ซินเอ๋อร์ที่ลงน้ำหนักเท้าข้างที่หัวเข่ากระแทกยังไม่ได้กระโดดเหยงๆ ไปทีละนิดหวังจะออกไปห้องสุขา ท่านอ๋องใหญ่เห็นหน้านางที่กลั้นปัสสาวะจนหน้าแดงหน้าเขียวก็นึกสงสาร เขาเดินกลับไปหัวเตียงหยิบเสื้อนอกที่พาดเอาไว้ขึ้นสวมก่อนจะหันมาช้อนร่างขึ้นอุ้ม
“นายท่าน! อุ้มข้าทำไมกัน?” นางตกใจคิดจะร้องเอะอะให้เขาปล่อย แต่เมื่อกลิ่นกายของเขามิได้มีกลิ่นมะลิจึงหยุดดิ้น ซินเอ๋อร์นึกถึงเรื่องวันก่อนตอนที่นางสลบไปในห้องของเขา นายท่านใช้น้ำอบกลิ่นมะลิมิใช่หรือ? แต่กลิ่นกายของเขาวันนี้กลายเป็นกลิ่นกุหลาบหอมอ่อนๆ ‘เขาเปลี่ยนน้ำอบแล้วหรือ?’
ร่างสูงใหญ่เหลือบมองนางเล็กน้อย “มือเจ้าว่างก็จงเปิดประตู!” เขาสั่งด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมเมื่ออุ้มนางไปประชิดประตู ซินเอ๋อร์หันไปถอดสลักประตูออก หร่วนเจ๋อเล่ยทำหน้าปุเลี่ยนๆ เมื่อเห็นท่านอ๋องอุ้มสาวใช้ไว้ในอ้อมแขน “ข้าจะพานางไปสุขาเสียหน่อย เจ้าไ
