บทที่ 11_2 ห่างกัน

1511 คำ

(อีกสองวันก็ได้กลับแล้วนะคะ ปกติไปทำงานต่างประเทศแล้วร้องงอแงอยากกลับไทยแบบนี้ทุกครั้งเลยเหรอ) ดวงตาคมกริบลืมขึ้นมามองเพดาน ลิ้นร้อนดันกระพุ้งแก้มตัวเองเหมือนกับกำลังคิดถึงอดีต “....” (...) “ไม่...ตอนนั้นยังใช้ชีวิตแบบวัยรุ่น เสเพลไปวันๆ ทำงานเสร็จก็เที่ยวราตรีหาความสุขใส่ตัวทุกคืน คั่วผู้หญิงไปทั่ว” เขาพูดถึงอดีตที่เคยผ่านมา (แล้วตอนนี้ล่ะคะ) ปลายสายถามกลับ สิงหราชระบายยิ้มน้อยๆ เขาจับน้ำเสียงหวานที่เปลี่ยนไปของคนตัวเล็กได้และรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไร “อยากได้คำตอบแบบไหนล่ะ” เขาถามกลับเพราะอยากแกล้ง ตอนนี้เริ่มอารมณ์ดีขึ้นมากแล้ว (หนูง่วงนอนแล้วค่ะ คุณสิงห์มีอะไรจะคุยอีกมั้ย) แล้วก็ต้องหลุดหัวเราะขำออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ ไม่รู้เลยว่าตอนนี้อีกคนไม่ได้มีสีหน้าตลกด้วยเลย สิงหราชกดเปิดกล้องของตัวเอง “เปิดกล้องหน่อยสิ” จบคำขอหญิงสาวก็เปิดกล้องให้ได้เห็นใบหน้าหวาน “อยู่ห้องคนเดียว” มือห

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม