พูดจบชายในชุดสูทสีดำที่มาทีหลังก็กดเรียกลิฟต์ขึ้นมา พอลิฟต์เปิดก็กดลงไปที่ชั้นที่ต้องการ ประตูลิฟต์ปิดลงขณะที่คนที่ยืนอยู่ก่อนเดินกลับไปที่ห้องของตัวเองด้วยสีหน้าเหี้ยมเกรียม
ยลรดาวิ่งออกมาจากลิฟต์แล้วตรงไปที่ห้องอาหารที่เธอนั่งอยู่ก่อนจะไปเจอเรื่องร้ายแรง เธอมองซ้ายมองขวาเพื่อหาเควิน เธอกระชากแขนของบริกรคนหนึ่ง
“คุณเควินอยู่ไหน”
“มิสเตอร์ลาซอนติกลับไปแล้วครับ”
“กลับไปไหน” ยลรดาคิดว่าบริกรคงไม่รู้ เธอเลยเดินออกมาจากห้องอาหาร แต่หางตาก็เหลือบไปเห็นชายในชุดสูทสีดำแต่การตัดเย็บบอกว่าเป็นเพียงพวกบอดี้การ์ดของคนมีเงิน
เขาเดินส่ายตามองไปมา เหมือนหาอะไรบางอย่าง ท่วงท่าร้อนใจจนปิดไม่มิด ยลรดาหนาวไปทั้งสันหลังเมื่อสังหรณ์ในใจคิดว่าเป็นพวกมือปืนของคนข้างบนนั้นที่ตามมาฆ่าปิดปากเธอหรือเปล่า
เธอมองไม่เห็นใครอีกแล้วนอกจากชายร่างกะทัดรัดคนหนึ่งที่ยืนอยู่ตรงประตูเหมือนรอใครบางคน ใบหน้าเขาเหมือนคนเอ
