“ตกลงคุณจะพาฉันไปไหน” น้ำสียงที่ถามย้ำตอนนี้เจือแววน้อยใจจนคนฟังรู้สึกได้
“คุณไม่เบื่อบ้างหรือยังไงครับ ที่ถามผมประโยคเดียวซ้ำๆ อยู่แบบนี้คุณอรุณรัศมี” เจ้าของดวงตาพราวพูดหยอกเย้าพร้อมด้วยรอยยิ้มพราย เบือนหน้ามาจ้องดวงหน้างอง้ำของหญิงสาวขณะรถติดไฟแดงพลางคิดในใจอย่างขบขัน
ผู้หญิงคนนี้อ่านง่ายยิ่งกว่าหนังสือซะอีก
“แล้วเวลาคุณเรียกชื่อฉันยาวๆ คุณไม่นึกเบื่อบ้างหรือไง ทั้งๆ ที่คุณ ก็รู้ว่าฉันชื่อน้ำ อย่างนุชคุณยังเรียกนุชเฉยๆ ได้เลย”
คนขี้น้อยใจพูดออกมาอย่างลืมตัวแล้วรีบเบือนหน้าหลบไปมองข้างทาง เพราะไม่อยากจะเห็นใบหน้ายิ้มกริ่มของเขา น้ำตาที่ไม่รู้ว่ามาจากไหนไหลออกมาเป็นสาย แล้วก็ก่นด่าตัวเอง
ทำไมเธอจะต้องร้องไห้ด้วยเล่าเมื่อคิดว่าเขาชอบญาติของเธอ ครั้งนี้เป็นครั้งที่สองแล้วนะที่เธอร้องไห้ต่อหน้าเขา จะให้เขาหัวเราะเยาะไปถึงไหนกันนะ
หญิงสาวถามตัวเองในใจอย่างสับสน น้ำตาเจ้ากรรมก็ยังไม่ยอม
