หอมกลิ่นรำเพย(นิยายภาคต่อฉกาของทัพทอง)

บทส่งท้าย

บทส่งท้าย

ร่างงามโยกโยนไปตามแรงเหวี่ยงจากด้านล่างพร้อมด้วยเสียงหอบหายใจดังฟืดฟาด อารมณ์เสียวกระสันกระตุ้นให้ลำอวบพุ่งทะยานขึ้นมาเสียงเสยในร่องคับแน่น

“อูย...พี่ทองก้อนจ๋า...เสียวจ้ะ” รำเพยแหงนเงยศีรษะพิงพำนักไว้บนแผงอกกว้าง เจ้าหล่อนหลับตาพริ้มเผยอเรียวปากอิ่มรับแรงจูบหวานหยดของผู้เป็นผัว ทองก้อนกลับเธอกำลังเดินทางกลับมาจากเรือนของนายบ้านทัพทอง

วันนี้ที่เรือนนายบ้านจัดพิธีรับขวัญลูกชายคนแรก

ทองก้อนที่นั่งดื่มเหล้ามากับพรรคพวกมาเสียเต็มคราบ เกิดอาการร้อนรุ่มจนสูงปรี๊ดระหว่างเดินทางกลับ ชายหนุ่มจึงออดอ้อนเมียรัก ชักชวนให้เดินลัดเลาะมายังบึงบัว ส่วนรำเพยเองถูกคะยั้นคะยอให้ลองดื่มน้ำหมักมาหลายอึกก็เริ่มเกิดอาการแปลกๆ ภายในตัวมันรู้สึกร้อนวูบวาบเหมือนมีลูกไฟปะทุอยู่ข้างในนั้นเลยไม่ขัดขืนผัว

พอหาที่เหมาะๆได้ ทั้งตัวทองก้อนแล้วก็รำเพยต่างพุ่งกระโจนเข้าหากันด้วยความกระสันอยากเต็มที่ ใช้เวลาในการปลดเปลื้องอาภรณ์เพียงไม่นานทั้งคู่ก็ตัวเปล่าล่อนจ้อน

รำเพยรีบทรุดตัวลงไปนอนบนพื้นหญ้านุ่ม ยกเรียวขาขึ้นตั้งชันแล้วแหกออกกว้าง ปลายนิ้วเรียวสะอาดขยี้ปุ่มกระสันเปล่งเสียงครวญครางสองเท้าจิกเกร็งลงบนพื้นหญ้า

“ซีด...ซีด...”

แววตาหวานเชิญชวนราวกับกวักมือเรียกชายตรงหน้าที่ยืนน้ำลายหกยิกๆ ลำอวบตั้งโด่หัวรบบานเฉ่งมีน้ำสวาทไหลซึมปริ่มน่าดูดเลีย

รำเพยเห็นแล้วก็ยิ่งเกิดความอยาก โพรงรักเต้นตุบๆ เธอจึงร้องเรียกผัว

“พี่ทองก้อนจ๋า...เข้ามาสิจ๊ะ รำเพยทนไม่ไหว” ยื่นสองนิ้วแหวกกลีบสวาทออกกว้างแล้วแหย่ปลายนิ้วเข้าไปในโพรงเนื้อ

ทำเอาคนมองตาไม่กะพริบต้องกลืนน้ำลายอึกใหญ่

“อ๊า...เมียข้านี่มันช่างร่านได้ใจผัวเสียจริง ถ้าเมียอยากขนาดนี้เดี๋ยวผัวจะรีบจัดให้หนักๆ เอาเลยดีไหม...” แววตาทองก้อนเปล่งประกายความหื่นกระหายออกมาร้อนแรง ใจนั้นหมายมาดอยากจะแทงร่องสาวของเมียให้ถึงอกถึงใจอย่างที่เคยทำมากันทุกวัน

“ดีจ้ะ...” รำเพยตอบรับ วาดมือขึ้นมาบีบเต้านมใหญ่อวดผัว

ทองก้อนฮึมฮัม คอยดูพ่อจะกระเด้าให้เดินขาถ่างเลยพรุ่งนี้

ว่าแล้วร่างสูงกำยำราวกับยักษ์ก็กระโจนจวนเข้าหาร่างงดงามของเมียสาว ดึงมือเรียวเล็กของเมียมาจูบไปพร้อมกดสะโพกกระทุ้งดุ้นเนื้อขนาดใหญ่พรวดเดียวจนมิดทั้งลำ

พวงสวรรค์กระเด้งอัดเข้าหารูจีบทำเอารำเพยสะดุ้งโหยง

“โอ้ว!...อร้าย...” สองเสียงพร้อมใจกันร้องประสานเสียงข่มไปทั่วบริเวณโคนต้นกฐิน เล่นเอาปลาตัวเล็กตัวน้อยต่างพากันกระโดดขึ้นเหนือผิวน้ำด้วยความตกใจ

ทองก้อนสูดลมหายใจลึก กัดฟันตอนตะบันสะโพกแกร่งด้วยจังหวะร่านร้อนรุนแรง ทำซ้ำๆย้ำๆจนตัวเองน้ำแตก ทองก้อนยังไม่คิดหยุดแค่เพียงน้ำเดียวเขาช้อนเอาตัวนุ่มของเมียขึ้นมาซ้อนไว้บนตักโดยดุ้นเนื้อยังปักคาร่องสวาทของเมียก่อนจะเริ่มบรรเลงรักหฤหรรษ์บทใหม่

“ข้าก็เสียว...” ทองก้อนกอบเต้านมขาวบีบเคล้นจนรำเพยซ่านเสียว ก่อนจะประกบเรียวปากอิ่มของเมียอีกครั้งเพราะติดใจในรสชาติหวานหอม

“รำเพยจ๋า...เอ็งมีความสุขไหมที่ได้พี่เป็นผัว?”

“ฉันก็ต้องมีความสุขอยู่แล้ว พี่ก็รู้นี่นาฉันหลงรักพี่มาตั้งแต่เริ่มแตกเนื้อสาว...ว่าแต่พี่เถอะ พี่มีความสุขหรือเปล่าที่สุดท้ายก็มาได้ฉันเป็นเมียแทนที่จะเป็น...”

“จะเป็นใครไปได้อีก ในเมื่อเอ็งก็เห็นแล้วนี่ พี่รักแต่เพียงเอ็งคนเดียว”

ทองก้อนรีบพูดแทรกเพราะเขาไม่อยากให้รำเพยย้อนกลับไปจดจำถึงเรื่องไม่สบายใจในครั้งอดีต ด้วยตอนนั้นเขาเองยังไม่รู้หัวใจตัวเองว่ารักใครกันแน่เลยทำให้หลงเดินทางผิด

ครั้นพอได้รู้หัวใจตัวเอง เขาก็พิสูจน์ให้รำเพยกับพ่อสุขได้เห็น ต่อให้ต้องรอคอยความรักจากรำเพยยาวนานสักแค่ไหนเขาก็ยังพร้อมที่จะรอ

คบไฟถูกแขวนไว้เหนือกิ่งไม้แกว่งไกวไปตามแรงสั่นสะเทือนจากด้านล่าง มันกำลังให้แสงสว่างการร่วมกิจกรรมเร่าร้อนระหว่างชายหญิงอย่างถึงพริกถึงขิง จนกระทั่งแรงขย่มโยกจากด้านล่างทำให้ทั้งกิ่งและใบกฐินร่วงโรย ด้วยตอนนี้รำเพยถูกทองก้อนจับให้ลุกขึ้นยืน สองมือยันเข้าหาลำต้นหนา สะโพกงอนงามถูกดึงให้รับดุ้นเนื้อของผัวที่จับกระแทกกระทั้นอย่างเมามัน

รำเพยไม่รู้หรอกว่าเธอได้รับความสุขจากผู้เป็นผัวมานานนับกี่ชั่วโมง

เธอรู้เพียงแค่ว่า...ไม่ว่าเวลาจะล่วงเลยผ่านไปนานสักแค่ไหน ความสุขของเธอก็ยังมีชายหนุ่มคนนี้เป็นผู้มอบให้เสมอมาและจะตลอดไป...

ก็เขาเป็นพี่ชายข้างเรือนที่เธอรักนี่นา...

จบบริบูรณ์