ภาพชายโฉดหญิงชั่วกำลังนัวเนียกันอยู่กลางห้องโถง ทำให้ร่างกายของสาวใหญ่ถึงกับสั่นเทาไปด้วยความโกรธ คนที่รักทั้งสองคน บัดนี้กำลังจุมพิตกันอย่างดูดดื่ม โดยมิได้สนใจเลยว่าผู้ใดจะมาพบเห็น
“พวกมันบังอาจนัก!” ฮูหยินอันหมายจะก้าวเข้าไปในห้องโถง แต่กลับถูกลี่มี่รั้งเอาไว้
“อย่าเจ้าค่ะ ข้ามิอยากให้เรื่องราวเป็นดังเช่นในนิมิตของข้า”
“แล้วเจ้าจะให้ข้าทำอย่างไร” ลี่มี่หันไปหยิบเอากาน้ำชาที่บ่าวรับใช้ในเรือนกำลังนำมาให้ฮูหยิน
“จะแยกสุนัขก็ต้องใช้น้ำร้อนนะเจ้าคะ อีกอย่าง…ในเมื่อสุนัขมันไม่เชื่องก็ต้องเลี้ยงตัวใหม่เจ้าค่ะ” รอยยิ้มร้ายที่ปรากฏบนใบหน้าของร่างบาง ทำให้ฮูหยินอันถึงกับชะงัก มิคิดว่าเด็กสาวจะมีวาจาคมคายถึงเพียงนี้
“หึ”
ปัง! ซ่า! กรี๊ดดดดดด!
เสียงกรีดร้องของทั้งหญิงและชาย ทำให้ฮูหยินอันสาแก่ใจไม่น้อย เสียงแหลมตะเบ็งไล่ทั้งสองออกจากเรือน สั่งให้บ่าวนำน้ำมาล้างเสนียดออกจากเรือน ลี่มี่ได้ยิน
