ตอนที่ 4
1022 คำ
“มุกจ๋า... โอว... ฟิตมาก โอย... แน่นสุดๆ ฉันชอบ โอว...”
เสียวเกินจะทานทน แต่พยายามจะทนให้ได้ ทว่าคำนั้น ‘มุกจ๋า...’ กับ ‘ฉันชอบ...’ กลับทำให้หล่อนลืมหมดทุกอย่าง
“อ๊ะ... อา... อา... นายหัวขา... อ๊า... ขยับค่ะ อา... นายหัวขา... ซอยแรงๆ อื้อ... ซอยเร็วๆ อ้า... กระแทกอีก กระแทก! อ๊า...”
“โอ้ว... ได้ ได้เลย โอว... เธอร้อนถูกใจฉันหลือเกิน โอว... มุก แน่น! โอว...”
เสียงเขาหนักแน่นตามแรงกระแทกกระทั้นที่หล่อนร้องขอ สอดประสานกับเสียงซวบซาบของวัตถุแหวกว่าย เมื่อความยิ่งใหญ่สอดใส่ควงคว้านอยู่ในร่องฉ่ำเยิ้ม เร็วรี่ รุนแรง ซอยถี่ๆ ตามคำร่ำร้อง
“อ้า... นายหัวขา... อ้า...”
ความเสียวที่ได้รับแนบแน่นจนจุกทุกครั้งที่เขากระแทกใส่ แต่ก็เสียวจนจะขาดใจ ทำได้แค่ร่ำร้องให้ความเสียวล้ำลึกบรรเทา แต่หล่อนก็รู้ว่ามันจะยิ่งมากขึ้นอีก ใบหน้าสวยโน้มลงต่ำแนบโต๊ะทำงาน หยัดบั้นท้ายลอยสูงขึ้นอีกเพือให้เขากระแทกให้ยิ่งลึก
“โอ้ว... เธอร่านมากมุกชมพู โอย... ถูกใจฉัน โอย... เสียวดุ้น มันดุ้น โอย... ฟิต!”
คำเอ่ยชมแบบกระเส่าๆ เรียกรอยยิ้มสะใจ หล่อนอยากได้ยินเขาพูดแบบนี้นั่นแหละ เพราะหล่อนคือ มุกชมพู ไม่ใช่คนอื่น และเมื่อความเสียวถูกสอดใส่เร็วรี่ มุกชมพูก็หยัดบั้นท้ายขึ้นรับดุ้นยาวใหญ่ที่กระทุ้งสู่ร่องฉ่ำของหล่อนด้วยความถี่ระรัว
บั้นท้ายส่ายสะโพกโยกไหว ช่วยควงดุ้น ช่วยบีบรัดให้เขาดิ้นไปไหนก็ไม่รอด แต่เขาก็ยังดิ้นรนและจ้วงแทงเขามาใหม่อย่างท้าทาย ดั่งไม่ยอม ท่ามกลางเสียงครางระงม
“โอย... มุก... โอย... มัน... สุดยอด โอย... โอย... โอย...”
ไม่นานเสียงคำรามต่ำก็ดังขึ้นพร้อมกับแรงมหาศาลที่กระโจนเข้าใส่ไม่ยั้ง ก่อนที่หยาดน้ำอุ่นวาบจะพวยพุ่งพร้อมหล่อนที่กรีดร้องเสียงหลง
“โอย... เสียวมาก... โอย... มุก... อืม...”
เขาคลอเคลียอยู่กับแผ่นหลัง นาบจูบร้อนๆ ทาบลงมาทั่วทุกพื้นที่ให้หล่อนสะท้านจนเริ่มจะควบคุมตัวเองไม่ได้อีกครั้ง แต่ก็ดี เพราะหล่อนชอบ
ดวงตาสวยเหลือบมองขอบฟ้ามืดมิดนอกหน้าต่างห้อง ยิ้มน้อยๆ ทั้งที่อ่อนระโหย ทว่าค่ำคืนนี้ยังอีกยาวนาน และแม้จะร้องจนคอแหบแห้ง แต่หล่อนจะเก็บปากไว้ดูดน้ำสุดท้ายแน่นอน
มุกชมพูรู้สึกตัวตื่นก็ตอนได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกที่หัวเตียง
ดวงตาสวยเปิดขึ้นก่อนจะปิดลงและเปิดขึ้นใหม่ให้ชินชากับแสงสว่างเพียงน้อยนิด ความรู้สึกอ่อนล้าไปทั่วทั้งร่างทำให้รู้ว่านี่ไม่ใช่เตียงนอนของหล่อนแต่เป็นของเขา
ของ ‘นายหัวศารทูล’
ร่างเปล่าเปลือยพยุงตัวเองลุกขึ้นนั่ง เหลือบมองที่มาของเสียงก่อนจะเอื้อมมือปิด
‘ตี 5’
ทั่วทั้งห้องว่างเปล่าไม่มีเขา มีแค่หล่อนกับเศษซากอารยธรรมแห่งการเสพสมของมนุษย์โลก บนเตียงนอนยุ่งเหยิงราวผ่านสมรภูมิรบ พื้นห้องก็เกลื่อนไปด้วยเสื้อผ้า อดไม่ได้ที่จะมองชุดนอนราคาแพง เสียดายที่มันต้องขาดเพราะน้ำมือเขา
ร่างเปล่าเปลือยค่อยๆ ขยับก้าวลงจากเตียง แม้ขาจะสั่นแต่ต้องยอมรับว่าเสียวมาก เพราะยิ่งขยับเดิน ร่องฉ่ำก็ยิ่งตอดรัดจนน้ำท่วมท้นไหลออกมาชโลมตามหน้าขา แต่หล่อนต้องเก็บเสื้อผ้าไปให้หมด ต้องไม่เหลือสักชิ้นไว้ให้ใครจับได้ แม้ว่ามันจะขาดจนปกปิดอะไรไม่ได้อีก แต่หล่อนก็ต้องนำไปทำลายที่อื่น
มุกชมพูคว้าเสื้อคลุมที่พื้นขึ้นมาสวม ก่อนจะทรุดร่างกอบเก็บเศษซากชุดนอนมาไว้รวมกัน
“ทำไมไม่ถอดดีๆ นะ ขาดหมด คิดว่าตัวเองรวยมากนักหรือไง”
หน้าสวยมุ่ยเล็กน้อย พึมพำกับตัวเองทั้งที่รู้ว่านี่ไม่ใช่ตัวแรกและตัวสุดท้าย ดีแค่ไหนแล้วที่หล่อนถอดเสื้อคลุมไว้ก่อน ไม่อย่างนั้นคงต้องขอใช้บริการเสื้อเชิ้ตของเขาสักตัวเพื่อพาตัวเองให้พ้นไปจากห้องนี้แน่ เหมือนวันนั้น วันแรกที่เสื้อผ้าถูกกระชากออก
เหตุการณ์ทุกอย่างมันเริ่มต้นเมื่อปีที่แล้ว
ในวันที่หล่อนอายุครบ 18 ปีเต็ม เขาก็ทวงสิทธิ์ความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ ทวงบุญคุณที่ช่วยชีวิต เลี้ยงดู ส่งเสียให้เรียน โดยมอบตำแหน่ง ‘นางบำเรอ’ ให้ แล้วเด็กกำพร้าอย่างหล่อนจะเลือกอะไรได้ เมื่อเขาเจาะจงว่าต้องการอะไร
ทั้งที่ก่อนหน้านั้น หล่อนเห็น ‘นายหัวศารทูล’ หรือ ‘นายหัวเสือ’ ตามที่คนงานในฟาร์มมุกเรียก เป็นดั่งเจ้าชีวิต หล่อนเทิดทูนเขา ทุกๆ ช่วงเวลาของชีวิต นายหัวไม่เคยเป็นคนไม่สำคัญ
ในวันนั้นเขาโทรศัพท์เรียกหล่อนให้ไปพบที่ห้องทำงาน ทั้งที่หล่อนเข้าห้องนอนแล้ว แต่เพราะอยู่บ้านเดียวกัน การเรียกหาใช้งานในยามค่ำคืนก็ไม่ถือว่าลำบากอะไร ก็แค่เป็นครั้งแรกที่เขาเรียกเท่านั้น
ตั้งแต่พ่อแม่ตาย ป้าแป้นแม่บ้านเก่าแก่ของที่นี่เล่าว่าญาติพี่น้องของพ่อแม่ที่อยู่ต่างอำเภอก็ไม่สามารถเลี้ยงดูหล่อนได้ เพราะต่างฝ่ายก็ต่างได้รับผลกระทบจากสึนามิที่เกิดขึ้นเช่นกัน นายหัวจึงตัดสินใจให้หล่อนอยู่ที่นี่ โดยมีป้าแป้นเลี้ยงดูมาจนโต จึงกลายเป็นว่าในบรรดาลูกคนงาน มีหล่อนเพียงคนเดียวที่ได้อยู่ร่วมบ้านกับนายหัว แม้นายหัวจะบอกว่าทุกคนที่นี่เหมือนพี่น้อง เหมือนครอบครัว แต่หล่อนก็เจียมตัวเสมอว่าอยู่ในสถานะลูกคนงานหรือก็แค่เด็กทำงานบ้านที่นายหัวกรุณาส่งเสียให้เรียนเท่านั้น
นายหัวครอบครองชั้น 2 ทั้งหมด โดยที่หล่อนและป้าแป้นมีหน้าที่แค่ขึ้นไปทำความสะอาด นอกนั้นหากนายหัวไม่เรียกหาก็ห้ามขึ้นไปเด็ดขาด ซึ่งปกติแล้วนายหัวก็ไม่เคยสุงสิงกับหล่อนเลยสักครั้ง เจอหน้ากันนับครั้งได้
- ผู้เขียน
