“น้องขวัญ เดี๋ยวพ่อกายจะต้องไปที่โรงอาหาร น้องขวัญรอไปกับพี่เจี๊ยบนะคะ”
“ค่ะ พ่อกาย น้องขวัญจะไปกับพี่เจี๊ยบ วันนี้น้องขวัญคงถูกห้ามไม่ให้กินไอติมแน่เลย เมื่อไหร่จะได้กินเหมือนคนอื่นก็ไม่รู้”
น้ำเสียงแฝงแววตัดพ้อของน้องขวัญทำให้ทุกคนสงสารจับใจ เป็นเพราะร่างกายของเด็กหญิงไม่ค่อยแข็งแรง จึงมักถูกห้ามกินของที่แสลงกับโรคประจำตัวเสมอ
“ตอนนี้น้องขวัญต้องกินยาก่อนเพื่อให้ร่างกายแข็งแรง แล้วคราวหน้าพ่อกายจะพาหนูไปกินที่ร้านนะคะ”
“จริงๆ นะคะ พ่อกาย น้องขวัญจะรอวันนั้นนะคะ” เด็กหญิงได้ฟังก็ยิ้มแป้นอย่างดีอกดีใจ เจี๊ยบมองแล้วต้องแอบปาดน้ำตาด้วยความสงสาร
“ไปน้องขวัญ เราเอาตุ๊กตาไปเก็บกันก่อน เดี๋ยวจะได้ไปโรงอาหาร”
หลังเจี๊ยบกับน้องขวัญเดินจากไปแล้ว เทวินทร์ก็ลุกขึ้นและคิดจะหันไปทักทายบุษบามินตรา ทว่าร่างท้วมของคุณสมสมัยก็วิ่งกระหืดกระหอบตรงเข้ามาเสียก่อน
“คุณเทวินทร์ อยู่ที่นี่เอง มีคนบอกว่าเห
