#4 ขอน้ำหน่อย (NC)
2344 คำ
"น้ำของมึง.. แตกใส่ถุงนี่มาหน่อย"
ศรัณย์แทบไม่อยากเชื่อหู มองดูริสาที่บิดหน้าหนีไปทางอื่นด้วยความไม่เข้าใจ
"มะ-มึง.. ว่าไงนะ?"
"ต้องให้พูดซ้ำอีกกี่รอบวะ! หูหนวกรึไง!" ริสากลับมาทำโวยวายใส่ด้วยใบหน้าแดงฝาด แม้จะส่งเสียงดังแต่มันดูไม่น่ากลัวเลยสักนิด
"ก็อย่าพูดให้มันกำกวมแบบนี้สิวะ อยู่ดีๆ เข้าห้องได้ปั๊บก็มาพูดล้อเล่นแบบนี้ใครจะเชื่อ.. เรื่องคราวที่แล้วก็เหมือนกัน ยังไม่อธิบายให้ฟังสักคำ"
"กูยื่นถุงยางให้มึงขนาดนี้ยังคิดว่าล้อเล่นอยู่เหรอ.. กว่าจะพูดออกมาได้กูก็อายเป็นเหมือนกันนะ"
"แล้วตกลงมันเรื่องอะไรกันแน่ ทำไมต้องให้กูทำอะไรแบบนี้ด้วย.. มึงมีปัญหาอะไรบอกมาเถอะ อย่าปล่อยให้กูเป็นห่วงสิ"
ศรัณย์พูดเสียงอ่อนเพราะหมายความแบบนั้นจริงๆ พฤติกรรมแปลกๆ รวมถึงคำขอบ้าๆ ของริสาทำให้เขารู้สึกว่ามันต้องมีอะไรสักอย่างบีบบังคับให้ต้องทำแบบนี้
ริสาเห็นอาการของเพื่อนก็รู้ว่าตอนนี้เขาไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะยอมช่วยเธอแน่ๆ เลยถอนหายใจแล้วยอมเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ฟัง แม้เหตุผลของริสาที่เล่ามาดูเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับศรัณย์ แต่ความที่เขารู้จักนิสัยไม่ยอมคนของเพื่อนดีเลยพอจะเข้าใจความรู้สึกอยู่บ้าง
"อืมมม.. มึงก็ดูไม่ค่อยชอบเพื่อนที่คณะสักเท่าไหร่นี่หว่า.. คนนั้นชื่ออะไรนะ? เหมียวใช่มะ? ทำไมไม่เลิกคบไปเลยล่ะ"
"สังคมผู้หญิงมันก็งี้แหละ.. มึงไม่เข้าใจหรอก"
"เออๆ แล้วแต่ละกัน"
"ตกลงว่าไงรัน.. มึงจะช่วยกูอีกรอบได้รึเปล่า? กูอยากเห็นอีเหมียวมันขอโทษกูจริงๆ จะได้หายคาใจซะที"
ศรัณย์เห็นริสายืนทำหน้าเศร้าเหมือนเด็กก็หนีไปไหนไม่รอด เขาก้มลงถอดกางเกงยีนส์พร้อมกับกางเกงในดึงรูดทิ้งไปจากข้อเท้า ปล่อยของลับออกมาโชว์เต็มตา ริสาตกใจรีบบิดตัวหนี
"เหี้ย! มะ-มึงทำอะไรวะ!"
"เอ้า! อีนี่! ก็มึงอยากให้ช่วยแบบนี้เองไม่ใช่รึไง" พอเห็นริสาเขินอายเขาก็รีบใช้มือกุมเป้าตัวเองปิดไว้
"มึงก็เอาถุงยางไปทำในห้องน้ำสิวะไอ้บ้า! มาทำอะไรตรงนี้!"
"อะ-เอ่อออ.. งั้นเหรอ.."
"ก็เออสิ! อ่ะ เอาไป"
ริสาที่บิดหน้าหันไปทางอื่นยืนมือยาวชูกล่องถุงยางแกว่งในอากาศเหมือนอยากให้เขารีบรับมันไป แต่ในเมื่อมาถึงขนาดนี้แล้วศรัณย์ที่คิดตั้งใจแน่วแน่ว่าจะเดินหน้ารุกจับเพื่อนทำเมียให้ได้เลยไม่อยากจะยอมถอยอีก เขาปล่อยมือออกจากหว่างขาแล้วขยับเดินเข้าหาริสาที่ยืนกล้าๆ กลัวๆ อยู่
"จะทำอะไร.. อย่านะ.. กะ-กูจะชกมึงจริงๆ นะ"
"กูไม่ทำอะไรมึงหรอกน่า.. แค่จะบอกว่า.. ดูสิ มันยังไม่แข็งเลยนะ.. แบบนี้ทำอะไรไม่ได้หรอก"
"ระ-เหรอ.."
เธอเหลือบมองหางตาลงไปเห็นว่ามันยังไม่แข็งตัวเต็มที่เหมือนคราวก่อนก็เลยเชื่อข้ออ้างของเขา เมื่อมองจนเริ่มชินสายตาก็บิดตัวกลับมายืนมองชัดๆ แล้วคิดหาวิธีต่อ
"มึงก็รีบทำให้มันแข็งสิ"
"มีคนกดดันอยู่แบบนี้กูจะมีอารมณ์ได้ยังไง"
"งะ-งั้นเดี๋ยวกูออกห้องไปก่อน แล้วเดี๋ยว.."
"เฮ้ออ.. กูยังไม่มีความคิดอยากทำเลยว่ะ"
"แล้วมึงจะอยากเมื่อไหร่ล่ะ กูรอก็ได้"
"ไม่รู้สิ.. คงอีกสองสามวันมั้ง"
"ไอ้รัน!"
"อย่าขู่สิ.. เดี๋ยวก็หดกว่าเดิมหรอก"
เขาพยายามอย่างสุดชีวิตคิดเรื่องหมาเรื่องแมวในหัวเพื่อห้ามไม่ให้มันแข็งตัวตามคำสั่งของริสา คราวนี้เขาต้องกลับมาเป็นฝ่ายคุมเกมส์และดึงให้เธอมีส่วนร่วมให้ได้ แต่สีหน้าโมโหของสาวสวยที่กำลังเม้มปากแน่นจ้องมองเขาด้วยแววตาดุๆ นั่นมันดูน่ารักจนเขาต้องรีบบิดหน้าหันมองไปทางอื่น เพราะขืนจ้องมองหน้าเธอต่อไปเขาคงได้ตื่นตัวจนพร้อมรบขึ้นมาจริงๆ
"แล้ว...... ปกติมึงทำยังไงให้แข็งล่ะ"
"ก็ถ้ามีตัวช่วยเดี๋ยวก็ดีขึ้น.. เอาเป็นว่าเดี๋ยวกูเปิดคลิปโป๊แล้วเราดูด้วยกันก็ได้นะ"
เขาคิดแค่ว่าถ้าบีบให้ริสาอยู่ดูหนังโป๊ไปพร้อมกันกับเขาก็คงอาจจะทำให้เพื่อนเกิดอารมณ์ได้บ้าง แต่ริสากลับทำในสิ่งที่เขาไม่ได้คิดไว้ เธอจับชายเสื้อยืดตัวเองดึงรูดทิ้งออกไปจากหัว ร่างกึ่งเปลือยขาวโพลนยืนอยู่ในระยะเอื้อมถึง หน้าอกขนาดใหญ่ถูกอุ้มด้วยยกทรงสีอ่อนดันลอยขึ้นมาให้เห็นเนินนมเกือบทั้งเต้า ศรัณย์ตะลึงจ้องมองมันตาค้าง ถึงกับเผลอใช้มือกำเข้าที่กลางลำเอ็นรูดชักช้าๆ
"หึ!.. ก็แข็งแล้วนี่ ไม่เห็นจะยากตรงไหน.. ที่แท้ก็หาเรื่องอยากดูนมกูนี่เอง"
"สา..."
"เอาสิ อยากดูก็ดูไป ถือว่าเป็นค่าจ้างก็ได้"
"อือออ.. สา.. มันสวยมากๆ.."
ศรัณย์ที่ยืนสาวมือชักแท่งเอ็นขนาดยาวจ้องมองดูหน้าอกเธอพร้อมกับพูดชมเสียงสั่นทำให้ริสาใจเต้นแรง เธอเริ่มสนุกที่ได้แกล้งยั่วเพื่อนเลยใช้สองมือยกขึ้นมาบีบเคล้นสองเต้าไปมาล่อหน้าเขา
"ชอบเหรอ?.. ใครๆ ก็ได้แต่แอบมองนมกูทั้งนั้นเลยนะ.. แต่รู้อะไรไหม มีแค่มึงคนเดียวนะรัน ที่ได้เห็นถึงขนาดนี้"
"สาาา.. ซี้ดดด" เขาชักเอ็นในมือเร็วขึ้นแบบหมดความอาย สูดปากปล่อยเสียงเพ้อออกมาเบาๆ
"เดี๋ยวนะ.. ชักเร็วขนาดนั้นมันจะไม่เสร็จเอาเหรอ.. ใส่ถุงไว้ก่อนสิ ละ-แล้วจะชักจนแตกตรงนี้เลยก็ได้ กูไม่หนีไปไหนหรอก"
ศรัณย์คิดแผนเร็วๆ ในหัวแล้วกลั้นใจพูดออกไป
"มึงช่วยใส่ให้ทีสิ.."
"จะ-จะบ้ารึไง! ใส่เองสิ เรื่องแบบนี้มาขอให้ช่วยได้ไง"
"ก็ทีมึงยังขอให้กูทำเรื่องแปลกๆ นี่ได้เลย.. อีกอย่างนะ กูก็ใส่ถุงไม่เป็นเหมือนกัน"
"ห๊ะ? อย่าบอกนะว่าไม่เคยใช้.. ช่วงก่อนกูก็เห็นมึงเดินควงรุ่นน้องคนสวยอยู่นี่ ไม่เคยทำกันเหรอ?"
"เลิกกันไปแล้วล่ะ.. แล้วก็ยังไม่ทันได้ทำอะไรกันเลยด้วย"
"เอ้า ทำไมล่ะ"
"กูคง...... ไม่ได้ชอบน้องเค้าจริงๆ มั้ง"
คำพูดของศรัณย์แฝงไปด้วยความหมายที่ริสาเข้าใจในทันทีว่าสื่อถึงอะไร เธอพยายามเม้มปากห้ามตัวเองไม่ให้ยิ้มแล้วขยับเข้าไปใกล้ๆ นั่งคุกเข่าตรงหว่างขา เงยหน้าขึ้นไปเห็นเขาจ้องมองกลับมาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยอารมณ์ยิ่งทำให้ใจสั่น เธอเลยต้องหาเปลี่ยนเรื่องก่อนที่จะลุกลามจนคุมไม่ไหว
"งั้นนน มึงก็ยังซิงอยู่อะดิ.. ฮ่าๆ ผู้ชายอะไรวะ นี่ปีสี่แล้วนะรัน จบไปจะยิ่งหาโอกาสยากแล้วนะ" เธอพูดทำหัวเราะกลบเกลื่อนพร้อมกับแกะกล่องถุงยางหยิบออกมาเตรียมพร้อม
"สาวซิงอย่างมึงว่ากูได้ด้วยเหรอ?"
"เงียบ!"
"ครับ..."
ริสาฉีกซองถุงยางเอาของข้างในออกมามองสลับกับเอ็นยาวของเพื่อนที่ชี้หน้าอยู่ด้วยความตื่นเต้น พูดคุยกับเขาเรื่องวิธีการสวมใส่สักพักก็กลั้นใจเอาห่วงวงแหวนไปแปะตรงส่วนหัวแล้วใช้นิ้วรูดให้มันห่อคลุมถึงรอยหยัก สัมผัสจากมือนุ่มนิ่มของริสาทำให้ศรัณย์ถึงกับสูดปากครางยาว
"ซี้ดดด.. ริสา.."
"อยู่นิ่งๆ สิ.. ยะ-อย่ากระดกแบบนั้น มันใส่ไม่ถนัดนะ"
"ก็จับไว้นิ่งๆ สิ.. แล้วรูดลงไปให้สุดเลย"
"บะ-แบบนี้เหรอ.."
"อืม.. แบบนั้นแหละ"
"ทำไมตัวสั่นแบบนี้ล่ะรัน.. กูทำอะไรผิดรึเปล่า"
"เปล่าๆ แค่ตื่นเต้นน่ะ.. อืมมม.. มือของสามัน.. อุ่นจัง"
ริสากลับมาได้สติอีกครั้งและรู้สึกตัวว่าตอนนี้เผลอกำแท่งเนื้อที่ห่อถุงยางไว้แน่นเต็มมือ เธอตกใจจะปล่อยมือออกแต่ก็โดนเขาจับมือห้ามเอาไว้ กำมือเธอให้จับมันแน่นๆ แล้วเริ่มชักไปพร้อมกัน
"อย่าเพิ่งไปไหนนะสา"
"รัน..."
"อูยสส.. ช่วยกูที.. ขอร้องล่ะ"
มือที่จับกันช่วยสาวลำเอ็นเร็วขึ้นเรื่อยๆ แท่งเอ็นร้อนๆ ที่แข็งเต็มมือบวกกับเสียงหอบหายใจลามกของศรัณย์ทำให้ริสาคิดอะไรไม่ออก แววตาที่เต็มไปด้วยความเสน่หาของเขาทำให้เธออยากจะสนองตอบ ริสาเริ่มเป็นฝ่ายขยับมือชักเองจนเขาต้องปล่อยมือออกไปแล้วยืนนิ่งก้มมองดูภาพที่เขาเคยได้แต่นึกฝันมาตลอดหลายปี
"ให้ช่วยแบบนี้เหรอ.. กูทำถูกไหมอ่า"
"มันดีมากๆ.. ซี้ดดด.. สาาา.. มึงไม่รู้หรอก ว่ากูแอบเก็บมึงเอาไปฝันแบบนี้มานานแค่ไหน"
"ไม่ต้องทำเป็นพูดดี คงไม่ใช่แค่ฝันหรอกจริงมั้ย?" ริสามองเขาแล้วยิ้มกัดปากแบบรู้ทันเขาเลยต้องสารภาพ
"กูคิดถึงมึง.. แล้วชักจนแตกมาเป็นปีๆ แล้วนะสา.. ซี้ดดด"
"จริงเหรอ.. งั้นวันนี้ไม่ต้องคิดเองแล้วนะ มีตัวจริงมาช่วยชักให้แบบนี้.. ดีกว่าที่คิดรึเปล่า"
สีหน้าที่บิดเบี้ยวแต่ยังพยายามสู้ตาจ้องมองกันของศรัณย์ทำให้ริสาเตลิด เธอขมวดคิ้วหายใจหอบตามจังหวะการสูดปากของเขาด้วยความลืมตัว สาวมือชักเร็วขึ้น ขยับหน้าสวยเข้าไปข้างใต้ลำเอ็นเหมือนที่เคยทำตอนถ่ายรูปคราวก่อน เคลื่อนหน้าเข้าใกล้ทั้งลำอ้าปากพ่นลมหายใจอุ่นๆ เข้ารดจนศรัณย์ขนเสียวลุกเกรียว
"ดีกว่ามากๆ.. ซี้ดดด อีกนิดเดียว.. ขอร้อง.. อูยสส.. อย่าหยุดนะสา"
"แล้วในฝันของมึง.. อยากเห็นกูทำแบบนี้ด้วยรึเปล่า.. อ่าาา"
ริสาอ้าปากกว้างแลบลิ้นยื่นออกไปทาบใต้หัวมนทู่ที่โผล่ล้นออกมาจากกำมือ ความร้อนจากลิ้นทำให้ศรัณย์สะดุ้งเสียววาบอารมณ์พุ่งแตะจุดสุดยอดในทันที
"โอ้ย! สา.. ซี้ดดด.. แตกแล้.. อ้าไว้.. อย่.. ไปไหน.. อื้ออ.. อื้ออ.." เขาถึงกับพูดไม่เป็นคำขยับเอวส่งให้หัวบานบดกับลิ้นเพื่อน ฉีดน้ำรักอัดเข้าเต็มถุงยาง
ริสาพอรู้สึกได้ว่าท่อนเนื้อมันเริ่มกระตุกในมือก็ช่วยเร่งสาวชักรีดน้ำให้เพื่อนอีกเรื่อยๆ หัวมนที่วางบดอยู่บนลิ้นดิ้นตุบๆ พ่นน้ำออกมาจนถุงยางโป่งพอง เธอจับลำเอ็นปัดไปมาให้ส่วนหัวมันบดกับลิ้นจนเปียก
ศรัณย์หยัดน้ำออกอย่างมีความสุขจนจบ ก้มมองดูถุงยางที่มีน้ำท่วมอยู่ด้านในเหมือนลูกโป่งเล็กๆ วางอยู่บนลิ้นสาวในฝัน เขาอดไม่ได้เลยเอื้อมมือไปลูบหน้าสวยของริสาที่ยังจ้องตากับเขาอยู่ด้วยความหลงใหล นั่นเลยทำให้เธอกลับมาได้สติอีกครั้งรีบปล่อยมือแล้วถอยตัวออกไปหันมองทางอื่น
"เสร็จแล้วเหรอ..."
"อะ-อืม..."
"งั้นก็.. ถอดถุงมาสิ มัดไว้ให้ด้วยนะ"
"อืม.. ซี้ดดด.. น้ำมัน.. เยอะหน่อยนะ"
เขาค่อยๆ ดึงถุงยางออกจากเอ็นยาวที่ยังไม่อ่อนตัว พยายามดึงมันออกแบบไม่ให้น้ำข้างในมันเลอะแล้วมัดขอดเอาไว้ ก่อนจะหย่อนมันลงในซองพลาสติกใสที่ริสาเตรียมออกมาเปิดอ้ารอรับ เธอรูดซิปปิดถุงแล้วยกขึ้นมามองด้วยรอยยิ้ม เก็บมันใส่กระเป๋าแล้วลุกขึ้นยืน คว้าเสื้อยืดของตัวเองกำลังจะสวมมันตามเดิมแต่ก็เหลือบไปเห็นศรัณย์ยังยืนนิ่งอยู่แบบนั้น และที่สำคัญคือ...
"รัน...... ทำไมมันยังแข็งอยู่ล่ะ"
"อะ-อืม.. ก็มัน..." เขายกมือขึ้นลูบหน้าทำขยับแว่นตาพยายามปกปิดความเขินอาย
"อย่าบอกนะว่ายังมีอารมณ์อยู่"
"มึงอย่าเพิ่งไปได้ไหม.. อยู่กับกูอีกนิดนะ"
เขาไม่พูดเปล่า แต่กำแท่งเอ็นที่ยังแข็งตัวเต็มที่รูดชักมันอีกครั้ง สายตาของศรัณย์ที่จ้องมองด้วยความวิงวอนทำให้ริสารู้ว่าเขาต้องการมากกว่านี้ และขืนถ้าเธอยังอยู่ต่อก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง ซึ่งเธอยังไม่อยากให้ความสัมพันธ์ที่เป็นอยู่ต้องเปลี่ยนไป เธอเลยไม่ยอมพูดตอบอะไรทั้งนั้น หันหน้ากลับไปทางประตูแล้วสวมเสื้อกลับเหมือนเดิม
"มึงเห็นกูเป็นอะไรวะสา.. ที่ผ่านมากูยังทำอะไรไม่มากพออีกรึไง?"
"........." คำพูดของเขาทำให้เธอต้องหยุดคิด
"มึงบอกไม่ให้กูพูดเรื่องขอเป็นแฟนอีก.. กูก็ยอม.. บอกให้เป็นเพื่อนกันไปเรื่อยๆ.. กูก็ทำใจแล้ว.. แต่นี่มึงมาทำให้กูหวั่นไหวอีกทำไม เรื่องพวกนี้คือสิ่งที่เพื่อนมันทำกันเหรอ"
"ก็เพราะเป็นมึงไงกูถึงขอให้ทำแบบนี้ได้ ไม่เข้าใจรึไง!"
"ก็เออสิ ถึงขนาดนี้ใครจะเข้าใจวะ"
บรรยากาศเงียบลงอีกครั้ง ริสานิ่งคิดสักพักก่อนจะเริ่มพูดใหม่
"ไปล้างสิ"
"ห๊ะ?..."
"ถ้าอยากนักกูจะอยู่ช่วยมึงอีกนิดก็ได้ แต่ห้ามพูดเรื่องขอเป็นแฟนอีก.. เข้าใจมั้ย?"
- ผู้เขียน
