9
1236 คำ
ดวงตาคูสวยเหลือบมองนาฬิกาข้อมือ มีเวลามากพอที่เธอจะออกไปชมโลก แล้วค่อยกลับมาอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปเป็นล่ามระหว่างดินเนอร์ให้กับเจ้านาย
คนชอบประวัติศาสตร์อยากไปเยือนสถานที่ประสูติของจักรพรรดิเซปติมีอัส เซเวอรัสซึ่งกลายเป็นกรุงตริโปลีในปัจจุบัน ในอดีตที่นี่คล้ายกับกรุงโรมแห่งที่สอง รูปหล่อของพระองค์เวลานี้อยู่ที่จัตุรัสวีรชน
หญิงสาวเดินเรื่อยๆ ตั้งใจจะอาบน้ำก่อนแล้วออกไปติดต่อรถเช่ากับทางโรงแรม ทว่าเสียงเคาะประตูทำให้ร่างเล็กเดินไปบิดประตูเปิดออกไปดูแล้วพบว่า
“คุณลูก้ามีอะไรคะ”
ชายหนุ่มยัดยาคลายกล้ามเนื้อชนิดพิเศษ กินแล้วไม่ง่วงซึมใส่มือเล็ก “ผมเอายามาให้คุณ เผื่อบางทีคุณอาจต้องการ”
ยลรดายิ้มแห้ง “ยาคลายกล้ามเนื้อ”
เมื่อเช้าต้องวิ่งวุ่นตามเจ้านายเธอคงโทรมจัดจนคุณลูก้าคิดว่าแข้งขาของเธอคงจะแข็งจนเดินไม่ออก เขาเข้าใจผิด เธออึดกว่าที่เขาคิดมาก
ขนตายาวเป็นแพทั้งสองข้างขับให้ดวงตาโตดูสวยสดใสตลอดเวลา หญิงสาวส่งยากลับไปพร้อมรอยยิ้ม
“ขอบคุณมากนะคะ แต่ว่าฉันยังไหว คุณลูก้าไม่ต้องห่วง แค่นี้สบายมาก แล้วฉันก็กำลังจะออกไปทัวร์เมืองตริโปลี ไปด้วยกันไหมคะ” เธอเอ่ยชวนแต่รู้ดีว่าเลขาฯ คนสนิทอย่างเขาคงไม่มีเวลาไปเดินเล่นเหมือนเธอเพราะต้องอยู่ใกล้ชิดนายตลอด ยกเว้นตอนเจ้านายเข้าห้องนอน
“ขอบคุณที่ชวน คุณเป็นคนน่ารักมาก จนผม...” เธอดีกับเขามากเท่าไร ชายหนุ่มยิ่งรู้สึกผิดต่อเธอมากเท่านั้น “ช่างเถอะ แต่ผมไปไหนไม่ได้ เจ้านายเรียกผมตลอดทั้งวัน คุณก็เห็น”
“ใช่ค่ะ ฉันเห็น” ยลรดาเอ่ยกลั้วเสียงหัวเราะ “คุณเควินคงคิดว่าคุณลูก้าเป็นแขนของเขาไปแล้ว”
“ผมว่าวันนี้คุณอย่าเพิ่งไปเที่ยวไกลเลย คืนนี้คุณมีงานหนัก ถัดไปสองหัวมุมถนนจากที่พักมีแกลเลอรีของนักวาดภาพชื่อดังของลิเบีย เวลานี้ลิเบียกำลังเข้าสู่ยุคเสรีภาพเบ่งบานหลังจากประสบปัญหาการเมืองมาระยะหนึ่ง งานของศิลปินท่านนี้น่าสนใจมาก คุณลองไปดูสิครับ”
ดวงตากลมโตเป็นประกาย ตื่นเต้นตนแทบกระโดดเมื่อลูก้าแนะนำว่ามีแกลเลอรีของศิลปินดังอยู่บริเวณนี้ เพราะเธอชื่นชอบงานศิลปะ
“ขอบคุณมากค่ะคุณลูก้าที่แนะนำ ฉันสนใจ จะไปแน่นอน จะรีบกลับมาเตรียมตัวให้ทันคุณเควินเดินทางไปดินเนอร์ ว่าแต่วันนี้คุณเควินจะทานมื้อค่ำกับใครคะ ฉันจะได้เตรียมตัว”
“เดี๋ยวไปถึงคุณก็รู้เอง”
การเป็นล่ามที่ดีนั้นต้องเตรียมตัวให้พร้อมเสมอ งานล่ามไม่ใช่เพียงแปลภาษาของผู้อื่นมาเป็นภาษาของตนแต่มีรายละเอียดลึกลงไปอีก จำเป็นต้องเข้าใจภาษาของต้นทางและปลายทางเป็นอย่างดี ต้องเข้าใจวัฒนธรรมของเจ้าของภาษาเพื่อจะสื่อสารไม่ผิดพลาด แค่ภาษาดีไม่พอแต่ต้องมีไหวพริบดีด้วย
“แล้วฉันต้องเตรียมตัวอะไรเป็นพิเศษไหมคะ” เจ้านายสายทำงานบางคนหลังรับประทานอาหารอาจนำสัญญาขึ้นมาคุยก็มีมาแล้ว เพื่อนสาวที่เป็นล่ามมักมีอะไรแปลกๆ มาแชร์ให้ฟังเสมอ
“ไม่เป็นไรครับ มื้อค่ำคืนนี้ไม่ซีเรียส ไม่ต้องเตรียมตัวอะไรมาก แค่เตรียมตัวให้สวยและเตรียมร่างกายให้พร้อมเพื่อ...”
“เพื่อไม่ให้เจ้านายอายลูกค้า เข้าใจแล้วค่ะ” รอยยิ้มในดวงตาของเธอหายวับไปเปลี่ยนเป็นสงสัย แต่ก็พอเข้าใจ หากเธอดูดี เจ้านายก็พลอยได้หน้าไปด้วย “ไม่มีปัญหา เชื่อใจฉันได้ค่ะ”
“คุณเตรียมชุดสวยๆ มาบ้างไหม ชุดสำหรับดินเนอร์”
“ฉันเตรียมมาค่ะ”
“ทำงานกับคุณเควินไม่ยากครับ แค่คุณคิดว่าต้องเป็นทุกอย่างให้นาย รับรองว่างานนี้จะสบายขึ้นมาก” น้ำเสียงของเขาแฝงด้วยความลึกซึ้งบางอย่างแต่ดวงตาแอบซ่อนความเห็นใจเกินกว่าจะหักห้าม
“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอตัวก่อนนะคะคุณลูก้า ถ้าช้า เดี๋ยวจะมีเวลาชมภาพสวยๆ ในแกลเลอรีที่คุณแนะนำน้อยลง”
“เชิญครับ เที่ยวให้สนุก” เขายิ้มให้เธออย่างเป็นมิตรทั้งที่ในใจแอบเป็นกังวลแทน “เดี๋ยวครับคุณ...เอ่อ...คุณทานปูได้ไหม”
ดวงตาครุ่นคิดจุดประกายวาบ
ใบหน้าสวยผลิรอยยิ้มน่ารักเป็นกันเอง “โธ่ ถามได้ ของชอบเลยค่ะ ถ้าคืนนี้เจ้านายไม่ว่า คุณลูก้าช่วยสั่งเมนูปูเผื่อฉันด้วยนะคะ ได้ยินว่าปูจากทะเลเมดิเตอร์เรเนียนเนื้อหวาน อร่อยมาก”
“คะ...ครับ ได้สิไม่มีปัญหา”
ยลรดาเห็นสีหน้าเปลี่ยนไปแปลกๆ ของอีกฝ่ายก็อดสงสัยไม่ได้ “เอ่อ...คุณลำบากใจที่ต้องสั่งปูให้ฉันหรือเปล่าคะ มันอาจจะแพง เจ้านายอาจจะ...”
“ไม่เลยครับ คุณเควินเป็นเจ้านายที่ใจดีและเต็มที่กับเรื่องเหล่านี้ คุณไม่ต้องเกรงใจ ผมแค่...ห่วงกลัวคุณจะป่วยเพราะพิษปู”
เขาลอบถอนหายใจ แล้วเดินหันหลังให้กับสาวน้อยที่สายตาของเขามองออกว่าเธอใสซื่อบริสุทธิ์ออกมาจากข้างใน
“ไม่เข้าใจคุณลูก้า วันนี้เขาดูแปลกๆ”
ยลรดาไหวไหล่ดวงตาสว่างไสว พร้อมแล้วกับการออกไปเที่ยวสักเดี๋ยวค่อยกลับมาแปลงร่าง วันนี้เธอจะสวยให้เจ้านายไม่อายใครแน่นอน
หลายชั่วโมงต่อมา...ดวงตาคมมองปูทะเลตัวโตที่ถูกเขาหยิบขึ้นมา เขามองสรีระของมันแล้วอมยิ้มจินตนาการภาพเซ็กซ์แบบแฟนตาซีที่ผุดพรายขึ้นในสมอง เธอจะต้องนั่งอยู่บนตัวเขา หันหน้าเข้าหาเขา แขนกำยำของเขาและแขนเรียวเล็กนั้นจะต้องตั้งฉากเข้าหากัน จากนั้นเขาจะออกคำสั่งให้เธอตั้งเข่าขึ้น จากนั้นก็ต้องเป็นเขาอีกเช่นกันที่ควบคุมความลึกชัน ชายหนุ่มเม้มริมฝีปากแน่นขณะมองปูทะเลตัวเขื่องสดใหม่ที่ปรุงรสด้วยเชฟมิชลินสตาร์
“คุณเควิน ขอโทษที่ให้รอค่ะ”
เสียงสดใสทำให้มือหนาที่ยกปูขึ้นพลิกดูเผลอปล่อยปูตัวเขื่องหล่นลงไปในจานสีขาวที่วางอยู่ด้านหน้า เพราะน่าดูกว่าปูตัวโตก็ความอวบโตที่เขาไม่คิดว่ายลรดาจะมีมากเท่าที่เขาเห็นด้วยสายตาเวลานี้
เขาก้มมองนาฬิกาข้อมือ “ไม่เป็นไรครับ ผมมาก่อนเวลาห้านาที ส่วนคุณมาตรงเวลา”
“ขอโทษด้วยนะคะที่เมื่อครู่ฉันพูดเสียงดังจนคุณตกใจทำปูหลุดมือ”
“เปล่า ผมกำลังคิดว่าจะจัดการกับปูยังไง มีวิธีกินปูแบบไหนที่จะอร่อยไม่ซ้ำซาก แล้วจะจัดการกับแขนขาของมันยังไง พอได้ยินเสียงคุณก็เลยสะดุ้งจนปูตกลงไปในจาน”
- ผู้เขียน
