“ได้เจ้าค่ะ!” นางรับคำอย่างร่าเริง หยิบตะเกียบขึ้นมาคีบอาหารจานละหนึ่งคำวางเรียงบนจานใบใหญ่ค่อยลงมือกิน รสชาติอาหารแต่ละจานล้วนชั้นหนึ่งแตกต่างจากอาหารที่นางได้กินหน้าโรงครัวนัก นางกินไปคิดว่าเป็นเพราะเหตุใดอาหารที่ตนได้กินจึงแตกต่างจากอาหารของนายท่าน?
“เป็นไงบ้าง?” เขามองวงหน้าน่ารักกำลังเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย นางช่างไม่หวาดกลัวสิ่งใดเสียบ้างเลย
“อร่อยมากเจ้าค่ะ เนื้อเป็ดนุ่มเป็นพิเศษ อร่อยกว่าที่ข้าน้อยกินวันก่อนตั้งเยอะ” นางคิดเอาไว้ว่าพรุ่งนี้ต้องไปขอแบ่งอาหารของนายท่านจากพ่อครัวถานเสียหน่อย ของอร่อยขนาดนี้เหตุใดจึงยังไม่เคยกินมาก่อน? รสชาติอาหารอร่อยกว่าทุกร้านในเมืองเป่าจูเสียอีก
นายท่านก้มหน้าก้มหน้ารับประทานอาหารเงียบๆ อยู่พักใหญ่ก็วางตะเกียบลง “เจ้ากินเสียสิ! ข้าจะไปอาบน้ำแล้ว”
“ขอบคุณเจ้าค่ะ” ซินเอ๋อร์ยิ้มกว้างหยิบเอาจานและตะเกี
