ผมกะพริบตาสองสามที อย่างงงๆ ว่าจะตอบมันเป็นภาษาอะไรดี -_-a อย่างที่บอกว่าเมื่อก่อนเราคุยกันด้วยภาษาอังกฤษเป็นภาษาหลัก แต่ช่วงนี้ตกลงกันแล้วว่าจะพูดภาษาบ้านเกิดผมไปเรื่อยๆ นี่หว่า แล้วไหงพ่นสำเนียงอเมริกันจ๋ามาเป็นชุดแบบนี้อะ?
((Hey! เอสโซ่ ฟังอยู่ป่าววะ))
“เออ ฟังอยู่” ในที่สุดผมก็บรรลุซะทีว่าต้องใช้ภาษาอะไร -_-+ “แล้วนี่มึงมัวทำห่าไรอยู่วะ? กูมารออยู่คนเดียวตั้งนานแล้วนะ ไอ้ปริ๊นซ์ก็ไม่รู้หายหัวไปไหน”
((อยู่แอร์พอร์ต แด๊ดกูไส้ติ่งแตกต้องผ่าตัดด่วนเลยโดนเรียกตัวกลับ ‘เมกาว่ะ โทษๆ)) คิมพูดเสียงเบาราวกระซิบ ((แค่นี้ก่อนนะต้องปิดโทรศัพท์แล้ว))
“เออๆ ฝากเยี่ยมแด๊ดมึงด้วยละกัน Bon voyage! (เดินทางปลอดภัยนะ)”
ผมกดวางสายพลางขมวดคิ้วมองโทรศัพท์แบบเครียดตามเล็กๆ รู้ละว่าทำไมคิมมันพ่นภาษาอังกฤษมาเป็นชุดแบบนั้น คนรักครอบครัวแบบมันคงห่วงแด๊ดมากจนเบลอเลยละ เฮ้อ...
โอเคเคลียร์ไปหนึ่ง! เหลืออีกค
