Episode 3 เลี้ยงรุ่น
1871 คำ
Episode 3 เลี้ยงรุ่น
" ฉันนั่งตรงนี้นะ "
ตอนนี้พวกเราอยู่โรงเรียนเก่ากันแล้ว พี่เอ็มมารอมิวอยู่ก่อนแล้ว ฉันจึงแยกมานั่งอีกฝั่งฉันไม่ลืมที่จะพกนิยายมาอ่านฆ่าเวลาด้วย
" วิ " ฉันเงยตามองตามเสียงเรียก
" อ้าว แก็บ มีอะไรป่าว "
" เดี๋ยวนี้สวยขึ้นนะ ดูขาวและผอมกว่าเมื่อก่อนเยอะเลย " แก็บพูด
สีหน้ายิ้มๆและข้างๆตัวเขามีเด็กสาวหน้าตาจิ้มลิ้มคนหนึ่งด้วยซึ่งเป็นเด็กที่ฉันรู้จักนี่แหละเขาคงเป็นแฟนกัน ตามที่มิวเคยพูดให้ฟัง
" 555+ อย่าพูดเรื่องเก่าๆปล่อยผ่านบ้าง "
" 555+ มาคนเดียวเหรอ!? "
" มากับมิวนะ "
" อ้อ คงมาจู๋จี้กับพี่เอ็มสินะ 555 " แก็บพูดแบบขบขำ
" แหม่ๆ นินทาคนอื่น ทีตัวเองล่ะย่ะ " เสียงมิวดังมาแต่ไกล
" 555+ ไปดีกว่าเดี๋ยวมันจะแดกหัวเอา " แก็บเดินจูงมือแฟนของตัวเองไป
" ไปกลับ! " มิวพูดแบบอารมณ์ไม่ดี
" ทะเลาะกันมาเหรอ? " ฉันถามก่อนจะลุกขึ้นเก็บหนังสือมากอดที่อก
" ก็เออนะสิ! ไม่อยากคุยล่ะ ไปกลับกันเถอะ หรือจะไม่กลับก็ตามใจนะ "
" อะ อ้าว อีนี่ " นั้นไง ธาตุแท้ของฉันเริ่มออกเเล้วฉันไม่ใช่คนซื่อๆ เงียบๆ นะจ๊ะ
ระหว่างขี่รถกลับบ้าน
" วันเสาร์ที่จะถึงนี้มีนัดเลี้ยงรุ่นนะ รุ่นประถมพวกเรานี่แหละ "
" เหรอ!? บอกทุกคนป่าว แตงและวิวบอกด้วยไหม " คนที่ฉันเอ๋ยถึงคือเพื่อนสนิทที่เรียนประถมจนถึงมัธยมต้นด้วยกันแต่เธอสองคนได้ไปเรียนต่อในเมืองสะแล้ว...
" บอกสิ แต่พวกนั้นอะไม่แน่จะมาไหม ส่วนคนอื่นก็ไม่แน่ใจ! "
" อ๋อ อืมๆ หากฉันไม่ไปอะ "
" อีนี่มึงต้องไป " มิวจะเป็นแบบนี้แหละมันแล้วแต่อารมณ์ของตัวหล่อน สำหรับฉันคือเรื่องปกติ
" เออ อีนี่อารมณ์เสียกับผัวแล้วมาลงกับเพื่อนทีหลังไม่มาแล้วนะไปชวนน้องมึงเลย "ฉันก็พูดภาษาของฉันตามอารมณ์
" เอ่อๆ ขอโทษนะน้องวิคนสวย " นั้นไงมันเปลี่ยนโหมดไวมาก
" ใครมาบ้างพวกผู้ชายอะ "
" โอ้ย อีนี่เห็นเงียบๆ ก็ถามถึงผู้ชายเลยเนอะ แรด! " มิวว่าฉัน
" อ้าว อีนี่แปลกอะ กูแค่ถามเฉยๆ ปะ " ฉันก็ว่ามันกลับ
" เออๆ กูขอโทษล่ะกัน "
ตัดมาวันเสาร์
" เสร็จยังไอ้วิ " มิวตามมาเรียกฉันถึงในห้องบ้านของฉันนี่แหละ
" เออ เสร็จล่ะ จะรีบไปไหนวะ "
" ก็ เอิ่มมม!!จะไปดูซี ดูนพและสีหนุ่ม บีมด้วยไง "
ที่มิวเอ๋ยมาคือเพื่อนในห้องสมัยเรียน นางเลือกเอ๋ยแต่คนหน้าตาดีๆ
ถึงโรงเรียน เพื่อนๆมากันไม่เยอะนะ ประมาณสิบหกคนได้ที่นั่งอยู่ก่อน แต่ไม่มีแตงกับวิว
" ไหนแกบอกแตงกับวิวมาด้วยไง " ฉันถามมิวที่ยิ้มระรื่นเมื่อเห็นผู้ชาย
" จิ๊ๆ เดี๋ยวฉันโทรให้นะ " มิวกดโทรหาแตงกับวิวทันที
" นั่งสิ!! วิ " ปูแป้งเรียกฉัน
" อืม " ฉันลากมิวที่ยืนคุยกับใครไม่รู้ แตงหรือวิวนี่แหละ
" โอ้ย อีนี่เบาๆ " มิวต่อว่าฉัน
นั่งกันเรียบร้อยซึ่งตรงหน้าฉันคือ เพื่อนคนหนึ่งที่หล่อ ไม่เจอกันนานชื่อซีมองหน้าฉันยิ้มๆ
ซีออกไปเรียนในเมืองโรงเรียนเดียวกับมิว แต่ซีอยู่หอจะกลับก็เสาร์อาทิตย์ เป็นลูกของครูที่สอนอยู่โรงเรียนประถมที่พสกเราเรียนอยู่ เคยสอนพวกเราตอนประถมหกด้วย..
" พวกมันไม่มา น่ารำคาญจริงๆ นัดไม่เป็นนัดอะ " มิวพูดอย่างหัวเสีย
" ตกลงมีแค่นี้ใช่ไหม!? "สีหนุ่มพูด
" น่าจะใช่ " ศิพูด
ตอนนี้ที่นั่งอยู่พวกผู้หญิงมีแค่แปดคนมี ศิ ฝ้าย ปูแป้ง นิก มล มาย มิว และ ฉัน
ส่วนพวกผู้ชายก็มีแปดคนเหมือนกันมี ซี สีหนุ่ม นพ บีม แก็บ หมี บี ที
บนโต๊ะมีขนมขบเขี้ยวและน้ำเยอะแยะ เพื่อนๆ ต่างคุยสัพเพเหระไปทั่ว ส่วนฉันนั่งเกร็งๆ เฉยๆ ฉันไม่ใช่ว่าจะเข้ากับเพื่อนได้ทุกคนหรอก คนที่สนิทจริงๆ คือมายและมิวเอง
" กินสิวิ " ซีพูดยิ้มๆ แล้วยื่นขนมให้ฉัน ซึ่งฉันก็ยิ้มเขินๆ เขินผู้ชายหล่อไง
" อืม " ฉันเอื้อมมือช้าๆ จะล้วงเข้าไปหยิบขนมเลย์ที่ซียื่นมา
"เอาไปทั้งห่อเลย " ซีพูดยิ้มๆ แล้ววางตรงหน้าฉัน พร้อมหยิบน้ำอัดลมให้ฉันด้วย
" ขะ..ขอบใจนะ " ฉันส่งยิ้มฝืดๆไปให้ คือทำตัวไม่ถูกอะต่อหน้าผู้ชายหล่อ555 แถมตอนเรียนเขาจะไม่ค่อยคุยกับฉันเลยด้วยซ้ำ
ฉันพยายามกินอย่างกุลสตรี ปกติกินบูมบามมาก ขนมเลย์คือขนมที่ฉันชอบกินสุดๆ แล้วหยุดไม่ได้ด้วย มันอร่อยจริงๆ
" เอ่อ... พวกเราตอนนี้มีใครเปลี่ยนบ้างวะ " นพพูด
นพ บี ฝ้าย แก็บ หมี ที เรียนมัธยมโรงเรียนในตำบลที่พวกเราอาศัย
ส่วนฉัน สีหนุ่ม มายด์ มล ไปเรียนในตัวอำเภอ ซึ่งมันก็ไม่ไกลไม่ใกล้จนเกินไปจากบ้านพวกเรา เป็นโรงเรียนที่มีชื่อเสียงอยู่บ้างแหละ
ส่วนมิว ซี นิก ปูแป้ง ศิ บีม ไปเรียนในตัวเมืองของจังหวัด
" มีๆ ฉันไง สวยขึ้นใช่ไหมซี " มิวพูดอย่างมั่นใจพร้อมเชิดหน้าชูคอหันไปหาซี ปกติคู่นี้เขาชอบคุยหยอกล้อกันประจำ ตั้งแต่สมัยประถมโน่น ซียิ้มไม่พูดอะไร
ส่วนสีหนุ่ม บี ที แก็บ บีม นพ พร้อมใจกัน
" แหวะ "
" ไอ้พวกตาไม่ถึงเชอะ " มิวพูดแล้วสะบัดหน้าใส่
ทำให้พวกเรา หัวเราะขบขัน ต่างคนต่างกิน ต่างคุยกันต่างๆ นาๆ
" เออ ไอ้วิมันก็น่ารักนะ " บีมพูด ทำให้ฉันที่นั่งเฉยๆ มองคนโน่นคนนี้ที หันไปมองบีม แล้วเบิกตากว้าง
" เออ จริงว่ะ " ซีพูดสบทบ
ฮื้อ ตึกตัก ใจจ๋า อย่าเพิ่งเต้น....คนมักเพิ่งโดนชมครั้งแรกแหละ
" อย่ายอเกินตัวลอยแล้วเนี่ย หน้าแดงเหมือนลูกตำลึงแล้ว " มิวแซวฉันยิ้มๆ
ยิ่งทำให้ฉันเขินอาย ไม่รู้จะเอาหน้าหันไปไหนดี
" งั้นๆ แหละ " สีหนุ่มว่า
ซึ่งฉันกับมันไม่ค่อยกินเส้นกันมันเรียนที่เดียวกับฉันตั้งแต่มัธยมต้นห้องเดียวกันพอมัธยมปลายคนละห้องรอดไป ฉันเบ้ปากใส่มัน มันก็เบ้ปากใส่คืน
" ไอ้สีหนุ่มมึงก็..." มิวปราม
ฉันเลยลุกขึ้นไป ทุกคนหน้าแบบเสียนิดๆ คงคิดว่าฉันโกรธ แต่เปล่าเลยฉันจะออกไปนั่งข้างนอก มันคงดีกว่านี้ อากาศถ่ายเทดี555
" เฮ้ย เป็นไร ใจเย็นเพื่อน " มลพูด
" ปล่อยมัน มันแค่ออกไปนั่งข้างนอกเอง ไม่ได้โกรธอะไรไอ้สีหนุ่มหรอก ไอ้วิมันรู้ว่าหมาที่อยู่ในปากไอ้สีหนุ่มมันไม่มีวันออกมาหรอก " มิวพูด
มิวนี่สุดยอดรู้ใจฉันจริงๆ ทุกคนต่างหัวเราะส่วนสีหนุ่มทำหน้ามุ้ยทันาึ
" นั่งในนี้แหละ " ซีพูด เอาแล้วไงขาก็ก้าวไม่ออก ฉันก็นั่งลงตามเดิม
" โห้.....ฮิ้วววว " จู่ๆ มิวก็ร้องขึ้น เหมือนจะแซว หันมามองฉันและซี ทำให้คนอื่นมองตาม
" ไอ้ซี เอ้ยย!!! ตาถั่วนะมึงถ้ามึงเอาอีวิอะ " โอ้ยแรงมากแม่ ฉันตวัดสายตาไปมองสีหนุ่มแบบโกรธ
" พอๆ ไอ้สีหนุ่มึงนี่ยังไงวะ มึงกับวิก็เรียนที่เดียวกันนิ " ฝ้ายพูด
" ก็เออ อีวิมันใสซื่อที่ไหน ร่านจะตาย ชอบเข้าหาเพื่อนกู "
ที่มันว่าคือเพื่อนผู้ชายตอนเรียนห้องเดียวตอนมัธยมต้นนี่แหละ ที่ฉันสนิทกับเพื่อนผู้ชายพวกนั้นเพราะแต่ก่อนพวกนั้นมันมาจีบเพื่อนในกลุ่มฉันและเป็นแฟนกันแล้วด้วย เพิ่งเลิกตอนขึ้นมอปลายเอง
" มึงอะพูดแรงไปนะ ไอ้เก่งไอ้เอกอะ มันก็เพื่อนกับวิ ไม่ใช่เหรอตอนเรียนมอต้นด้วยกันอะ " มลพูดขึ้นซึ่งตอนนี้มลเรียนห้องมอปลายเดียวกับฉันแต่อยู่คนล่ะกลุ่ม
" เออ แต่กูเห็นมันชอบอยู่กับผู้ชาย ไอ้ซีมึงอย่าชอบมันนะ "
" พอแล้วมึง! " ซีพูดปราม
ซึ่งฉันก็ไม่ได้แก้ต่างอะไรเดี๋ยวจะหาว่าแก้ตัว ทำตัวเงียบๆ ให้เพื่อนสงสารก็พอ
" กูล่ะเกลียดมึงจริงๆ ไอ้สีหนุ่ม " มิวพูด
" โอเคไหมวิ " บีมถาม
" โอเค ฉันชินแล้ว " พูดแล้วส่งยิ้มให้บีม
ทุกคนก็ต่างคุยกันต่อ
" วิ มีเบอร์ไหมใส่เบอร์มาหน่อย " ซียื่นโทรศัพท์มือถือให้ฉันในขณะที่ทุกคนต่างคุยกันไม่ได้สนใจฉัน ด้วยความที่เชยด้วยแหละกลัวจะกดมือถือเขาไม่เป็น และมันเขินๆ ก็ซีเล่นยิ้มให้ตลอด ฉันหันไปสะกิดมิว
" ทำไม " มิวถาม
" เอ่อ..คือ ฉันจำเบอร์ตัวเองไม่ได้อะ แกช่วยพิมพ์ใส่ให้หน่อย " ฉันพูดปดแหละ จริงๆ จำได้สนิทใจแต่กลัวโดนล้อว่าเชยเพราะทำไม่เป็น555
" เออ บื่อจริงๆ " มิวว่า พร้อมเอาโทรศัพท์ตัวเองออกมากดๆค้นหาเบอร์ฉัน แล้วกดเบอร์ฉันใส่เข้าไปในโทรศัพท์ซี
" มิว! " ฉันปรามมิว เพราะมิวเมมชื่อฉันว่า น้องวิคนสวย
" 555+ ขี้เกียจแก้ละ อะซีเอาคืนไป ว่าแต่ทำไมแกขอแต่เบอร์ยัยวิ คิดอะไรหรือเปล่า ฮั่นแน่ "
‘ เพี๊ยะ ’
ฉันตีแขนมิวทันที มิวล้อซี ทำให้ซีหลบสายตา ก่อนจะกลับมาจ้องตามิวอีกครั้ง
" ก็ มีแค่วิที่ฉันยังไม่มีเบอร์โทรอะดิ " ซีตอบ ก่อนจะก้มมองโทรศัพท์แล้วยิ้ม ฉันก็ไม่รู้หรอกว่าเขายิ้มอะไร
" ไอ้ซีเมื่อไหร่จะพาน้องแพรแฟนมึงมาอวดพวกกูวะ "
สีหนุ่มพูดแล้วยิ้มเย้ยมาทางฉัน ซึ่งก็ไม่รู้มันหมายความว่าไง...ไอ้นี่ชักจะไปกันใหญ่แล้ว
" น้องแพรไม่ค่อยว่าง พ่อแม่ไม่ค่อยจะให้ไปไหนด้วย " ซีพูด แล้วหลุบตาต่ำลง
" เหรอ!? ก็งี้แหละแม่หวง น้องเขาดูเรียบร้อยด้วย ควกลัวจะเสียคน ไม่ก็โดนหลอก แกก็อย่าปล่อยเขาหลุดมือไปล่ะแบบนี้หายากมาก เด็กที่ไม่ทำตัวอ้อร้อ " สีหนุ่มจะย้ำที่ หายากมาก แต่เหมือนจะกระแทกฉันมั้ง ซึ้งฉันไม่รู้ความหมายของมันหรอก
นั่งกันจนล่วงเลยเวลามาหกโมงเย็น พวกเราก็แยกย้ายกันกลับ
" บ๊าย " เฮือกกก ฉันเอามือจับอก ซีเล่นมากระซิบที่หูตอนที่เพื่อนๆ ชุลมุนเก็บกวาดขยะและเก็บเก้าอี้ให้เข้าที
" 555+ " เหมือนซีจะเห็นเป็นเรื่องขบขัน เมื่อฉันตกใจ เลยมองค้อนกลับไป แล้วเบือนหน้าหนี ใบหน้าเริ่มร้อนผ่าว โอ้ยย ฉันเป็นอะไรเนี่ย วิ ใจเย็นๆ ซีมีแฟนแล้ว
❤️____________❤️
นามปากกาม่านฟ้า
- ผู้เขียน
