Ep.3 ความหงุดหงิดที่ก่อตัว
2933 คำ
วันนี้ฉันมาอาบน้ำให้พี่ซันเหมือนเช่นทุกที แต่มือที่สั่นบ่งบอกถึงความไม่ปกติ ฉันกำลังเป็นอะไรที่ตัวฉันเองก็ไม่เข้าใจ
“วันนี้เป็นอะไร”
“ไม่นี่คะ” ฉันตอบโดยหันหน้าไปทางอื่น
“จะไม่ได้ยังไง เหม่อลอยผิดปกติ”
จะให้พูดยังไงว่าเป็นเพราะจูบของเขานั่นแหละ ทำฉันเสียอาการเลย พอคิดไปถึงเรื่องจูบหัวใจก็เต้นรัวขึ้นมาอีก ไม่กล้ามองหน้าเลย
อาการของฉันคงสร้างความหงุดหงิดให้เขา เพราะตอนนี้สบตาเขาไม่ได้เลยจริง ๆ ร่างใหญ่ ๆ ลากฉันเข้ามาในอ่างทั้ง ๆ ชุดคลุมเลย
“อ๊ายยย พี่ทำอะไรฉันเปียกหมดเลย”
“ถามแล้วก็ยังเหม่อ” เสียงดุ ๆ ทำให้ฉันนิ่ง
โอ้ยยย....ซิกแพคอีกแล้ว นี่กะจะเอาฉันให้ตัวระเบิดเลยรึไง ไม่ไหวแล้ว ถึงจากุซซี่มันจะใหญ่ แต่มันก็ไม่ได้ใหญ่พอที่จะให้ฉันหนีไปได้ไกล
“สบตาฉันสิซี จะหลบตาไปถึงไหน” เขาหันตามฉันที่พยายามหลบตาเขา ซ้ายที ขวาที
“อย่าแกล้งฉันสิคะ”
“ที่เสียอาการแบบนี้เพราะจูบของฉันรึเปล่า” คำพูดจี้ใจดำที่ทำให้ฉันหยุดชะงัก
“ชะงักขนาดนี้แสดงว่าใช่”
ทำไมต้องเอาหน้ามาใกล้แบบนี้ อีหัวใจทรยศหยุดเต้นซะที มัวแต่หันหนีเขา รู้ตัวอีกที ตอนนี้ฉันก็หนีไม่รอดอีกแล้ว แขนใหญ่ ๆ ที่ตอนนี้คั่นฉันไว้ทั้งสองข้าง
“ตอบสิ เพราะจูบ หรือเพราะฉัน”
“ทั้งสองอย่างแหละค่ะ” ฉันก้มหน้าลง ไม่กล้าสู้สายตาปีศาจร้ายนั่นเลย
“น่ารักจัง เวลาที่เธอสั่นกลัวแบบนี้”
“คุณตกลงแล้ว ว่าจะไม่ฝืนใจฉัน”
“ถ้าเรื่องสอดใส่ อ่าใช่ แต่เรื่องอื่นไม่ได้สัญญา” พอสิ้นเสียงริมฝีปากก็ถูกประกบอีกครั้ง
แต่ครั้งนี้มันหนักหน่วงจนฉันไม่อาจปฏิเสธรสจูบแสนหวานนี้ได้เลย ฉันจูบตอบชายตรงหน้าอย่างหมดอาย
“อ้าปากหน่อยที่รัก” เสียงนุ่ม ๆ ทำให้ฉันเผยอปากขึ้นเล็กน้อย ลิ้นอุ่น ๆ ถูกดันเข้ามาในโพรงปากเล็ก ๆ น้ำลายที่ทำให้รสในปากตอนนี้หวานจนยากจะถอนออกได้
“พี่ซันขา ช้าหน่อย ซีหายใจไม่ทัน”
สายตาเอ็นดูจากคนตรงหน้าทำให้บทจูบละมุนขึ้นไปอีก
“ชอบนะที่เธอเรียกฉันว่าพี่ซันขา”
ฉันได้แต่ยิ้มอย่างเขินอาย จากสายตาที่ตอนนี้เหมือนจะกินฉันทั้งตัว
“อยากทำลายข้อตกลงของเราจัง”
“ฉันเป็นของพี่อยู่แล้ว แต่อยากให้พี่รอฉันอีกนิด ฉันจะยอมให้พี่ทำให้ฉันแปดเปื้อนได้เท่าที่พี่ต้องการเลย”
“ยัยตัวแสบ ถือว่ามุกใหม่ของเธอวันนี้ซื้อเวลาได้อีก 1 วัน” พี่ซันพูดพร้อมจุ๊บที่แก้มฉันเบา ๆ ก่อนจะหันหลังรุกขึ้นจากน้ำไป
ยอมหยุดให้เหรอ น่ารักเหมือนนะกันนะเนี่ย รอไปก่อนนะคะ วันที่ฉันมั่นใจว่าจะไม่เสียใจที่ยอมพี่ ฉันจะยอมทอดกายให้เลย พออาบน้ำเสร็จฉันต้องมาคอยลุ้นทุกวันเลยใช่ไหมว่าชุดที่ถูกเตรียมไว้ให้เป็นแบบไหน เหอะ ๆ เหอะ ๆ
ยินดีด้วยค่ะ ชุดวันนี้คือ กี่เพ้าค่าาาาาา ใครบ้ามาใส่กี่เพ้าสั่นเสมอหูแบบนี้นอนวะ เหมามาจากร้านพวกชุดนอนไม่ได้นอนแน่ ๆ หรืออีตาลุงนี่ชอบคอสเพลย์ ต้องไปคุยเรื่องชุดนี่ให้รู้เรื่อง
“พี่ซัน ทำไมชุดนอนมันมีแต่ชุดแบบนี้ แบบนี้จะไปใส่นอนยังไง”
“เหมาะกับเธอออก ถ้าไม่อยากใส่ก็แก้ผ้านอน”
เออตามนั้น ใส่ไป ต้องมานั่งลุ้นทุกวันเลยใช่ไหม ว่าฉันจะได้ใส่ชุดอะไร ฉันยอมใส่ชุดนี้นอนก็ดีกว่าแก้ผ้า แต่พี่รู้ไหมชุดแบบนี้มันหนาวนะ ฉันล้มตัวลงนอนบนที่นอน แต่ต้องแปลกใจเมื่อเห็นพี่ซันอ่านหนังสืออีกแล้ว อาบน้ำ 1 ทุ่ม อ่านหนังสือถึง 3 ทุ่มครึ่ง พอถึงเวลา 3 ทุ่มครึ่งปุ๊บ ก็ปิดหนังสือทันที ตลกดีเหมือนกันนะ ทำทุกอย่างเป็นระบบระเบียบดีจัง
“มองอะไร”
“มองไม่ได้เหรอคะ ฉันชอบหนุ่มแว่น” คำตอบของฉันทำให้มือใหญ่ ๆ มาจับหัวฉันให้หันไปทางอื่น สงสัยจะเขินแฮะ
“คุยเรื่องเธอให้ฟังหน่อยสิ”
“ไม่มีอะไรที่น่าสนใจหรอกค่ะ แค่ลูกชัง ที่ต้องแต่งงานกับตาลุง แล้วต้องเป็นยัยโรคจิตที่แต่งคอสเพลย์ทุกวัน”
“ตาลุงงั้นเหรอ เดี๋ยวจะโดน” มือใหญ่ ๆ จับฉันกดกับที่นอน
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!!!! เสียงเคาะทำให้พี่เขาต้องลุกขึ้นไปเปิด
“คุณซัน พวกคุณโจคุณคิมมาค่ะ เหมือนจะมาปาร์ตี้” เสียงจากคนหน้าห้องบอกถึงการมาของแขกในยามวิกาล
“มาทำไมวะ ไม่ได้ชวนซะหน่อย ขัดจังหวะจริง ๆ บอกพวกมัน เดี๋ยวผมลงไป ขอจัดการเมียก่อน”
“ค่ะ คุณซัน” คุณพี่แม่บ้านรับคำสั่ง แล้วก็เดินจากไป
เพื่อนมาหางั้นเหรอ ปาร์ตี้กันที่บ้านเนี่ยนะ
“ซี อย่าลงไปนะ”
“ทำไมคะ”
“เชื่อฟังกันหน่อยสิ พวกนี้มันน่ากลัว”
“หวง หรือ ห่วงคะ” ฉันมองคนตรงหน้าแบบยิ้ม ก่อนจะย้ำถามอีกครั้ง “ไม่ตอบจะลงไปนะคะ”
“ทั้งสองอย่าง” พอพูดจบเขาก็ออกจากห้องไปเลย
คนแก่เวลาเขินก็น่ารักเนอะ ตลกอะ ฉันซุกตัวอยู่ในผ้าห่มด้วยความหนาว คิดว่าจะรอพี่ซัน แต่คงจะไม่ใช่เร็ว ๆ นี้แน่ เลยถือวิสาสะหลับก่อน แต่ต้องตกใจตื่น เมื่อมีผู้หญิงคนหนึ่งมาปลุกถึงเตียง
“นี่ ๆ ลงไปดูไอ้ซันมันหน่อยสิ เมาไม่รู้เรื่องเลย”
“ข้างล่างเหรอคะ” ฉันตอบออกมาอย่างสะลึมสะลือ
“ไปเร็ว ๆ”
ฉันถูกมาจากที่นอน ท่ามกลางความงงงวยของตัวเอง พอลงมาก็ยังเจอทุกคนกำลังนั่งกินเหล้าเคล้านารีกันอย่างสนุกสนาน
“ซี ลงมาทำไม”
“พี่คนนี้ไปลากลงมา” ฉันชี้ไปที่พี่ผู้หญิงที่ปลุกฉันลงมา
“อีส้ม มึงไปปลุกเมียกูลงมาทำไม”
“ไอ้โจสั่ง”
“ไหน ๆ ลงมาแล้ว มานั่งนี่สิคะน้องซี”
ฉันยังไม่กล้าที่จะเดินไป เพราะผู้ชายอยู่เยอะเหลือเกินไป แถมชุดแบบนี้ไม่เหมาะเอาซะเลยอีกด้วย
“มานี่” พอพี่ซันเรียกฉันถึงจะเดินเข้าไป พี่ซันให้ฉันนั่งตรงกลางระหว่างขาทั้งสองข้างของเขา
“งอวววว ไอ้ห่านี่หวงเมีย”
พอลงไปนั่งพี่ซันก็แนะนำเพื่อนให้ฉันรู้จัก มีพี่โจ พี่คิม พี่ส้ม แต่การอยู่ในอ้อมกอดแบบนี้เขินเหมือนกันนะเนี่ย แถมยังต้องอยู่ในกี่เพ้าสีดำตัวสั้นจิ๋วนี่อีก
“ที่พี่ปฏิเสธพวกหนู เพราะเมียเด็กนี่เอง”
“เด็กที่ไหน 22 ไม่เด็กแล้ว” เสียงคนที่ชื่อโจพูดขึ้นมาได้แทนใจฉันมาก
“พี่ซันขา พี่เมารึเปล่า” ลืมไปเลย คนชื่อส้มบอกพี่เขาเมาไม่รู้เรื่องนี่
“ยังค่ะ”
“หูยยยย เรียกพี่โจขาบ้างสิคะ”
“สงสัยฉันจะถูกหลอกลงมาแล้วใช่ไหมคะ”
“นั่งแป๊บหนึ่ง เดี๋ยวพี่ขึ้นไปส่ง” ฉันพยักหน้ารับประโยคของพี่ซัน
ฉันนั่งฟังเรื่องสัพเพเหระ เผาพี่ซันให้ฟังบ้างผลัดกันเผาบ้าง ฉันก็ฟังอย่างตั้งใจ ฉันรับแก้วน้ำอัดลมจากพี่ส้มมา ทำไมโค้กแก้วนี้มันรสชาติแปลก ๆ นะ แต่ที่แปลกกว่าพอมันหมด มันก็ถูกเติมทันที ที่นี่เป็นห้องแอร์ แต่มันกลับร้อนรุม ๆ อย่างบอกไม่ถูก
“ร้อนจัง”
“ซีร้อนเหรอ”
“ไม่ร้อนได้ยังไง กอดแน่นแบบนั้น” พี่ส้มเสริม
“พวกมึงไว้ใจไม่ได้ไง”
เริ่มมึน ๆ อย่างบอกไม่ถูก ฉันเลยซบกับอกของพี่ซัน เหมือนกับหาที่พักพิง หน้าที่ร้อนผ่าว ๆ ความร้อนที่เกิดจากข้างในจนอยากจะระบายออก
“ซี”
“พี่ซันขา ซีมึน ๆ เหมือนบ้านหมุนได้” พอสิ้นเสียงฉัน พี่ซันก็เอาจมูกมาดมที่ปากของฉัน
“ชัดเลย ฝีมือหมาตัวไหนเนี่ย”
“แค่ดมมันจะได้กลิ่นได้ไงละคะ” ฉันที่สติเริ่มจางไปทุกที ดึงคนตัวใหญ่ลงมาจูบ
“พอก่อน เดี๋ยวพี่ไปส่งที่ห้อง เดี๋ยวกูลงมาเคลียร์ ขอไปส่งเมียก่อน”
“กูอยากได้แบบนี้บ้าง ต้องทำไง น่ารักอะ ขนาดเมายังเหมือนตุ๊กตาเลย”
ร่างของฉันถูกอุ้มกลับไปที่ห้อง ก่อนจะค่อย ๆ วางลงบนเตียงอย่างแผ่วเบา
“จะลงไปอีกเหรอคะ”
“อื้ม”
“กู๊ดไนต๊ ฉันละคะ”
“เธอเมามากเกินไปแล้ว”
“ฉันเมาแต่ไม่ได้ไม่รับรู้อะไรเลยนะคะ แค่ตึง ๆ ค่ะ แต่ที่ทำตัวน่ารัก เพราะพี่แสดงออกว่าแคร์ฉันต่างหาก จะให้พี่เสียหน้าว่าเมียไม่เชื่อฟังได้ไงคะ”
“แค่คิส โอเคไหม”
ริมฝีปากประกบลงมาอย่างแผ่วเบา ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์เลยมันให้มันเร่าร้อนขึ้น จนไม่อยากจะถอนออก
“ฝันดี” ชายหนุ่มลูบผมฉันเบา ๆ
“รีบขึ้นมากอดฉันนะคะ แอร์มันหนาว”
ฉันหลับตานอนลงอย่างว่าง่าย ฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้ฉันหลับสบายและสนิทกว่าที่เคยเป็น
และวันต่อมา
ณ โรงแรม
พนักงานทุกคนกลัวการมาตรวจเช็กของเขา ฉันเลยหันไปถามพี่เลขาที่เดินตามมาด้วยว่าทำไม พี่เลขาบอกมาว่า พี่ซันเขาเข้มงวดเรื่องการบริการ และความสะอาดมาก ใครที่ทำไม่ดี อาจจะโดนไล่ออกเลยก็ได้
ฉันถูกขอให้นั่งรอในส่วนของล็อบบี้ เห็นนักท่องเที่ยวทำกระเป๋าสตางค์ตกเลย รีบหยิบเอาไปคืน ดีที่ตามเขาทันพอดี
“กระเป๋าของคุณตกค่ะ”
“ขอบคุณนะครับ คุณใจดีจัง น่ารักด้วย ผมขอเลี้ยงกาแฟเป็นการขอบคุณนะครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันยินดี”
“ไม่ได้หรอกครับ อย่าให้ผมต้องรู้สึกผิดไปทั้งชาติเลย”
เราเดินกลับมาในโรงแรม ในส่วนของล็อบบี้ ชายคนนั้นสั่งเครื่องดื่ม กับบริกรของโรงแรม เพื่อเป็นการขอบคุณ เขาเริ่มแนะนำตัว
“ผมชานนท์นะครับ เรียกผมว่านนท์ก็ได้”
“ฉันซีค่ะ”
“คุณแต่งงานแล้วเหรอ” เขามองมาที่แหวนแต่งงานในนิ้วนางข้างซ้ายของฉัน
“ค่ะ”
“คุณยังดูเด็กมาก น่าจะแค่ ม.ปลาย” เขาทำสีหน้าประหลาดใจ
“ฉัน 22 แล้ว เรียบจบแล้วค่ะ”
เออ ทำหน้าตกใจกันเข้าไป เป็นกันทุกคน สงสัยต่อไปต้องทำป้ายแขวนคอแล้วล่ะ ว่าอายุบรรลุนิติภาวะแล้ว
“คุณมาเที่ยวเหรอครับ”
“ตามสามีมาทำงานค่ะ พอดีวันนี้ต้องมารอรับลูกชายของหุ้นส่วน”
“เสียดาย ถ้าคุยยังไม่มีสามี ผมว่าจะจีบแล้วนะเนี่ย”
“พี่ซัน ทางนี้” คุณนนท์เรียก คนที่กำลังเดินมาข้างหลังฉัน
“พี่ซันงั้นเหรอ” ฉันรีบหันไปมองทันที จะซันไหนได้ ตอนนี้คงจะมีซันเดียว
“ผมกำลังจีบสาวอยู่เลย เสียดายเธอแต่งงานแล้ว”
“แหะ ๆ นี่อ่าค่ะ สามีฉัน”
“คนที่พี่บอกแต่งเพราะธุรกิจอ่าเหรอ วันงานผมไม่ได้ไป ไม่รู้เลยนะเนี่ยว่าน่ารักขนาดนี้”
“ใช่”
“ก็แสดงว่าไม่ได้รักใช่ปะ” เป็นคำถามที่ฉันก็ลุ้นคำตอบไม่แพ้กัน
“เปล่า” พี่ซันตอบออกมา แต่มันก็เป็นความจริงอ่านะ
จุกนิด ๆ เหมือนกันแฮะ แต่ก็เผื่อใจที่จะได้ยินแบบนี้ไว้อยู่แล้ว จะให้อีตาลุงนี่มารักฉันเหรอคงยาก
“ว่าแล้ว พี่มีพี่น้ำอยู่แล้วนี่ วันนี้ผมมาดูพี่ตามคำสั่งพี่น้ำเลยนะ”
“น้ำไหนเหรอคะ” ฉันถามด้วยความอยากรู้
“พี่สาวผมเอง ทั้งสองคนเขามีใจให้กันอยู่ แบบนี้น่าจะซอฟต์ที่สุดแล้ว”
งี้นี่เอง ถึงให้ฉันรอ ที่ล็อบบี้ เพราะตัวเองจะได้ไปเคลียร์กับน้องแฟนให้เต็มที่ อีตาลุงมักมาก ยังมีอีกกี่คนกันฮะ ฉันจะไม่สนใจอีตาลุงนี่แล้ว
“ไปค่ะคุณนนท์ ฉันไปส่งคุณที่ห้องดีกว่า”
“พี่ซัน ผมขอกุญแจด้วย” คุณชานนท์ หันไปขอกุญแจจากพี่ซัน
พี่ซันยื่นคีย์การ์ดให้แต่โดยดี ฉันเดินคุยกับคุณนนท์ตลอดทาง หัวเราะกันคิกคักโดยไม่หันไปสนใจคนที่เดินตามเลย จนมาถึงห้อง Vip ที่มีไว้สำหรับครอบครัวของคุณนนท์เท่านั้น
“เข้ามาสิ ผมอยากให้คุณเห็นวิวห้องนี้” มือฉันถูกคว้าโดยผู้ชายที่ไม่ใช่สามีให้มาที่กระจกบานใหญ่ ที่เห็นวิวแม่น้ำสวยมาก ๆ
“สวยจัง”
“สู้คุณไม่ได้หรอก คุณสวยจนผมไม่รู้ว่าจะห้ามใจได้นานแค่ไหนเมื่อใกล้คุณ ตัวคุณหอมจัง”
คุณชักจะรุกหนักเกินไปแล้ว ลมหายใจที่ตอนนี้รดต้นคอฉันอยู่ มันทำให้ฉันอยากรู้ว่าสามีฉันจะทนดูแบบนี้ได้อีกนานแค่ไหน แต่เขาก็ยังไม่เข้ามาช่วย
“คุณนนท์ ฉันว่าเราใกล้กันไปหน่อย”
“ขอโทษทีนะ คุณเป็นภรรยาพี่ชายผมนี่”
“มันก็แค่ในนามค่ะ” ฉันกระแทกเสียง เพราะโกรธในความไม่หวงฉันเลย เพราะคนชื่อน้ำสินะ
“ฉันส่งคุณเสร็จแล้ว ฉันขอตัวนะคะ หวังว่าเราจะได้พบกันใหม่”
“บายน้า”
ฉันกับพี่ซันเดินออกมาจากห้องนั้น แต่คงมีแต่ฉันคนเดียวที่หงุดหงิด ถ้าจะไม่หึงไม่หวงแบบนี้ ก็ไม่ต้องคุยกันแล้ว
“หงุดหงิดอะไร”
“หงุดหงิดคนแก่ เข้าใจไหม ฉันหงุดหงิดคุณ”
เรานั่งเงียบ ๆ กันมาตลอดทางจนถึงบ้าน พอถึงบ้านฉันก็ฟึดฟัดเดินหนีพี่ซันด้วยความหงุดหงิด ทำไมไม่ง้อ ทำไมไม่สนใจบ้างเลย อีตาคนไร้หัวใจ ทำไม ทำไม
“วันนี้พี่อาบน้ำเองเลย วันนี้ไปนอนห้องอื่นด้วย”
“ตามใจเธอก็แล้วกัน”
มันยิ่งเพิ่มความหงุดหงิดให้ฉันมากขึ้นไปอีก พี่มันอำมหิตเกินไปแล้ว วันนี้เราต่างคนต่างอาบน้ำ ชุดนอนของวันนี้เป็นยูคาตะสั้น ๆ คนหาชุดก็ช่างสรรหาจริง ๆ นี่เป็นครั้งแรกตั้งแต่ย้ายมาที่นี่ที่ต้องแยกห้องนอน ทำไมเราถึงได้หงุดหงิดแบบนี้ หงุดหงิดเพราะเขาไม่หวง หรือหงุดหงิดเพราะคนชื่อน้ำกันแน่
ที่ร้อนรนเพราะเราชอบเขางั้นเหรอ อยู่ด้วยกันไม่ถึงเดือนเลย ชอบเขาแล้วงั้นเหรอ ใจง่ายไปไหมเรา แต่พอนอนไม่มีเขาแบบนี้มันไม่ชินเลย คิดถึงอ้อมกอดอุ่นนั้นจัง ทนไม่ไหว ทนไม่ไหวแล้ว ฉันเดินออกไปถามป้าแม่บ้านว่าพี่ซันไปนอนห้องไหน พอรู้ห้องฉันก็เปิดประตูเข้าไปทันที
“ฉันไม่ได้หายหงุดหงิดพี่หรอกนะ ฉันแค่หนาวจนนอนไม่หลับ”
“แล้วฉันต้องกอดไหม”
ฉันไม่ตอบได้แต่เอาแขนของเขามาพาดไว้บนตัวฉัน ตลกตัวเองจัง ทำไมถึงเป็นได้ขนาดนี้
“พี่ทำฉันนิสัยเสีย ถ้าไม่มีพี่ฉันจะนอนยังไง”
“หายหงุดหงิดแล้วรึไง”
“ไม่!! แค่อยากให้พี่หวงฉัน หึงฉัน ดูเป็นคนโรคจิตไหมคะ”
“เป็นของฉันสิ”
“หึยย ไรอะแบบนี้ก็ได้เหรอ” ฉันหันหน้าไปหาพี่ซันทันที
“จะให้หวงในฐานะอะไร แค่สามีในนาม”
“ฉันกลัว ถ้าฉันให้พี่ไปแล้ว ฉันจะเสียใจ ถ้าทุกอย่างมันเปลี่ยนแปลง”
“คืออะไร กลัวฉันทิ้งเธอเหรอ”
“กลัวสิคะ สาวคนอื่นพี่ยังทิ้งอย่างไร้เยื่อใยเลย”
“ชอบฉันแล้วรึไง”
จะตอบยังไงดี ปากตรงกับใจหรือจะเฉไฉรักษาหน้า
“ถ้าตอบว่าชอบจะดูว่าหนูใจง่ายรึเปล่า” เมื่อสิ้นเสียงแผ่ว ๆ ของฉัน ริมฝีปากก็ถูกประกบทันที มือที่ลูบคลึงเอวเบา ๆ มันทำให้รู้สึกดีกว่าที่เคยเป็น
“ห้ามใกล้ผู้ชายคนไหนอีก” ร่างใหญ่พลิกขึ้นมาคร่อมฉันไว้
“ห้ามยิ้มให้ใครอีก ห้ามให้ใครแตะต้องตัวอีก เพราะมันกำลังทำให้ฉันเป็นบ้าเพราะเธอ”
คำพูดของเขาทำให้ฉันใจเต้นแรง แววตาโกรธ ๆ ของเขาทำเอาฉัน ละลายเลย เขากำลังหึงฉันเหรอ
“พี่กำลังทำหัวใจฉันสั่นรู้ไหม สัญญานะคะ ว่าร่างกายนี้จะให้พี่สัมผัสแค่คนเดียว”
“ขอสัมผัสเลยได้ไหม” ริมฝีปากที่ซุกไซ้ที่ซอกคอของฉันทำเอาฉันขนลุกไปทั้งตัว
“พี่ซันขา อื้ออออ”
“ยิ่งเรียกแบบนี้ ฉันยิ่งมีอารมณ์” ริมฝีปากเริ่มซุกไซ้หนักขึ้น
“คุณน้ำเป็นใครคะ” คำถามที่ทำเอาคนตรงหน้าหยุดการกระทำทุกอย่างลง เขากลับมานอนข้าง ๆ ฉัน อย่างไรคำตอบใด ๆ คงจะคนสำคัญสินะ เจ็บจี๊ด ๆ เหมือนนะเนี่ย
- ผู้เขียน
