กว่าพายุสวาทจะสิ้นสุดลง ทำเอามิลินน่วมไปเลยทีเดียว หลังจากล้างเนื้อล้างตัวเสร็จแล้ว มิลินมาถึงเตียงก็ล้มตัวลงนอนทันทีอย่างหมดแรง
ส่วนเซอร์เวย์ออกมานั่งทำงานต่อข้างนอกเพราะนอนไม่หลับ ห้องนอนตนยกให้มิลินนอนคนเดียว มิลินลุกมาเข้าห้องน้ำอีกครั้งตอนรุ่งสาง พอไม่เห็นเซอร์เวย์จึงเดินออกมาดูข้างนอก และพบว่าเขานอนหลับอยู่โซฟา
เธอเดินไปยังห้องนอนอีกห้องเพื่อเอาผ้าห่มไปห่มให้เขา รุ่งสางอากาศค่อนข้างเย็น เพราะใกล้เข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว ห้องนอนตัวเองก็มีทำไมไม่เข้าไปนอนดีๆ ทนนอนทรมานหนาวเย็นข้างนอกทำไม
ขณะกำลังห่มผ้าให้ เซอร์เวย์ก็ลืมตาขึ้นมาพอดี
“อากาศมันเย็น เลยเอาผ้าห่มมาห่มให้”
“อืม” น้ำเสียงเข้มตอบรับสั้นๆในลำคออย่างงัวเงีย
“เข้าไปนอนในห้องดีๆไหมคะ โซฟามันนอนไม่สบายเท่าเตียงนะ”
“เธอนอนไปเถอะ”
“เตียงนอนคุณตั้งกว้าง ฉันนอนคนเดียวไม่หมดหรอก อีกอย่างตัวฉันเล็กแค่นี้ เหลือพื้นที่ให้คุณนอนด้วยเหลือ
