“ดิ้นทำไม นั่งเฉยๆ “
“ฉันจะลงไปนั่งที่เบาะค่ะ นั่งตักคุณแบบนี้นอกจากไม่สบาย อาจหัวใจวายตายได้”
เควินส่ายหน้า รั้งเอวบางไว้ไม่ยอมปล่อย “จะไปไหน นั่งบนตักฉันสบายที่สุดแล้ว นั่งเถอะฉันไม่ว่า”
“ไม่ค่ะ นั่งตักคุณ เหมือนเอาบั้นท้ายทับหิน ยังนั่งสบายกว่านี้”
เควินอมยิ้มก็ตอนนี้ส่วนนั้นถูกเธอทำให้แข็งค้างกลายเป็นหิน “เธอนี่เรื่องมากจริง เดี๋ยวฉันจะพาเธอไปโรงพยาบาลนะ ตอนที่เธอล้มไปฉันไม่แน่ใจว่าเธอได้รับบาดเจ็บภายในหรือเปล่า ไปให้หมอตรวจหน่อยดีกว่า ฉันจะได้สบายใจ เดี๋ยวจะว่ายอมพลีกายให้กอดแล้วฉันยังให้ความคุ้มครองเธอไม่ดีอีก”
ร่างเล็กผงะไปด้วยความคาดไม่ถึง “ต้องไปโรงพยาบาลด้วยเหรอ ฉันไม่เป็นอะไรจริงๆนะคะกับการล้มกลิ้งไปแค่นี้” เธอบอกเขาเรื่องล้มกระแทกแค่นี้คนอย่างยลรดาถือว่าเล็กน้อยมาก ตอนเด็กๆ ตกต้นฝรั่ง ต้นมะม่วงออกบ่อยไม่เห็นจะเป็นอะไร ครั้งนี้ก็ไม่รู้สึกเจ็บปวดตรงไหนในร่างกายแล้วจะไปหาหมอ
