เมื่อขึ้นมายังห้องพักสุดหรูแล้วเปิดแอร์จนเย็นฉ่ำ ชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของห้องก็นอนเอนกายยาวเหยียดบนโซฟาตัวนุ่ม แม้ร่างกายจะอ่อนล้าทว่าใบหน้ากลับเจือรอยยิ้มพราย ผิดกับเมื่อหลายวันก่อนเหมือนไม่ใช่คนเดียวกัน มือเรียวราวผู้หญิงคว้ารีโมตมากดเปิดเพลงจากเครื่องเล่นที่ติดตั้งซ่อนไว้ในผนังอย่างแนบเนียน
เสียงเพลงรักหวานซึ้งที่ได้ยิน ทำให้ดนุรุจที่เดินออกมาจากห้องครัวต้องชะงักเท้า แล้วจึงเดินไปทรุดตัวลงนั่งข้างๆ น้องชายที่นอนเหยียดกายอยู่บนโซฟา จนเทวินทร์ต้องรีบหยัดกายลุกขึ้นนั่งแล้วยื่นมือรับกาแฟที่เขาชงมาเผื่อ
“พี่ดีใจนะกาย ที่แกหัดรู้จักรักใครเสียบ้าง”
คนที่เพิ่งรู้ตัวว่ารักใครยิ้มรับแทนที่จะปฏิเสธเหมือนทุกครั้ง ก่อนยกกาแฟขึ้นดื่มอึกใหญ่
“ผมคิดว่าคงรักเธอตั้งแต่พบกันครั้งแรกแล้วละครับ พูดแล้วก็อยากจะหัวเราะตัวเองนัก ไม่นึกว่าความรู้สึกเช่นนี้จะเกิดขึ้นกับผมได้”
“เป็นสิ่งดีๆ ที่เกิดขึ้นต่างหากล่
