หอมกลิ่นรำเพย(นิยายภาคต่อฉกาของทัพทอง)

Ep19 : ขออีกนิด

(ขออีกนิด)

มะเฟืองดูสวยขึ้นอย่างผิดหูผิดตา จนทำให้ทุกคนในหมู่บ้านสามโคกนึกแปลกใจ จากหญิงสาวรูปร่างอวบอ้วนมีผิวคล้ำจนเกือบกระดำกระด่าง กลายมาเป็นหญิงสาวหน้าตางดงามรูปร่างอรชรอ้อนแอ้น ผิวพรรณจากดำคล้ำกลับกลายมาเป็นขาวนวลลออราวกับหยวกกล้วย สวยอย่างกับคนละคน

ชายหนุ่มคนใดได้เห็นเป็นต้องน้ำลายหก โดยเฉพาะพวกไอ้หนุ่มโสดทั้งหลาย ต่างหมายตาหม้ายสาวมะเฟืองอยากได้มาเป็นแม่ศรีเรือนกันทั้งนั้น

บางคนถึงกับนึกสมน้ำหน้าไอ้ดง มีของดีอยู่กับตัวแล้วแท้ๆ ดันเสือกทำหลุดมือหายแล้วไปคว้าเอาอีนังส้มแป้นมาแทน ตอนนี้เป็นอย่างไรเล่า ไม่ต่างจากขี้ข้าของเมีย

ยิ่งตอนนี้ผู้หญิงสวยในหมู่บ้านต่างก็มีชายจับจองกันหมด รำเพยถึงจะขึ้นชื่อว่าโสดหากคนทั้งหมู่บ้านก็รู้ว่าสุดท้ายคงไม่แคล้วคลาดกันกับไอ้ทองก้อนหรอก ถึงปากรำเพยจะยังแข็งบอกชาตินี้จะไม่ยอมผูกข้อมือกับทองก้อนด้วยก็ตาม แต่ทุกวันนี้ทั้งคู่ตัวติดกันยิ่งกว่าเงาตามตัว

ไอ้ดงเดินมาหาปลายังสระบึงบัว กะจะกลับไปย่างเป็นอาหารสำหรับมื้อค่ำ แม้นตามจริงเรือนเขาจะมีคนงานชายและหญิงคอยรับใช้ แต่ทว่าดงมักลงแรงหยิบจับทำอะไรด้วยตัวเองเสมอ ก็เขาไม่ชินกับการมีคนอื่นมาคอยทำให้นี่นา ไม่เหมือนส้มแป้น รายนั้นชอบอกชอบใจเป็นนักหนา

ตามจริงดงเพียงแค่อยากหาอะไรทำแก้เบื่อ อีกนัยหนึ่งคือในเวลานี้จิตใจเขามันรู้สึกว้าวุ่นเรื่องในอดีต

มะเฟืองอดีตเมียที่หายสาบสูญไปตั้งหลายปี จู่ๆเจ้าหล่อนก็กลับมาพร้อมกับรูปร่างหน้าตาเปลี่ยนไปจนเขาแทบจำไม่ได้ มะเฟืองงดงามราวกับนางฟ้านางสวรรค์ แน่นอนว่าลึกๆไอ้ดงยังนึกเสียดาย แต่จะทำอย่างไรได้เล่า การที่มะเฟืองมันหายตัวไปดื้อโดยไร้ร่องรอยส่วนหนึ่งซึ่งสำคัญเอามากๆก็เป็นเพราะความมักมากของเขามิใช่หรือ

ยิ่งตอนนี้เขามีส้มแป้นเข้ามาเป็นเมียแทนที่เจ้าหล่อน มะเฟืองมันยิ่งทั้งเกลียดทั้งชิงชังเขาอย่างกับตัวอะไรดี ไอ้ดงเลยได้แต่ทำใจวันๆจึงมักคอยหาเรื่องออกจากเรือนเข้าป่าบ้าง หาจับปลาในบึงบัวบ้าง เรียกได้ว่าทำงานให้หนักเข้าไว้สมองจะได้เลิกคิดฟุ้งซ่าน

ไอ้ดงวางอุปกรณ์จับปลาบนพื้น ขยับตัวถอดเสื้อพร้อมวางไว้ใต้ต้นมะขามเทศ เหลือบสายตามองแผ่นน้ำสะอาดใส ผลันภาพในอดีตเลือนรางค่อยๆชัดเจนขึ้น

‘พี่ดงจ๋า ให้ฉันช่วยจับปลาด้วยคนนะจ๊ะ’ มะเฟืองขันอาสาด้วยท่าทางกระตือรือร้น ใบหน้ายิ้มแย้มหัวด้วยหัวใจเปี่ยมสุขที่สุดท้ายเธอกับเขาก็ได้ผูกข้อมือได้กลายมาเป็นผัวเมียกัน

หากมะเฟืองรู้ดีหัวใจของพี่ดงมันยกให้กับใครไปซะแล้ว ทว่าใครคนนั้นก็มีเจ้าของเป็นถึงนายบ้านสามโคก ดังนั้นนังฉกาจึงไม่ใช่คู่แข่งของมะเฟืองโดยตรง แต่กับเป็นนังส้มแป้นเพื่อนตัวดีต่างหาก

ซึ่งมะเฟืองเพิ่งมารู้ความจริงภายหลังจากผูกข้อมือกับพี่ดง ถึงเรื่องราวความสัมพันธ์ลับๆระหว่างพี่ดงกับนังส้มแป้นลึกซึ้งกันไปถึงขั้นไหน

มะเฟืองรีบถอดเสื้อพร้อมกับดึงผ้านุ่งขึ้นมามัดกระโจมไว้ตรงหน้าอกอวบอิ่ม ผิวเธอไม่ขาวนวลน่ามอง มีดีเพียงสองเต้าขนาดใหญ่ที่ใหญ่จนล้นมือชาย ใบหน้าก็ยังมาขี้ริ้วขี้เหร่ไม่สวยเหมือนกับนังส้มแป้น พอมะเฟืองรู้ความจริงเธอจึงเต้นราวกับเจ้าเข้า อาละวาดร้องไห้โวยวาย บังคับให้พี่ดงสัญญาว่าจะเลิกยุ่งเกี่ยวกับนังมะเฟืองโดยเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นเธอจะเอาความลับเรื่องพี่ดงแอบหลงรักนังฉกาไปฟ้องให้นายบ้านทัพทอง

ดงจึงฝืนใจรับปากส่งเดช เขาไม่นึกห่วงตัวเอง แต่เขานึกเป็นห่วงฉกา กลัวทำให้นายบ้านเข้าใจเขาผิด

ดงนิ่วหน้าเลื่อนสายตามองไกลไปยังบึงบัว ไม่ได้นึกสนใจเรือนร่างอวบอิ่มซึ่งดูเผินๆเหมือนตั้งใจมายั่วราคะเขามากกว่าจะมาจับปลา กินไม่กี่ครั้งเขาก็เบื่อ ไอ้ที่จำต้องอยู่กินฉันท์ผัวเมียด้วยโดยไม่คิดทิ้งขว้าง เพราะมะเฟืองเป็นหญิงสาวที่นายบ้านทัพทองยกให้เป็นรางวัล

ใครจะกล้าทิ้งขว้างได้ลงคอ ถ้าไม่อยากหัวหลุดจากบ่า...

‘ถ้าเอ็งอยากจับปลามากนัก ก็ลงไปจับคนเดียวเลยไป’ ดงโยนข้องใส่ปลาใส่ผู้หญิงน่ารำคาญ เขาหงุดหงิดเพราะความที่ไม่คิดนึกรักผู้หญิงตรงหน้าสักนิด ยิ่งมาทำตัวตามติดราวกับเงาดงเลยยิ่งเบื่อหน่าย

อยากไปหานังส้มแป้นให้มันช่วยคล้ายอารมณ์

“อุ๊ย! …” มะเฟืองยกมือขึ้นรับโดยอัตโนมัติ ใจหายวาบเพราะอีกนิดเดียวข้องใส่ปลาจะโดนใบหน้าเธอให้แล้ว

‘พี่ดง หงุดหงิดฉันหรือจ๊ะ’

‘เอ็งก็ไม่น่าถาม...จะทำอะไรก็ทำ แล้วไม่ต้องเสือกตามกูมาอีกนะ กูรำคาญ’ ตะคอกเสร็จไอ้ดงก็เปิดตูดแน่บ ไม่หันกลับมามองให้เสียอารมณ์ไปยิ่งกว่านี้

‘พี่ดงจ๋า...’ มะเฟืองตะโกนเรียกเสียงสั่น หันรีหันขวางตัดสินใจจะเอาอย่างไรดี จู่ๆน้ำตามันก็ไหลอาบสองข้างแก้ม หัวใจทั้งดวงปวดหนึบ

ไอ้ดงไม่ได้เดินหายไปไหนไกล บังเอิญเหลือเกินว่าระหว่างทางเขาเจอส้มแป้น รายนั้นฉีกยิ้มหน้าบาน ส้มแป้นเพิ่งรู้ว่าแท้จริงไอ้ดงคนหื่นมันร่ำรวยเงินทองมากขนาดไหน เป้าหมายส้มแป้นจึงเปลี่ยนจากนายบ้านทัพทองเป็นชายหนุ่มตรงหน้า ของเคยค้าม้าเคยขี่กันประจำทั้งคู่จึงไม่ต้องพูดพร่ำทำเพลง

อีกทั้งความกระหายในรสกามปิดกั้นสติของไอ้ดงจนมืดบอด มันลากส้มแป้นมาหลังโคนต้นยางป่าแล้วจัดการละเลงบทกามโดยไม่รีรอ

เสียงซี๊ดซ๊าดเผ็ดมันตรึงสองขาของคนที่เดินตามหาผัว มะเฟืองเงี่ยหูฟังน้ำตาก็ไหลลงมาเป็นทางยาว

‘พี่ดงตรงนั้นจ้ะ ขยี้เข้ามาอีกแรงๆ ส้มแป้นชอบ’

เนินนมอวบอิ่มผลุบหายอยู่ในโพรงปากร้อน เม็ดจะงอยถูกดูดดึงรุนแรงราวกับจะขาดติดปากร้อนออกมา ปลายนิ้วแข็งกระด้างเขี่ยเล่นอยู่ตรงปุ่มกระสัน โดยไม่ห่างมีลำดุ้นยาวใหญ่อาบไปด้วยลาวาแห่งรักสอดทะยาน

ไอ้ดงเกร็งสะโพกเสยเข้าออกในร่องเล็กอย่างเมามัน นี่สิที่เขาปรารถนาอยากได้ ส้มแป้นมันทั้งขาวทั้งอวบอัด ลูบไล้ไปตรงไหนก็ทำให้ไฟในตัวเขาลุกฮือ เอากี่ครั้งก็ทำให้เลือกลมเขาพลุ่งพล่าน ถึงจะเบื่อหากก็ยังทำให้รู้สึกดีกว่าตอนเอากับนังมะเฟือง

ส้มแป้นแอ่นสะโพกรับแรงกระเด้าระรัว ส่งเสียงครวญครางสั่นระริก เผยอกลีบปากรับแรงจูบเร่าร้อน เธอชอบลีลาเด็ดดวงของไอ้ดงเป็นทุนเดิม ยิ่งพอมารู้ความจริงเรื่องฐานะส้มแป้นก็ยิ่งเพิ่มความทะเยอทะยานอยากได้ผัวของเพื่อนรักมาเป็นของตน เรื่องนี้ก็ไม่น่าอยาก ด้วยเพราะว่าส้มแป้นพอจะรู้จุดอ่อนของไอ้ดง

‘มาเสร็จพร้อมกันนะส้มแป้น...’

‘อ๊า...จ้ะ...พี่ดงกระแทกเข้ามาแรงๆเลยจ๊ะ ส้มแป้นอยากน้ำแตก’

ดงพ่นลมหายใจพยายามลบภาพในวันนั้นออกจากหัว เพราะหลังจากเหตุการณ์นั้นเขาก็ไม่เจอมะเฟืองมันอีกเลย

แผ่นอกกว้างเต็มไปด้วยมวลของกล้ามเนื้อ ผิวกายสีทองแดงมันวาวด้วยเม็ดเหงื่อ มะเฟืองวางกระบุงผักลงกับพื้น พยายามไม่ส่งเสียงดังให้อีกฝ่ายจับได้มีเธอยืนอยู่ตรงนี้ แล้วแอบมองเขาอยู่ห่างๆ

เจ้าตัวกวาดสายตามองอดีตผัวด้วยหัวใจร้าวราน แสนเสียดายความรักที่เธอมีให้เขาแต่เพียงผู้เดียว

ไอ้ดงไอ้คนชั่ว ต่อจากนี้เธอจะเอาคืนให้หายแค้น...

--------------------------------------------

รำเพยเดินกลับขึ้นเรือนหลังจากช่วยพ่อสุขหอบหิ้วข้าวของหลายชิ้นขึ้นวางไว้บนหลังม้า เป็นม้าของทองก้อนหาซื้อมาไว้สำหรับขี่ไปรับส่งเธอยังโรงหนังสือ วันนี้พ่อจะเดินทางไปเยี่ยมญาติอีกหมู่บ้าน นานราวหนึ่งสัปดาห์ แกไปกับน้าสาลีซึ่งตอนนี้พ่อสุขขอผูกข้อมือและเข้าพิธีไปเมื่อหลายวันก่อน แล้วจึงพาน้าสาลีซึ่งบัดนี้มีศักดิ์เป็นแม่เลี้ยง มาใช้ชีวิตบั้นปลายกันที่นี่

ครั้นรำเพยเดินเข้าครัวมา สายตาหวานก็แลเห็นแผ่นหลังกว้างกำลังขยับลุกขึ้นยืนเพื่อยกหม้อแกงลงจากเตาฟืน กลิ่นหอมของอาหารโชยเข้าปลายจมูกเล็กรั้น รำเพยอมยิ้มกับภาพเบื้องหน้า

พ่อกับน้าสาลีไม่อยู่ก็ไม่ต่างจากปล่อยแมวไว้ใกล้ปลาย่าง

แถมเป็นแมวตัวอ้วนพีกับปลาย่างชิ้นโตเสียด้วยสิ

แกงในหม้อไม่น่าสนใจเท่ากับร่างกายกำยำของคนอาสาทำมื้อค่ำของวันนี้สักนิด ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับพี่ทองก้อนนับวันยิ่งจะทวีมากขึ้นเรื่อยๆ ต่อให้ในเวลานี้ปากเธอจะยังแข็ง ยืนยันว่าจะไม่ยอมผูกข้อมือด้วยเด็ดขาด ปากประกาศบอกไปอย่างนั้นทั้งที่รำเพยย่อมรู้หัวใจตัวเองดีที่สุด

เพราะสุดท้ายชีวิตของเธอเต็มใจจะมอบให้ทองก้อนแต่เพียงผู้เดียว

ฟากทองก้อนเองก็ไม่เคยย่อท้อ ถ้าสาวเจ้าไม่อยากผูกข้อมือกับเขาก็ไม่เป็นไร มีวิธีอื่นอีกตั้งมากมายที่จะทำให้เขาได้ทั้งตัวและหัวใจรำเพยมาครอบครองอีกครั้ง

เริ่มแรกคือการแสดงสิทธิ์ในตัวเจ้าหล่อนอย่างเปิดเผยต่อคนทั้งหมู่บ้าน ทองก้อนรู้ว่ามีไอ้หนุ่มหลายคนหมายปองอยากจะขอผูกข้อมือกับรำเพย ในเมื่อเขาเอ่ยปากขอลูกสาวกับผู้เป็นพ่อเรียบร้อยทองก้อนจึงได้ต่อตรงนี้มากกว่าชายหนุ่มคนอื่น ส่วนไอ้หน้าขาวหนามยอกอกตัวร้าย ทองก้อนรีบจัดการลากตัวมันมาเปิดอกคุยถึงความรักที่เขามีต่อรำเพย ซึ่งดูเหมือนว่าไอ้หนุ่มเสือกำลังไปติดใจสาวในบ้านสามดอกเลยทำให้คุยกันง่ายหน่อย มันยอมถอยให้แต่โดยดี เขาจึงเป็นคนควบม้าไปรับไปส่งรำเพย อีกนัยก็เป็นการประกาศให้ไอ้หนุ่มหน้ามนที่โรงหนังสือรับรู้ ผู้หญิงคนนี้เป็นของเขา คนอื่นห้ามเสือก

ที่สำคัญก็คือทองก้อนมารู้ภายหลังว่าสาวบ้านสามดอกที่ไอ้หนุ่มเสือไปติดใจด้วยนั้นแท้จริงก็คือ สายบัว ชายหนุ่มเองก็ได้แต่นึกเวทนาหรือนี่จะเป็นลิขิตจากฟ้าเหวี่ยงให้สายบัวไปอยู่ในที่ที่เหมาะสมกับเจ้าหล่อน มากกว่าจะมีผัวเดียว

“ทำกับข้าวเสร็จหรือยังพี่ทองก้อน...” คนถามเดินมาทรุดกายลงนั่งข้างกายกำยำเผลอสูดกลิ่นกายชายผสมกลิ่นเหงื่อจางๆทำเอาเลือดลมสาวแล่นลิ่ว รำเพยทำทีเป็นชะโงกหน้าผ่านกล้ามแขนแข็งแรง

“โอ้โฮ้! มีผักลวกจิ้มน้ำพริกด้วยหรือจ๊ะ ฉันอยากกินอยู่พอดี”

“มีสิ ก็เพราะข้ารู้ว่าเอ็งอยากกินนี่แหละ เลยทำให้...ตอนนี้เหลือแค่ตำน้ำพริกอีกครกเดียวก็กินข้าวได้แล้ว ว่าแต่ถามนี่ เอ็งหิวแล้วหรือรำเพย...”

ทองก้อนกางแขนออกกว้าง รวบเอาร่างนุ่มนิ่มมาสวมกอด กดปลายจมูกโด่งลงบนกลุ่มผมนุ่มสลวย

“จ้ะ...ฉันหิวแล้วก็อยากกินตอนนี้เลย”

แววตารำเพยกดต่ำ มองเป้ากางเกงผ้าลักษณะนูนเด่นออกมา สื่อให้เห็นถึงความหิวโหยนั่นหาใช่อาหาร สายตาทองก้อนมองตามสายตาหื่นกระหายของสาวเจ้า พลันโหนกแก้มของเขาก็ร้อนผ่าว

“เอ็งหิวไข้พะโล้ของข้าหรอกเหรอรำเพย...”

รำเพยอดขำให้กับประโยคช่างเปรียบเปรย ไข้พะโล้ลูกนี้คงใหญ่น่าดูเพราะเธอกินเท่าไรก็ไม่เคยอิ่มท้อง ยิ่งได้กิน ยิ่งติดใจ

“แล้วพี่จะยอมให้ฉันกินหรือเปล่าล่ะ?”

รำเพยเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแสนยั่วยวน นัยน์ตาพริบพราวส่งไปยังดวงตาวาวโรจน์หื่นกระหาย ลำดุ้นโปร่งพองตามความรู้สึกร้อนรุ่ม ปลายนิ้วเรียวสะกิดยอดอกสีน้ำตาลเข้ม ทองก้อนถึงกับหลุดเสียงครางเสียว

“อ๊า...อืม...รำเพย...”

แมวตัวอ้วนพีเลียริมฝีปาก ครางเสียงเรียกสาวเจ้า เชยปลายคางมนของปลาย่างขึ้นสูง มอบจูบอันแสนเร่าร้อนรัญจวน ปลายลิ้นของทองก้อนสอดแทรกเข้ามาภายในโพรงปากหอมหวาน ฝ่ามือใหญ่ข้างหนึ่งลูบไล้เรือนกายละมุนไปพร้อมกับการปลดเปลื้องอาภรณ์จนกายสาวล่อนจ้อน

เพลิงรักก่อตัวโดยไม่สนไฟร้อนบนเตาฟืน ทองก้อนช้อนร่างอรชรให้นอนราบบนพื้นไม้ เข้าโยกตัวขึ้นคร่อมเหนือร่างขาวโพรน ปดปมผ้ากางเกงออกจนมันหลุดร่น ทองก้อนจึงยกสะโพกถอดมันกองไว้ด้านข้าง

ลำอวบยาวใหญ่เท่าข้อมือดีดตัวออกมาเป็นอิสระ รำเพยหรี่ตามองอย่างหิวกระหาย มือน้อยคว้ามาลูบคลำแสดงความเป็นเจ้าของแต่เพียงผู้เดียว ส่งปลายนิ้วเรียวขยี้ตรงหัวบากจนน้ำข้นไหลปริ่มหัวรู ทองก้อนซูดปากครางเสียงแหบพร่า

“อ๊า...ประเดี๋ยวน้ำข้าจะแตกเอาก่อนเอ็งจะได้กินไข้พะโล้นะรำเพย”

คนเตือนเคล้นหัวจุกนมสีหวานสร้างกระแสรัญจวนกระชั้นถี่ รำเพยโยกตัวเสียดสีเนินอูมไปบนท่อนขาแข็งแกร่ง จนน้ำขาวข้นเปรอะไหล

“ก็คนมันหิวนี่จ๊ะ...”

“ถ้างั้นเอ็งจะเอาผักจิ้มลวกด้วยเลยไหม ข้าจะได้ป้อนให้เอ็งได้กินไปพร้อมๆกัน”

รำเพยพยักหน้างึกๆ ถ่างเรียวขาอ้ารับความใหญ่โตที่สอดผ่านเข้ามาในร่องเล็ก สองกลีบบวมตุ่ยยามดุ้นเนื้อแทงลึกมาจนสุดปลายโคน สาวเจ้าเร่งเร้าโดยสองมือตะปบเข้าหาหน้าอกทั้งสองข้าง

“อูย...อ๊า...เสียวจ้ะ”

“เสียวแล้วอร่อยด้วยไหมล่ะ?...”

“อร่อยสิ...แกงของพี่ช่างถูกปากฉันเหลือเกิน”

ทองก้อนยิ้มกริ่มขยับสะโพกหนั่นแน่นไปพร้อมกับประกบปากจูบ ไล่ต้อนกวาดเอาความหอมหวานป้อนกลับคืนเข้าโพรงปากตัวเอง ลำเนื้อแข็งปั๊กตอกย้ำๆถี่ๆ ร่องเนื้อก็โอบรัดบีบเข้าหาจนทองก้อนเหงื่อแตกพลั่ก เพียงไม่นานรำเพยก็พานพบจุดสุดยอด

“อ๊า...แตกแล้ว น้ำฉันแตกแล้วพี่ทองก้อน” เธอเอ่ยบอกเสียงกระเส่า หยัดตัวป้อนนมขาวให้ทองก้อนได้ดื่มแก้กระหาย ชายหนุ่มโถมตัวอ้าปากงับไปพร้อมกับดูดเลียสลับกับกัดหัวจุก ร่างงามสั่นสะท้านหวีดเสียงร้องเสียวกระสันไม่เป็นคำ แรงโยกหนักหน่วงจนกล้ามเนื้อหน้าท้องของทองก้อนนูนเด่น เข้าออกแต่ละทีทำเอาแผ่นไม้ของเรือนครัวลั่นเอี๊ยดอ๊าด

ไอ้มิ่งแก้วที่เดินจะมาตามตัวทองก้อนไปหานายบ้านได้แต่ส่ายหน้าระอา เขาแหงนมองแผ่นไม้กระดานทำให้รู้สึกร้อนผ่าวในตัวแปลกๆ

ไอ้คู่นี้ตกสายบ่ายเย็นไม่เคยคิดจะทำอะไรนอกจากชวนกันตำน้ำพริก

เห็นทีว่าก่อนจะได้ผูกข้อมือสาว ไอ้เพื่อนเกลอคงได้ลูกชายหญิงซะก่อนเป็นแน่...

----------------------------------------