หลังจากที่ฟังข้อเสนอของท่านเจ้าเมือง ลี่มี่ก็เก็บมานอนคิดทั้งคืน ข้อเสนอที่ท่านเจ้าเมืองเสนอมา เป็นสิ่งที่นางต้องการทั้งหมดเลยก็ว่าได้
“ข้ามีข้อเสนอให้เจ้า เจ้าเองก็รู้ว่าการงานเช่นเจ้ามิเหมาะกับการอยู่ในพื้นที่ห่างไกลผู้คน และข้าเองก็มีที่ดินอยู่กลางตลาดในตัวเมืองซูโจว หากว่าเจ้าช่วยข้า ข้าจะให้เจ้าตั้งสำนักโดยมิคิดเงินกับเจ้า” ข้อเสนอที่อี้หานกล่าวออกมาน่าสนใจไม่น้อย ค่าเช่าที่ดินในตัวเมืองต่อเดือนนั้นแพงมาก ยิ่งเป็นที่กลางตลาดยิ่งแพง จนทั้งปีทั้งชาตินางอาจจะหาเงินมาเช่าที่มิได้
“แล้ว…ข้าต้องทำสิ่งใดบ้างเจ้าคะ”
“เจ้าก็ดูนิมิตของผู้คนตามที่เจ้าทำ แต่หากมีเรื่องที่เกี่ยวข้องกับคดีความที่ข้าทำอยู่ หรือมีเรื่องที่เป็นภัยต่อบ้านเมือง ให้นำมารายงานข้า แล้วก็ถามถึงเรื่องคดีความกับชาวบ้านที่มาสำนักของเจ้า คอยสืบว่ามีข่าวคราวเกี่ยวกับคดีอย่างไรบ้าง”
“เท่านั้นหรือเจ้าคะ”
“อืม มีเพียงเท่านี
