“เป็นยังไงบ้างคะ ของที่ต้องการมีครบไหม” แม่ครัวใหญ่ถามอย่างอยากรู้ ครัวในคฤหาสน์ลาซอนติถือว่าได้มาตรฐานมีทั้งตู้อบทั้งเล็กใหญ่ เครื่องมือ เครื่องใช้ต่างครบครันไม่ต่างจากโรงแรมระดับเจ็ดดาว
“ขาดหลายอย่างเลยค่ะ”
“ขาดหลายอย่าง” แม่ครัวใหญ่ถามด้วยสีหน้าเหลอหลา รู้สึกไม่มั่นใจในครัวของตนขึ้นมา “คุณเยลลี่ต้องการอะไรบ้างล่ะคะ เดี๋ยวดิฉันจะออกไปซื้อมาให้”
“จะดีหรือคะ เยลลี่เกรงใจ”
“ไม่ต้องเกรงใจค่ะ คุณเควินสั่งพวกเราไว้ให้ดูแลคุณเยลลี่อย่างดี อีกอย่างดิฉันก็อยากจะลองกิน ซ้อม-ตำ-ปู-ปา-ราบ้างค่ะ”
พอฟังจบยลรดาก็หัวเราะคิก รีบยกมือขึ้นปิดปากกลั้นขำ การออกเสียงของคนอิตาลีทำให้ส้มตำกลายเป็นซ้อมตำ ยลรดาหยุดขำได้แล้วจึงค่อยๆพูด
“ถ้าอยากชิมก็ได้ค่ะ ถ้าอย่างนั้นก็ไปซื้อของตามรายการนี้นะคะ” ยลรดารับกระดาษปากกามาแล้วจดของที่ต้องการส่งให้แม่ครัวใหญ่ที่ลงทุนไปซื้อหามาให้ด้วยตัวเอง
วันี้เควินสั่งให้คนขับรถ
