ตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา สิงหราชยังคงมีอาการพะอืด
พะอมไม่จางหาย แต่พอได้อยู่ใกล้ๆ พรพิรุณ อาการของเขาจะไม่เกิดขึ้นอย่างน่าประหลาดใจ
ร่างสูงสมบูรณ์แบบนั่งพิงพนักเก้าอี้ มือหนายกขึ้นนวดคลึงขมับตัวเองเบาๆ ดวงตาคมกริบปิดสนิทด้วยความอ่อนแรง เพราะเพิ่งไปเอาอาหารเที่ยงออกจากร่างกายจนหมดสิ้น
แกร๊ก!
เสียงเปิดประตูห้องไม่ได้ทำให้เจ้าของห้องทำงานบนตึกสูงระฟ้า ลืมตาขึ้นมาดูว่าเป็นใคร
ร่างบางระหงราวกับนกยูงสวยสง่า ในชุดเดรสเรียบหรูสีน้ำเงิน เดินเข้ามาในห้อง ดวงตาคู่สวยดูโฉบเฉี่ยวหรี่ตามองเจ้าของห้อง หันมาหาเลขาท่านประธานอย่างมีคำถาม แต่ได้รับคำตอบเพียงการส่ายหน้าจากเลขาหนุ่ม ก็ได้แต่ยิ้มบางๆ ก่อนจะเดินไปนั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้ามแทน
เรียวแขนขาวเนียนยกขึ้นมาเท้ากับโต๊ะทำงาน วางปลายคางมนบนฝ่ามือทั้งสองข้าง
“โอ้โห นี่สภาพคู่ควงวันนี้ของลินเหรอเนี่ย” เกวลินว่าขึ้นยิ้มๆ เอ่ยปากแซวเพื่อนรุ่นเดียวกั
