หลังจากวันที่อี้หานพาลี่มี่ไปแนะนำกับครอบครัวสกุลโจว โจวฟู่เฉียนก็ได้เร่งเข้ามาพูดคุยกับท่านยายเหมาไป่ ทั้งยังส่งมอบของหมั้นให้สมฐานะของสกุลโจวและบุตรชายที่เป็นถึงท่านเจ้าเมือง ในส่วนของพิธีแต่งงาน อี้หานได้ประกาศออกไปว่า จะมีพิธีมงคลก็ต่อเมื่อสามารถจับตัวคนร้ายที่กระทำผิดมาลงโทษได้แล้วเท่านั้น เมื่อประกาศไปดังนั้นชาวบ้านก็แห่สรรเสริญท่านเจ้าเมืองกันยกใหญ่ที่เห็นแก่ทุกข์สุขของชาวเมืองมากกว่าความสุขส่วนตน
“พี่ว่าอาภรณ์สีฟ้าเหมาะกับเจ้ายิ่งนัก ใส่แล้วน่ารักยิ่ง” ลี่มี่มองน้องชายที่สวมอาภรณ์สีฟ้าสดใสแล้วยิ่งรู้สึกเอ็นดูน้องชาย เหมาไป่และผิงผิงเองก็พยักหน้าเห็นด้วยกับลี่มี่
“มิได้! เจ้าเด็กขี้แยเป็นคนซุ่มซ่าม ประเดี๋ยวก็ทำเสื้อผ้าเปื้อน…ใส่สีดำนี่” หวังเยี่ยนชี้นิ้วไปที่อาภรณ์สีดำ
“ยายเองก็คิดเช่นเดียวกับอาเยี่ยนว่า ใส่เสื้อผ้าสีดำจะได้มิเปื้อนง่าย”
“สีดำมิน่ารักสักนิด อาเยี่ยนเอาไปใส่เองเ
