ภายในห้องถูกจัดเป็นระเบียบเรียบร้อย พรมเนื้อดีที่ปูลาดจนเต็มพื้นห้องนั้นดูสะอาดเอี่ยมปราศจากฝุ่นจับ เพราะเทวินทร์จ้างคนที่ไว้ใจได้มาทำความสะอาดให้อาทิตย์ละสองครั้ง ผ้าม่านสีครีมสะอาดตาถูกรูดเปิดออกแล้วรวบไว้ด้วยเชือกไหมเนื้อดี เมื่อมองผ่านกระจกใสออกไปทำให้เห็นวิวทิวทัศน์ได้อย่างกว้างไกล
คนที่บอกว่าเหนียวตัวอยากอาบน้ำ ตอนนี้กลับนอนเอกเขนกเปิดทีวีดูอย่างสบายอารมณ์ พลางหันไปถามญาติผู้น้องที่ทรุดนั่งลงข้างๆ
“ไม่คิดจะกลับบ้านไปเยี่ยมพ่อแกบ้างหรือไงไอ้น้องชาย”
เมื่อได้ยินคำว่าบ้านจากปากผู้เป็นพี่ชายอีกเป็นครั้งที่สอง คนบ้านแตกก็อดนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อสิบห้าปีก่อนไม่ได้ ภาพของพ่อกับแม่ที่ยืนประจันหน้า และต่างขุดคุ้ยเรื่องไม่ดีของกันและกันมาด่าทอ ผุดขึ้นมาในห้วงความคิดอีกครั้ง ทั้งๆ ที่พยายามเก็บซ่อนเรื่องดังกล่าวเอาไว้ในซอกลึกสุดแล้ว แต่ภาพในวันนั้นยังแจ่มชัดเหมือนเพิ่งจะเกิดขึ้น...
