‘ไม่งั้นกูเอามึงตาย!’
มันว่างั้นอะ -_-* รักเสื้อมากกว่าเพื่อนได้อีก
“ลืมอะไรเหรอครับ ในห้องเรียนรึเปล่า เดี๋ยวผมไปเปิดห้องให้” น้ายามถามซ้ำแบบเกร็งๆ ก่อนหันไปดึงกุญแจข้างผนังพวงหนึ่งออกมา
“ตึกวิชาการน่ะครับ ห้องพักครู” ผมบอกโลเกชั่น แต่บอกไม่ได้ว่าลืมอะไรเพราะไม่ได้เตี๊ยมมา =_=
“อ๋อ! งั้นเข้าไปได้เลยครับ วันนี้เห็นอาจารย์หลายท่านอยู่ประชุมเรื่องคุณอนงค์รตีกัน คาดว่าคงถึงดึก”
ผมขมวดคิ้ว มองหน้าน้ายามอย่างใช้ความคิด ก่อนขยับฟุ่บ! ไปเกาะหน้าต่างตู้ยามจนชายสูงวัยตรงหน้าสะดุ้งโหยง!
“เอฟาไปทำอะไรมาเหรอน้า เล่าให้ฟังบ้างดิ”
“ห๊ะ?” น้ายามอ้าปากเหวอ
อ้าว... เวรละ แค่ไม่ถึงหนึ่งนาทีก็หลุดมาดปูโน่แล้วสิ แบบนี้จะหลอกเอฟาสำเร็จไหมเนี่ย T^T!
“ผมเอง เอสโซ่ๆ” บอกพร้อมกับชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง “นี่จะไปหลอกเอฟาหน่อยเลยลองหลอกน้าก่อนอะครับ ขอโทษษษษ” ผมลากเสียงยาวพร้อมกับก้มหน้ายกมือไหว้ท่วมหัว
“หลอ
