บทที่ 16 ไม่อยากหย่า

1871 คำ

อนาวินอารมณ์กระฟัดกระเฟียด ยกหูโทรหาภานุให้รีบมารับโดยเร็ว ซึ่งอีกฝ่ายก็มาได้ทันท่วงที ทว่าพอเปิดประตูลงจากรถหมายจะเดินไปเปิดประตูให้กับคนเป็นนาย ฝ่ามือหนาของอนาวินก็ยื่นไปกระชากคอเสื้อของลูกน้องหนุ่มอย่างแรง “มึงบอกกูมาว่าทำไมแพรรู้!!” “ค...ครับ?” ภานุตกใจ ไม่เข้าใจสิ่งที่เจ้านายหนุ่มพูด เขายกมือขึ้นกุมฝ่ามือของอีกฝ่าย “เธอบอกเธอไปฝรั่งเศสแล้วเห็นกูกับพอลล่า” “ห๊า...” คราวนี้เลขาฯ หนุ่มถึงกับเบิกตากว้าง ไม่อยากเชื่อสิ่งที่ได้ยิน “คะ คือผม” ผลั๊วะ! “มึงไม่ได้ตามดูแพรให้กูใช่ไหม!!” ความโมโหทำให้อนาวินอดไม่ได้ที่จะซัดหมัดใส่ใบหน้าของอีกฝ่าย ภานุละเลยหน้าที่ “คือผม...ผม อึก ผมขอโทษครับ” ร่างหนาทรุดเข่าลงพื้น ยกมือพนมไหว้อีกฝ่าย “นายอย่าไล่ผมออกเลยนะครับ ผมทำงานให้นายทุกวันไม่ได้พัก ก็เลยพาแฟนไปเที่ยวทะเล ไม่ได้ตามดูคุณแพรให้ ผมขอโทษครับนาย” “มึง...มึงทำกับกูอย่างนี้ได้ยังไ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม