สัมผัสอ่อนโยนและแผ่วเบาที่ไหล่ทำให้ต้องเงยหน้าขึ้นมอง ดวงตากลมโตรื้นขึ้นมาด้วยหยาดน้ำตา ความกลัวเข้ามากัดกินหัวใจ เธอมองเขาด้วยสายตาลุแก่โทษ
ก่อนจะถูกเรียวแขนแกร่งดึงร่างของเธอเข้าไปโอบกอดไว้แน่น โดยไม่ทันได้ตั้งตัว
ดวงหน้าหวานเต็มไปด้วยน้ำตาซบลงกับอกแกร่งอบอุ่น ความอ่อนโยนที่ได้รับจากกายแกร่งทำให้ทำนบน้ำตาของความหวาดกลัวค่อยๆ ไหลลงอีกครั้ง
เมื่อก่อนหน้านี้ พรพิรุณตื่นขึ้นมาบนเตียงในโรงพยาบาล เธอไม่รู้เลยว่าตัวเองเป็นลมในห้องน้ำ โชคดีที่กวินตาเข้ามาเห็นทัน และช่วยพาเธอมาส่งโรงพยาบาล
หลังจากที่ได้รับการประเมินร่างกาย และอาการจากนายแพทย์จนแน่ชัดเป็นที่เรียบร้อยแล้ว นั่นจึงทำให้เธอได้รู้ว่าอาการที่เป็นอยู่ จริงๆ แล้วเกิดจากสาเหตุอะไร
ส่วนกวินตาที่ตามมาดูแลรับรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมด เธอยิ้มบางๆ ราวกับปลอบใจและสัญญาว่าเรื่องที่เกิดขึ้นจะช่วยปิดเป็นความลับให้ ก่อนที่เธอจะกลับไปทำงา
