“เธอคงเบื่อล่ะสิ ไว้พรุ่งนี้ฉันจะพาไปเที่ยวดีไหม”
ยลรดาตาลุกวาวราวกับเด็กแต่ครู่เดียวความฝันแสนหวานก็ดับวูบลงเมื่อคิดว่าเขางานยุ่งขนาดไหน เธอไม่รบกวนเขา
“คุณงานเยอะ ฉันไม่กล้ารบกวนคุณหรอกค่ะ แต่ถ้าหากคุณให้ฉันไปข้างนอกได้ ฉันไปคนเดียวก็ได้”
“ไม่ได้ เธอจะเป็นอันตราย ฉันบอกว่าพาเธอไปได้ก็ไปได้สิ” เขาว่าเสียงเข้ม
ยลรดาพยักหน้า ไม่อยากเซ้าซี้เขาอีก “ถ้าอย่างนั้นก็ได้ค่ะ” ยลรดาตอบแล้วรอว่าเควินจะพูดอะไรอีกไหมแต่รออยู่นานก็ไม่เห็นว่าเขาจะพูดอะไรอีก นอกจากจ้องหน้าเธอ
ยลรดารู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องกับสายตาสีฟ้าที่มองอย่างล้ำลึก เธอเม้มริมฝีปากแน่น เผลอประสานสายตากับเขาแล้วต้องรีบหลุบลง
“คุณมองฉันทำไมคะ”
“เธอสวยดีฉันก็ชอบมอง”
“บ้าหรือเปล่าคะ มาชมซึ่งๆหน้า”
“หรือว่าเธอชอบพวกพูดอ้อมค้อม อ้อมโลก แต่ฉันเป็นคนตรงๆ พูดว่าชอบอยากได้เธอก็คืออยากได้ แต่ถ้าเธอไม่โอเคฉันก็ไม่ว่าแต่เธอก็จะเป็นของใครไม่ไ
