ยลรดาพยักหน้า “ก็ดีค่ะ” เธอไม่คิดจะดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ระหว่างปฏิบัติงานแต่ที่ตอบรับเขาเพราะอย่างน้อยมือไม้จะได้ไม่เกะกะจากการถูกจ้องมองบ่อยๆ
บริกรเดินเข้ามาทันทีที่ได้ยินความต้องการของลูกค้าวีไอพี แต่ก็ถูกบอกปัดไปก่อนจะเดินมาถึง
“ไม่ต้อง เดี๋ยวฉันทำเอง ออกไปรอข้างนอก ถ้าฉันไม่เรียกก็ไม่ต้องเข้ามา ลูก้าด้วย” เควินหันไปสั่ง
ยลรดามองตามด้วยความสงสัย ไม่ทันได้เอ่ยถามว่าเขาไล่คนออกไปทำไม ร่างสูงของเควินก็เดินมาหยุดจังก้าตรงหน้าเธอ
ยลรดาเงยหน้าขึ้นมอง แล้วค่อยผ่อนลมหายใจ เมื่อเห็นว่าเขาแค่เดินมารินไวน์ให้
“ของคุณ”
“ขอบคุณค่ะ”
เขาเดินกลับไปนั่งที่แล้ว แต่ทำไมยลรดายังรู้สึกถึงบรรยากาศวาบหวิวแปลกๆ เธอเหมือนหายใจไม่ทั่วท้องทุกครั้งที่เขาเข้าใกล้
“ผมเป็นคนช่างเลือก ไม่ว่าจะอาหาร หรือ ข้าวของเครื่องใช้ทุกอย่างล้วนต้องเป็นของดีที่สุด” เขาเริ่มต้น
“ค่ะ ฉันไม่แปลกใจ คุณเป็นมหาเศรษฐี มีเงินบ
