“ฝนเย็นนี้ว่างมั้ย ไปร้านนั่งชิลที่ตลาดกลางคืนกัน”
คำถามจากพี่เลี้ยงสาวทำให้เธอต้องเงยหน้าขึ้นมอง สีหน้าของเธอติดกังวลนิดๆ เมื่อนึกถึงคนที่บอกว่าคืนนี้จะมานอนด้วย
“ไปเถอะนะฝน เราก็ไป ฝนไปเราจะได้มีเพื่อนด้วย” ทินกร เพื่อนต่างสถาบันเอ่ยคะยั้นคะยอ ทำหน้าตาขอร้องอ้อนวอนให้ไปด้วยกัน
พรพิรุณมองหน้าเพื่อนด้วยความลังเลใจ พอเห็นแววตาเว้าวอนอย่างน่าสงสารก็ปฏิเสธไม่ลง หันกลับไปเอ่ยตอบพี่เลี้ยงสาว
“ฝนอยู่ได้ไม่นานนะคะพี่ตา”
“ได้ๆ” กวินตาตอบกลับด้วยสายตาแพรวพราว
ตกเย็น ทีมมัณฑนากรของบริษัทออกแบบภายในเบอร์ต้นๆ ของประเทศก็พากันมาถึงร้านนั่งชิลร้านหนึ่งของตลาดนัดกลางคืน
ภายในร้านเนืองแน่นไปด้วยผู้คนมากมาย เนื่องด้วยวันนี้เป็นวันสุดท้ายของการทำงานมาตลอดทั้งสัปดาห์
พรพิรุณนั่งข้างทินกร เธอเห็นเพื่อนชายกำลังถูกเหล่าพี่ๆ มัณฑนากรมอมเมาด้วยน้ำสีอำพันจนหน้าแดงก่ำ โชคดีที่เธอเป็นคนไม่ดื่มของพวกนี้ เล
