คลั่งรัก 20
ความรู้สึกของฉันตอนนี้ไม่ใช่รู้สึกเหมือนกำลังเดินขึ้นดอย 1 กิโล
แต่เหมือนกำลังปีนต้นงิ้วมากกว่า ทั้งร้อน ทั้งเหนื่อย
“ฟรานซิสเมื่อไหร่จะถึงสักที”
“ทำไม ไม่ไหวรึไง”
ฟรานซินหันมายักคิ้วข้างเดียวใส่ฉันด้วยสีหน้าดูถูก
ถ้าเป็นเวลาอื่น ฉันคงกัดฟัน ตอบกลับไปแบบเชิดๆว่า ไหว แต่สำหรับตอนนี้
ฟุบ!
“ไม่ไหวแล้วอ่า เหนื่อยจะตายแล้ว”
ฉันทิ้งตัวลงนั่งบนพื้นอย่างหมดมาดคุณหนูผิงผิงสุดเริด
“หึหึ ไม่กลัวเลอะแล้วรึไง”
“มันเลอะตั้งแต่ปาโคลนใส่ฉันแล้วมั้ย”
ฉันตวัดสายตามองฟรานซิสแค้นๆ ก็จากศึกปาโคลนก่อนหน้านี้ สภาพเราสองคนเลยเละเทะกันแบบนี้ไง
“เธอเริ่มก่อนนะ”
เออจริง ถ้าอย่างนั้นเปลี่ยนเรื่องดีกว่า >_____<“
ฉันว่าเราควรพาน้องไปพบแพทย์ก่อนดีกว่า -_-“
“พอดี รถพวกเราเสียเลยอยากขอความช่วยเหลือน่ะคะ”
“แล้วรถเสียอยู่ที่ไหนครับ”
“ห่างลงไปประมาณ 1 กิโลนี่เองค่ะ”
“อ๋อ เดี๋ยวพวกผมไปช่วย
