8
1302 คำ
ล่ามใครคิดว่าเป็นกันง่ายๆ แต่งตัวสวยเดินตามเจ้านายแล้วแปลภาษาให้เจ้านายฟังแค่นั้นแล้วจบ ชีวิตจริงไม่ได้ง่ายขนาดนั้นวันนี้ทั้งวันยลรดาต้องเดินตามเจ้านายขึ้นลงในโรงขุดเจาะน้ำมันที่กำลังก่อสร้างและทำหน้าที่รับสารส่งสารเป็นตัวกลางทำให้บุคคลสำคัญทั้งสองฝั่งเข้าใจตรงกัน
เสื้อผ้าและทรงผมที่เมื่อเช้าจัดว่าเนี้ยบ แต่ผ่านไปครึ่งวันพอมีโอกาสเดินผ่านกระจก ร่างบอบบางก็ตะลึงตาค้าง
โอ้นี่มันผีหรือคน
กว่าครึ่งวันที่เธอวิ่งตามเจ้านายเพื่อช่วยเขาเรื่องการสื่อสาร แต่คนใจร้ายไม่เอ่ยทักท้วงสักคำว่าปากที่แต้มด้วยลิปสติกสีสวยเมื่อเช้าเวลานี้มันลบเลือนออกจนทำให้ใบหน้าขาวนวลมองดูซีดราวกับศพ ผมก็ยุ่งเหมือนรังนก ขนตาปลอมหลุดไปหนึ่งข้าง
“เหนื่อยสุดๆ ไม่คิดเลยว่าการเป็นล่ามมันจะเหนื่อยขนาดนี้”
แต่เรื่องดีก็พอมีอยู่บ้างหลังจากยลรดาผลักประตูห้องน้ำออกมาหลังจากทำธุระส่วนตัวเรียบร้อย จัดเสื้อผ้า หน้าผมให้เข้าที่ดูดีเหมือนเมื่อเช้าแล้ว ช่างสองคนส่งยิ้มให้เธอพวกเขาอยู่ในชุดทำงานและสวมอุปกรณ์เซฟตี้อย่างครบถ้วน แต่มองดูลักษณะทั้งคู่ดูดีเกินกว่าจะเป็นพนักงานก่อสร้างที่เดินทางมาขายแรงงาน
“คุณเป็นคนไทยใช่ไหมครับ” เขาส่งยิ้มเป็นมิตรให้เธอก่อน
“ใช่ค่ะ ฉันเป็นคนไทย พวกคุณคงมาทำงานที่นี่ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”
“ที่นี่มีคนไทยมาทำงานหลายร้อยคนครับ ผมเห็นคุณเดินตามเจ้านาย มั่นใจว่าเป็นคนไทยก็เลยตามมาทักทาย ถ้าคุณไม่รังเกียจและอยู่ที่ลิเบียนาน เรามีกลุ่มแรงงานไทยที่อาศัยอยู่ในกรุงตริโปลี นัดรวมตัวกันทุกวันหยุด จัดปาร์ตี้อาหารไทยกัน คุณไปร่วมได้นะครับ”
“ไม่รังเกียจค่ะ ยินดีมาก ถ้าฉันพอมีเวลาเหลือในลิเบีย เราคงได้พบกันอีก”
“แล้วพบกันครับ”
ริมฝีปากอิ่มที่แต้มลิปสติกเบาบางแย้มยิ้มหวานให้คนไทยในต่างแดน ในสายตาสองวิศวกรชาวไทยที่มองหญิงสาว รอยยิ้มของเธอหวานปานน้ำผึ้ง พวกเขาอยากรู้จักเธอ ส่วนคนชวนพูดคุยคิดมากเกินคำว่ารู้จัก เขาหวังว่ากามเทพจะเปิดทางให้พบเนื้อคู่ในเร็ววัน
ยังไม่ทันที่ยลรดาจะถามว่าพวกเขารวมตัวกันที่ไหน ทั้งคู่ก็สีหน้าซีดลงแล้วถอยห่างเธอไปอย่างรวดเร็ว ท่าทางผิดสังเกตนั้นทำให้ยลรดาเอียงคอไปมองด้านซ้าย เบิกตากว้างขึ้นเมื่อเห็นใบหน้าหล่อเหลาปรากฏรอยยิ้มจางๆ ยืนไม่ห่างจากเธอนัก พลันรู้สึกว่าขนบริเวณหลังคอลุกชันอย่างประหลาด เพราะแววตาเขาที่มองตามวิศวกรชาวไทยสองคนนั้นไปบ่งบอกว่ากำลังไม่พอใจ
“คุณเควิน มีอะไรให้ฉันช่วยหรือเปล่าคะ...” หญิงสาวหน้าแดงเมื่อสัมผัสได้ถึงไออุ่นจากเรือนกายแกร่งที่ขยับเข้ามายืนใกล้จนสีข้างเธอเสียดสีกับร่างกายเขา
“มีสิ คุณเท่านั้นที่ผมต้องการให้ช่วย” น้ำเสียงเข้มเอ่ยขึ้นด้วยแววตาจริงจัง เขาคลี่ยิ้มแปลกที่ทำให้รอยยิ้มบนใบหน้ากดลึกลงไปอีก “คืนนี้คุณต้องไปกินมื้อค่ำกับผม”
รอยยิ้มงดงามขยายกว้างแล้วรีบตอบอย่างกระตือรือร้น เรื่องแบบนี้เป็นเรื่องปกติที่ล่ามต้องเจอเกือบทุกคน
“ไม่มีปัญหาค่ะ ฉันพร้อมเสมอสำหรับคุณ”
และแค่ได้ยินคำตอบ เลือดในกายของเขาก็พลุ่งพล่านอยากจะกินมื้อค่ำเร็วๆ
“ดีมาก ที่คุณพร้อมสำหรับผม แล้วเจอกันคืนนี้ ผมจะให้คนขับรถพาคุณไปส่งที่โรงแรมก่อน เมื่อช่วงเช้าคุณคงเหนื่อยมาก ส่วนผมจะตามไปทีหลัง ผมมีเอกสารต้องเซ็นอีกหน่อย”
“ได้ค่ะ ตามสบายค่ะคุณเควิน ฉันดูแลตัวเองได้”
รอยยิ้มหล่อเหลาบนใบหน้าคมเข้มยังเป็นเช่นนั้นแต่สายตาที่มองตามหลังหญิงสาวไป ดวงตาคมยิ่งลึกล้ำเหมือนแอ่งน้ำวน เสียงทุ้มต่ำคล้ายกำลังหลอกล่อ
“ดีใจที่คุณพร้อมเสมอสำหรับผม มินิแบร์ตัวน้อย”
รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ระบายไปทั่วใบหน้าหล่อ ก่อนจะกวักมือเรียกให้ลูก้าที่กำลังเดินตามหาเขาเร่งเข้ามา
“ลูก้า นายเตรียมมื้อค่ำให้ฉันด้วย ไม่ได้กินอะไรมาหลายคืน คืนนี้ฉันต้องอิ่ม” เควินกล่าว ดูจริงจังแฝงดวงตาเจ้าเล่ห์
เลขาฯ ผู้เข้าใจความต้องการของนายทุกอย่างยิ้มกว้างมองตามร่างบอบบางของล่ามสาวไป “คุณเควินต้องการเมนูพิเศษแบบไหนดีครับสำหรับมื้อค่ำคืนนี้”
เควินละสายตาจากร่างเล็กแต่ไม่ได้บอบบางเท่าที่คิดไว้ที่เดินเลี้ยวผ่านซอกตึกไปแล้ว ดวงตาคู่คมหันกลับมามองลูกน้องผู้ภักดีที่ยืนรอรับคำสั่ง ริมฝีปากยกยิ้มอย่างร้ายกาจ
“The Horny Crab คืนนี้ฉันอยากกินปู นายรู้ใช่ไหมว่าต้องเตรียมอะไร”
“ผมว่ามันหนักไปนะครับ” ลูก้าเสนอ น้อยครั้งที่เขากล้าเอ่ยขัดใจเจ้านาย
ชายหนุ่มกลอกสายตามองมือขวาคนสนิทก่อนจะพูดตัดบท “ตามนี้จัดการที่เหลือด้วย” คำพูดของลูก้าไม่มีผลต่อการตัดสินใจของเขา
“ครับคุณเควิน”
จากนั้นร่างสูงกำยำเต็มไปด้วยเสน่ห์ก็เดินไปอีกทาง เขามีงานที่ต้องทำอีกเล็กน้อย ที่ให้ยลรดากลับไปก่อนเพราะงานที่เหลือไม่จำเป็นต้องใช้ล่าม หญิงสาวน่าจะมีเวลาส่วนตัวได้พักผ่อนเพื่อเตรียมตัวสำหรับมื้อค่ำ...
ลูก้ามองตามเจ้านายหนุ่มไปแล้วยกมือขึ้นลูบหน้า น้ำเสียงแผ่วเบาราวจะหลุดลอย
“ดินเนอร์คืนนี้คุณเควินจะกินปู สงสารสาวน้อยนั่นเป็นบ้า วันนี้ไม่ใช่วันโชคดีของเธอซะแล้ว”
เขาจะทำอะไรได้นอกจากหลับตาภาวนาเอาใจช่วยแม่สาวน้อยคนนั้น สำหรับยลรดาเขาว่าแค่ท่า The Thigh-High Straddle ก็ยังเป็นงานหนักเกินไปแล้วสำหรับผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ไม่น่าจะมีประสบการณ์มาก่อน
“อาเมน”
“เยลลีโทร.มารายงานตัวเรียบร้อยแล้วนะคะ คืนนี้พ่อก็นอนหลับได้ ลูกสาวพ่อปลอดภัยดีค่ะ”
“แล้วอย่าลืมที่พ่อเตือน ยังไงผู้ชายก็ไม่น่าไว้ใจ ต่อให้ดีแค่ไหนมันก็ยังมีนิสัยแบบผู้ชาย”
“ค่ะพ่อ หนูเอามาทุกอย่างตามที่พ่อสั่งค่ะ รับรองว่าลูกสาวของพ่อจะไม่ถูกใครรังแกง่ายๆ ถ้าถูกรังแก หนูจะใช้ท่าไม้ตายที่พ่อสอนมา”
“ดีมาก ได้ยินเสียงลูกร่าเริงสดใสแบบนี้ พ่อก็เบาใจหน่อย” ผู้เป็นพ่อปั้นหน้าเป็นเสือยิ้มยากมาหลายวัน เวลานี้ยิ้มออกได้แล้วเมื่อเลือดในอกปลอดภัยดี
“แค่นี้ก่อนนะคะพ่อ แล้วหนูจะโทร.มาหาพ่อเรื่อยๆ”
ยลรดาวางสายก่อนจะยิ้มเล็กน้อยแล้วหงายหลังลงนอนราบบนเตียงนุ่ม ที่พักของเธอคืนนี้ตกแต่งในไสตล์เมดิเตอร์เรเนียนซึ่งห้องพักวิลลาแห่งนี้คล้ายกับจำลองมนต์เสน่ห์ของเกาะซานโตรินีมาไว้ ดูผ่อนคลายจนอยากหลับสักตื่น
แต่ร่างเล็กกระเด้งตัวพรวดขึ้นจากที่นอนนุ่มเมื่อฉุกคิดได้
“ไม่ได้สิ อุตส่าห์มีโอกาสมาไกลถึงลิเบียทั้งทีต้องเที่ยวให้คุ้ม”
- ผู้เขียน
