจนเสร็จเรียบร้อยก็ยกมือไหว้ขอบคุณคุณครูก่อนจะเดินออกจากห้องไปหาผู้จัดการที่ห้องรับแขก
"เสร็จแล้วค่ะเจ๊มอลลี่"
ดาหวันนั่งลงตรงโซฟาด้วยความเหนื่อยล้า ฝึกการแสดงไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเธอเลยมันต้องใช้อารมณ์ร่วมเยอะมากและมันเหนื่อยล้าสุดๆ
"เหนื่อยล่ะซิ"
"มากเลยค่ะเจ๊ เป็นดารานี่มันไม่ง่ายเลยนะคะแต่ไม่เป็นไรค่ะดาหวันเลือกเองก็จะอดทนค่ะ"
"กลับบ้านกันเถอะรับรองว่าหายเหนื่อยแน่นอน"
เจ๊มอลลี่ลุกขึ้นก่อนจะหันมายิ้มให้หญิงสาว ดาหวันนิ่วหน้าอย่างสงสัยแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรเพราะคิดว่ามันคงไม่มีอะไรนอกจากจะได้นอนพักผ่อนอย่างเต็มอิ่ม
และเมื่อเดินทางมาถึงดาหวันก็เข้าไปในบ้านก่อนจะชะงักไปเมื่อได้ยินเสียงคนคุยกันในห้องรับแขก
"เสียงใคร"
เธอเดินกลับเข้าไปในห้องรับแขกก่อนจะยิ้มกว้างออกมาอย่างอย่างดีใจที่ผู้ชายที่เธอรักที่สุดกำลังนั่งอยู่ที่นั่นกับผู้ช่วยของเขา
"เฮียยยยยยย ค
